Μετάφραση-επιμέλεια : Aris Mixalopoulos
Πολλοί νομίζουν ότι γνωρίζουν την ιστορία του Μάικλ Τζάκσον. Και αν κάποιος τους ρωτήσει, πιθανότατα να απαντήσουν κάπως έτσι: ο Τζάκσον κατηγορήθηκε δύο φορές(την πρώτη φορά το 1993 και τη δεύτερη το 2003,με κατάληξη τη δίκη του 2005) για σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκου, αλλά κατάφερε να τη “γλιτώσει” γιατί το 1993 συμβιβάστηκε εξωδικαστικά με την οικογένεια του παιδιού καταβάλλοντας ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, ενώ τη δεύτερη φορά τον βοήθησε το διάσημο προφίλ του και φυσικά οι πολύ καλοί συνήγοροι που είχε προσλάβει. Μέχρι τώρα όλα καλά; ΛΑΘΟΣ.
Ας κάνουμε λοιπόν μια προσπάθεια να ερευνήσουμε με αντικειμενικό τρόπο το τι ακριβώς έγινε το 1993,χρονιά που ξέσπασε το πρώτο σκάνδαλο σεξουαλικής παρενόχλησης, και το ρόλο που τα ΜΜΕ διαδραμάτισαν στην όλη υπόθεση. Αυτό φυσικά θα αποδειχτεί λίγο δύσκολο καθώς το μεγαλύτερο μέρος των ουσιαστικά σημαντικών πληροφοριών που αφορούσαν την υπόθεση δεν παρουσιάστηκε από δημοσιογράφους και τηλεοπτικά μέσα, τα οποία πληρώνονταν για να κάνουν αυτό ακριβώς. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η πλειοψηφία του κοινού αγνοεί μέχρι και σήμερα ακόμη ότι τα “γεγονότα” που του παρουσιάστηκαν τόσο το 1993 όσο και το 2003/5, δεν είχαν καμία ομοιότητα με την αλήθεια που κρυβόταν πίσω από τα πρωτοσέλιδα και την πανταχού παρούσα τηλεοπτική κάλυψη.
Θα ήταν φυσικά γελοίο και αφελές να περιμένει κανείς ότι δημοσιογράφοι, εκδότες και τηλεοπτικοί σταθμοί θα αγνοούσαν την εμπορική “αξία” των κατηγοριών που αντιμετώπισε ο Τζάκσον από το 1993 και έπειτα. Εξετάζοντας όμως την αρνητική αφήγηση που επιδίωξε μια ολόκληρη βιομηχανία, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η συμπεριφορά των μέσων ως σύνολο- και ιδίως ορισμένων ατόμων μέσα σε αυτήν- ξεπέρασε τα επιτρεπτά όρια για κάθε επάγγελμα.
Η άκρως αποδοτική παρουσίαση του Τζάκσον ως “τέρας” ήταν από κοινού σκόπιμη και αποτελεσματική. Όμως εξετάζοντας τον τρόπο που αυτό επιτεύχθηκε, είναι δυνατό να κατανοήσουμε πως χτίστηκε ένας μύθος.
Χωρίς αμφιβολία η ιστορία του Μάικλ Τζάκσον είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Και ενώ πολλοί ενδιαφέρονται για τον τρόπο που πέθανε, για κάποιους άλλους το μεγαλύτερο ερώτημα είναι ο τρόπος που έζησε. Ενδιαφέρονται με λίγα λόγια να μάθουν εάν ο Τζάκσον το έκανε. Εάν ο Τζάκσον παρενόχλησε νεαρά αγόρια. Ή μήπως αυτή η επικρατούσα αντίληψη για τον τραγουδιστή είναι «μια δολοφονία χαρακτήρα
σε μια κλίμακα που δεν έχουμε ξαναδεί;», όπως το έθεσε ένας βρετανός δημοσιογράφος;
Παρ’όλο που οι περισσότεροι λογικοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να αποδεχτούν το φιάσκο με τις κατηγορίες του 2005 (για τις οποίες ο Τζακσον αθωώθηκε πανηγυρικά), ερωτώμενοι για το πώς νιώθουν για τον Μαικλ Τζάκσον κατά κανόνα θα πούν ,« όλα καταλήγουν στην υπόθεση του 1993, έτσι δεν είναι;» Στη συνέχεια με αυτοπεποίθηση θα “απαγγείλουν” τους τρεις “λόγους” για τους οποίους ξέρουν με σιγουριά ότι ο Τζάκσον ήταν ένοχος.
Πρώτον, ότι ο Jordan Chandler κατηγόρησε τον Τζάκσον ότι τον παρενόχλησε. Δεύτερον, ότι ο Jordan Chandler περιέγραψε με ακρίβεια τα γεννητικά όργανα του Τζάκσον και τέλος, ότι ο Τζάκσον πλήρωσε τον Jordan για να εξαγοράσει τη σιωπή του.
Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια. Γιατί αντίθετα με ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι, αυτά τα τρία “τρία” γεγονότα, είναι στην πραγματικότητα μύθος.
[Link]
Η Υπόθεση
Ο Jordan Chandler, το παιδί στο κέντρο των κατηγοριών , του οποίου η οικογένεια είχε συνδεθεί φιλικά με τον Jackson τον Μάιο του 1992, αρνήθηκε επανειλημμένα ότι είχε κακοποιηθεί από τον Τζάκσον, μέχρι τη στιγμή που απομακρύνθηκε από την κηδεμονία της μητέρας του, June Chandler. Μέχρι τον Αύγουστο του 1993 το μόνο πρόσωπο που κατηγορούσε τον Τζάκσον για το οτιδήποτε ήταν ο πατέρας του παιδιού, Evan Chandler. Η σχέση μεταξύ των διαζευγμένων γονιών του Jordan, ήδη ασταθής, επιδεινώθηκε ραγδαία όταν οι προσπάθειες του Evan να πείσει τον Τζάκσον να του αγοράσει ένα σπίτι απέτυχαν. Ήταν μόνο μετά από αυτή την απόρριψη που ο Ένan πρωτοέθεσε το θέμα της παρενόχλησης. Και ήταν μόνο όταν ο Jordan βρέθηκε κάτω από την ψυχολογικό έλεγχο του Evan , ενός ανθρώπου που το 2006 θα επιτεθεί βίαια εναντίoν του γιού του, που ο Jordan θα κατηγορήσει τον Jackson.
O Eνan, οδοντίατρος που κάποια στιγμή κινδύνεψε να χάσει την άδεια εξάσκησης του επαγγέλματος γιατί το συμβούλιο των Οδοντιάτρων βρήκε την εργασία του «ακραία αναποτελεσματική», επιδίωκε μια καριέρα ως σεναριογράφος. (Mάλιστα είχε ήδη γράψει το σενάριο της ταινία: Ρομπέν των Δασών-Οι άντρες με τα κολάν) Μέχρι τη στιγμή εκείνη ο Έvan είχε δείξει λίγο ενδιαφέρον για το γιό του (χρωστούσε στη γυναίκα του 68,000 δολάρια σε διατροφή),άλλα όλα άλλαξαν όταν έμαθε για τη φιλία του Τζάκσον με τον Jordan. Το 1994, η Mary A. Fischer ανέφερε ότι ο πατριός του Jordan, Dave Schwartz, πίστευε ότι ο λόγος για τον οποίο ο Evan επέμενε ότι ο Jackson είχε παρενοχλήσει το γιό του,
«ήταν επειδή [ο Evan] θέλει χρήματα.»
Σύμφωνα με τον πρώην δικηγόρο της June Schwartz, Michael Freeman, o πατέρας του παιδιού και πρώην σύζυγος της June, Evan Chandler,
«άρχισε να ζηλεύει τη σχέση τους [με τον Τζάκσον] και ένοιωσε παραμελημένος»
Τον Ιούνιο του 1993 ο Evan Chandler προσέλαβε τον δικηγόρο Barry Rothman για να τον εκπροσωπήσει στον δικαστικό του αγώνα με την June Schwartz για την κηδεμονία του Jordan. O Rothman δεν αναλάμβανε οικογενειακές υποθέσεις άλλα πρόσφατα είχε χειριστεί μια υπόθεση επιμέλειας που περιελάμβανε ισχυρισμούς παιδικής κακοποίησης.
Στην αποφοίτηση του Jordan από τη δευτέρα γυμνασίου ο Evan Chandler ήρθε αντιμέτωπος με την πρώην σύζυγό του για τις υποτιθέμενες υποψίες του σχετικά με σεξουαλικό παράπτωμα από την πλευρά του Μάικλ Τζάκσον. Ο Freeman δηλώσε ότι η June Schwartz είπε ότι
«το όλο πράγμα είναι μια ανοησία» και ανακοίνωσε ότι εκείνη και τα παιδια της εξακολουθούσαν να σχεδίαζουν να συνοδέψουν τον Τζάκσον στην παγκόσμια περιοδεία του. Σύμφωνα με τον Freedman, o Chandler στη συνέχεια απείλησε να αποκαλύψει τις υποψίες του στον Τύπο.
Η συμπεριφορά του Chandler παρακίνησε τον Τζάκσον να προσλάβει τον δικηγόρο Bert Fields και τον ιδιωτικό ερευνητή Anthony Pellicano. Στις 8 Ιουλίου o Dave Schwartz ,πατριός του Jordan Chandler, ακολουθώντας τη συμβουλή του Pellicano κατέγραψε μια τηλεφωνική συνομιλία που έλαβε χώρα μεταξύ του ίδιου και του Evan Chandler. Ο Dave προσπαθούσε να προσδιορίσει το λόγο που ο Εvan ζητούσε συνάντηση μεταξύ του Μάικλ,του Jordan, της June, του Dave και του ίδιου,την επόμενη μέρα. Στην κασέτα, ό Chandler δήλωνε:
«Είχα μια καλή επικοινωνία με τον Μάικλ. Ήμασταν φίλοι. Τον συμπαθούσα και τον σεβόμουν κτλ για αυτό που είναι. Δεν υπήρχε κάποιος λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να σταματήσει να μου τηλεφωνεί. Κάθισα μια μέρα στο δωμάτιο μαζί με τον Μάικλ, του μίλησα και του είπα ακριβώς αυτό που θέλω από όλη αυτή τη σχέση. Έχω κάνει πρόβες για το τι να πω και τι να μην πω.»
«[ο Τζάκσον] διέλυσε την οικογένεια,[ο Jordan] έχει παραπλανηθεί από την εξουσία και τα χρήματα αυτού του τύπου.»
«Είμαι διατεθειμένος να κινηθώ εναντίον του Μάικλ Τζάκσον. Είναι ήδη οργανωμένο. Υπάρχουν και άλλα άτομα που εμπλέκονται που περιμένουν τηλεφώνημά μου τα,οποία βρίσκονται σε ορισμένες θέσεις. Μόλις κάνω αυτό το τηλεφώνημα, αυτός ο τύπος θα καταστρέψει όλους όσους βρεθούν μπροστά του με τον πιο ύπουλο, άσχημο, σκληρό τρόπο που μπορεί να το κάνει. Και του έχω δώσει πλήρη εξουσία για να το κάνει.»
«Και αν το προχωρήσω αυτό, θα τα αρπάξω χοντρά. Δεν υπάρχει περίπτωση να χάσω. Το έχω ψάξει απ’ όλες τις πλευρές. Θα πάρω όλα όσα θέλω, και αυτοί θα καταστραφούν για πάντα. Η June θα χάσει [την κηδεμονία του παιδιού] και η καριέρα του Μάικλ θα τελειώσει.»
«[Το καλό του Jordan] είναι άσχετο για μένα. Θα είναι μεγαλύτερο απ’ όλους μας μαζί. Το όλο θέμα πρόκειται να συντριβεί πάνω σε όλους και θα καταστρέψει όλους όσους τους αφορά. Θα γίνει σφαγή εάν δεν πάρω αυτά που θέλω.»
«Αυτός ο δικηγόρος που έχω βρει, διάλεξα το πιο επικίνδυνο κάθαρμα που θα μπορούσα να βρώ. Το μόνο που θέλει να κάνει είναι να το βγάλει όλο αυτό στη δημοσιότητα όσο πιο γρήγορα γίνεται, όσο πιο δυνατά γίνεται, και να εξευτελίσει όσους περισσότερους ανθρώπους γίνεται. Είναι μοχθηρός, είναι κακός, είναι πολύ έξυπνος, και είναι πεινασμένος για δημοσιότητα.»
(Η συνομιλία αυτή ηχογραφήθηκε προτού ο πατέρας και το αγόρι κάνουν καταγγελίες εναντίον του Τζάκσον στην αστυνομία)
Στις 9 Ιουλίου του 1993 ο Dave Schwartz και η June Chandler αντί να συναντηθούν με τον Evan Chandler, παρουσίασαν τη μαγνητοσκοπημένη συνομιλία στον Pellicano. Στη συνέχεια ο Pellicano εξέτασε τον Jordan Chandler (10 Ιουλίου 1993), κάνοντας του συγκεκριμένες ερωτήσεις σχετικά με το αν ο Michael τον είχε παρενοχλήσει. Ο Pellicano έχει δηλώσει ότι ο Jordan αρνήθηκε επανειλημμένα ότι είχε παρενοχληθεί ποτέ από τον Μάικλ Τζάκσον- μάλιστα, ό Jordan αρνήθηκε ότι είχε δει ποτέ τον Τζάκσον γυμνό. Ο ερευνητής ικανοποιήθηκε από τα αποτελέσματα της συνέντευξης. Με βάση τη φήμη του, εάν ο Pellicano είχε κάποιο λόγο να πιστεύει ότι κάτι ανάρμοστο είχε συμβεί μεταξύ του Jordan και του Μάικλ, θα είχε πάρει μέτρα προκειμένου να το κρύψει. Το ψευδώνυμό του στο Χόλιγουντ ήταν « ο άνθρωπος που καταπίνει τις αμαρτίες.» Ο Pellicano όμως δεν έκανε κάτι τέτοιο. Αντίθετα, έγινε σύμμαχος του Τζάκσον στην αντιμετώπιση του εκβιασμού.
Στα μέσα Ιουλίου ο Evan Chandler έπεισε την πρώην σύζυγό του να του επιτρέψει να κρατήσει τον γιό τους για μια εβδομάδα. Από εκείνο το σημείο το αγόρι απομονώθηκε από τους φίλους του και τα μελή της οικογένειάς του.
Σύμφωνα με την πρώην νομική βοηθό του Rothman, Geraldine Hughes,o Chandler λάμβανε συμβουλές από τον Rothman για το πώς να αναφέρει παιδική κακοποίηση χωρίς να χρεωθεί ευθύνη στους γονείς.
Ακολουθώντας τις συμβουλές του Rothman, o Chandler επικοινώνησε με τον ψυχίατρο Mathis Abrams και του παρουσίασε μια υποθετική κατάσταση (δηλαδή – ο γιός μου πέρασε αρκετό χρόνο μόνος με έναν ενήλικα- είναι πιθανό να έχει υπάρξει σεξουαλική κακοποίηση και αν ναι, ποίοι είναι οι τρόποι που μπορεί να αναφερθεί στις αστυνομικές αρχές;) Σε μια γραπτή απάντηση στο τηλεφώνημα του Chandler, ο Αbrams έγραψε ότι αν ένα παιδί έκανε καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης κατά τη διάρκεια θεραπευτικής συνεδρίας, ο ψυχίατρος θα ήταν υποχρεωμένος από το νόμο να το αναφέρει στην αστυνομία.
Ο Chandler πήρε το γράμμα και, σύμφωνα με τον Pellicano, προσπάθησε να εκβιάσει τον Τζάκσον με αυτό. Σε μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Αυγούστου του 1993,o Chandler φαίνεται ότι απαίτησε συμφωνία αξίας 20 εκατομμυρίων για τη συγγραφή σεναρίων με αντάλλαγμα να μην προχωρήσει με τις κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου.
Αρκετές μέρες μετά τη συνάντηση, ο Pellicano κατέγραψε μια συνομιλία μεταξύ του ίδιου, του Barry Rothman και του Evan Chandler. Στην κασέτα, ο Rothman και ο Chandler ακούγονται να διαπραγματεύονται το ποσό των χρημάτων που θα χρειαζόταν για να αποτρέψει τον Chandler από το να κάνει καταγγελίες για παρενόχληση ανηλίκου. Ο Chandler επανέλαβε την απαίτησή του για 20 εκατομμύρια και, σύμφωνα με την Geraldine Hughes, ο Pellicano του είπε ότι ο Τζάκσον δεν θα του έδινε κανένα χρηματικό ποσό. Μέχρι τις 13 Αυγούστου, οι διαπραγματεύσεις αυτές είχαν αποτύχει ανεπανόρθωτα.
Λάβετε υπόψη ότι,εάν ο Τζάκσον είχε προσφέρει στον Chandler χρήματα σε εκείνο το σημείο, η ποινική έρευνα θα είχε αποφευχθεί και η όλη ιστορία δεν θα είχε μαθευτεί ποτέ.
Η βραβευμένη δημοσιογράφος Mary Fischer, μιλώντας το 1994 σε ένα ντοκιμαντέρ του PBS παρατήρησε,
« Δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σε κάποιο είδος αμοιβαίας συμφωνίας, αλλά αν το είχαν κάνει, αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι η υπόθεση δεν θα είχε προχωρήσει πέρα από εκείνο το δωμάτιο.»
Σύμφωνα με έναν δημοσιογράφο από το KCBS-TV, o Evan Chandler στη συνέχεια έδωσε στο γιο του ένα αμφιλεγόμενο φάρμακο γνωστό ως sodium amytal. Είναι ευρέως τεκμηριωμένο ότι μπορεί εύκολα κάποιος να «φυτέψει» ψευδείς αναμνήσεις στη μνήμη ενός ανθρώπου, όταν είναι κάτω από την επήρεια αυτού του φαρμάκου.
Ο Evan Chandler υποστήριξε ότι χρησιμοποίησε το sodium amytal ώστε να μπορέσει να βγάλει το δόντι του Jordan και, ενώ βρισκόταν κάτω από την επήρεια του φαρμάκου, το αγόρι έκανε τους συγκεκριμένους ισχυρισμούς. Σύμφωνα με τον Mark Torbiner, τον αναισθησιολόγο που χορήγησε το φάρμακο, :
«Εάν χρησιμοποίησα το φάρμακο, ήταν μόνο για ιατρικούς σκοπούς.» Πολλοί ειδικοί επιστήμονες, ωστόσο, έχουν συμφωνήσει ότι η χρήση του sodium amytal για την εξαγωγή ενός δοντιού θα ήταν ,στην καλύτερη περίπτωση, μια πολύ αμφισβητήσιμη πρακτική.
Η χρήση του sodium amytal από την Έvan Chandler προκειμένου να αποσπάσει ομολογία από τον γιό του επιβεβαιώνεται και από τον ίδιο τον Jordie Chandler. Κατά τη διάρκεια μίας συνέντευξης με έναν ψυχίατρο, το αγόρι ανακάλεσε την πρώτη φορά που είπε στον πατέρα του για την υποτιθέμενη σεξουαλική κακοποίηση :
[Ο πατέρας μου] έπρεπε να μου βγάλει το δόντι, ε, όταν ήμουν εκεί. Και δεν μου αρέσει ο πόνος, έτσι είπα «θα μπορούσες να με ναρκώσεις;» Και αυτός είπε «βεβαίως.» Και έτσι ο φίλος του με νάρκωσε – ο φίλος του είναι αναισθησιολόγος. Και εμ, όταν ξύπνησα το δόντι μου είχε βγεί, και ήμουν εντάξει- λίγο ζαλισμένος, αλλά είχα τις αισθήσεις μου. Και ο πατέρας μου είπε – και ο φίλος του είχε φύγει, ήμουν μόνο εγώ κι εκείνος – και ο πατέρας μου είπε, «Θέλω μόνο να μου πεις, συνέβη τίποτα μεταξύ του Μάικλ και εσένα;» Και εγώ είπα, «Ναι» ,και αυτός με αγκάλιασε σφιχτά και αυτό ήταν» [Σημείωση: Τα πρακτικά της συνέντευξης του Jordan Chandler με τον ψυχίατρο, δόθηκαν στη δημοσιότητα από τον θείο του, Ray Chandler]
Στις 16 Αυγούστου, η June Chandler συνειδητοποιώντας ότι ο Evan σκόπευε να κρατήσει τον Jordan επ’ αόριστον εξουσιοδότησε τον δικηγόρο της, Freeman, να υποβάλει αίτημα στο δικαστήριο για την επιστροφή του Jordan στην επιμέλειά της. Ο Freeman ενημέρωσε τον Rothman ότι η εντολή αυτή επρόκειτο να εφαρμοστεί το επόμενο πρωί. Ο Rothman ενημέρωσε άμεσα τον πελάτη του, Evan. Το επόμενο πρωί,αν και βρισκόταν στο δικαστήριο, ο Chandler δεν έκανε καμία αναφορά στους ισχυρισμούς για κακοποίηση ανηλίκου. Εάν ο Evan είχε πει στο δικαστή για τις υποτιθέμενες υποψίες που είχε τις τελευταίες τρείς εβδομάδες, ο δικαστής θα είχε διατάξει την άμεση απομάκρυνση του παιδιού από τη μητέρα του. Όμως ο Evan δεν είπε τίποτα, προφανώς επειδή το σχέδιό του ήταν να αναφέρει την παρενόχληση χρησιμοποιώντας ένα τρίτο μέλος (τον ψυχίατρο.) Το δικαστήριο διέταξε τον Evan Chandler να επιστρέψει άμεσα τον Jordie στη μητέρα του.
Στις 17 Αυγούστου, την ίδια ημέρα που o Jordan Chandler έπρεπε να επιστρέψει στην μητέρα του, ο Evan τον πήγε στον Mathias Abrams, τον ψυχίατρο που ο Rothman είχε ήδη προετοιμάσει για αυτήν ακριβώς την τροπή των γεγονότων. Ο Jordan επανέλαβε την ιστορία της παρενόχλησης. Ο Mathias, υποχρεωμένος από τον νόμο της Καλιφόρνιας, ανέφερε την κατηγορία στις αρχές κάτι που τόσο ο Evan όσο και ο Rothman γνώριζαν ότι ήταν υποχρεωμένος να κάνει. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξεκινήσει η αστυνομική έρευνα για τις καταγγελίες εναντίον του Michael Jackson.
Η αστυνομική έρευνα
Στις 23-24 Αυγούστου του 1993,και ένω ο Μάικλ Τζάκσον βρισκόταν έκτος Ηνωμένων Πολιτειών, το αστυνομικό τμήμα του Λος Άντζελες διεξήγαγε έρευνα στο ράντζο του Τζάκσον με την ονομασία Νέβερλαντ και στο διαμέρισμα του στο Century City. Κατά τη διάρκεια της έρευνα οι αστυνομικοί υπάλληλοι κατέσχεσαν δύο φωτογραφικά βιβλία, τα οποία ο Tom Sneddon λόγο έλλειψης στοιχείων θα προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει εναντίον του τραγουδιστή και στη δίκη του 2005. Το πρώτο βιβλίο, που είχε τον τίτλο
«Το αγόρι: Ένα φωτογραφικό δοκίμιο», ήταν ένα βιβλίο τέχνης που απεικόνιζε φωτογραφίες γυμνών και ντυμένων παιδιών,οι οποίες τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας του 1963
« Lord of the Flies.» Στο βιβλίο ο Τζάκσον είχε γράψει
« κοιτάξτε το πραγματικό πνεύμα και την ευτυχία στα πρόσωπα αυτών των αγορίων. Αυτό είναι το πνεύμα της παιδική ηλικίας, μιας ηλικίας που εγώ δεν είχα ποτέ. Αυτή είναι η ζωή που θέλω για τα παιδιά μου. MJ». Το δεύτερο βιβλίο, που έφερε τον τίτλο
«Τα αγόρια θα παραμείνουν αγόρια» περιείχε την επιγραφή:
« Στον Μάικλ : Από τη φαν σου Rhonda. Mε αγάπη ΧΧΧΟΟΟ ♥ Rhonda - 1983, Σικάγο.» Το βιβλίο ήταν ακόμη στην αρχική του συσκευασία.
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι η απλή κατοχή και μόνο παιδικής πορνογραφίας είναι ομοσπονδιακό έγκλημα. Αν στην κατοχή του Τζάσκον είχαν βρεθεί στοιχεία παιδικής πορνογραφίας, η δίωξή του θα ήταν αναπόφευκτη.
Η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων επιβεβαιώθηκε και από αξιωματικό του αστυνομικού τμήματος του Λος Άντζελες ο οποίος ,το 1993, είπε στην εφημερίδα LA Times ότι,
« κανένα στοιχείο (ιατρικό, φωτογραφικό ή βίντεο) δεν βρέθηκε που θα μπορούσε να υποστηρίξει εγκληματικές κατηγορίες» εναντίον του Τζάκσον.
Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1993 η αστυνομία του Λος Άντζελες επικοινώνησε με το Federal Bureau of Investigation (FBI) για βοήθεια στην έρευνά τους σχετικά με τον Michael Jackson. Σύμφωνα με αίτημα που υποβλήθηκε το 2009, οι φάκελοι του FBI δημοσιοποιήθηκαν στο κοινό τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου. Τα αρχεία του FBI αποτελούνται από πενήντα έξι (56) σελίδες υλικού που δείχνουν τη συμμετοχή τους από τις 16 Σεπτέμβριου του 1993, μέχρι τις 8 Αυγούστου του 1994, εννέα (9) σελίδες από τις 2 Σεπτέμβριου του 1993, μέχρι τις 22 Οκτωβρίου του 1993, και οχτώ (8) σελίδες από τις 30 Οκτωβρίου του 1995 μέχρι τις 24 Ιανουαρίου του 1997. Μια πλήρης εξέταση των φακέλων του FBI αποκαλύπτει ότι πέρα από τους κατήγορους του 1993 (Jordan Chandler) και του 2005 (Gavin Arvizo), που και οι δύο είχαν ίδιο δικηγόρο και ψυχίατρο, κανένας από τους άλλους ισχυρισμούς εναντίον του Τζακσον δεν ελήφθη σοβαρά υπόψη.
Η σωματική έρευνα
Ήδη από τον Οκτώβριο του 1993, γινόταν λόγος για απόκτηση εντάλματος που θα επέτρεπε στους αστυνομικούς ερευνητές να εξετάσουν τον Μάικλ Τζάκσον γυμνό. Σύμφωνα με την USA Today, στις 24 Νοεμβρίου του 1993 o Larry Fieldman είπε ότι ήθελε έναν γιατρό,
«για να εξετάσει [τον Μάικλ Τζάκσον],» πιθανώς για να επιβεβαιώσουν με αυτόν τον τρόπο τις περιγραφές που είχε κάνει το αγόρι των γεννητικών οργάνων του Τζάκσον. Δεδομένου ότι στους ισχυρισμούς του αγοριού δεν αναφέρθηκε ποτέ η πράξη της διείσδυση, αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να τεκμηριωθούν τα λεγόμενά του.
Το Νοέμβριο του1993, ο εισαγγελέας μπόρεσε να απόκτησει ένα ένταλμα έρευνας. Το καθεαυτό ένταλμα, το οποίο υπαγόρευε την εξέταση, τη φωτογράφιση και τη βιντεοσκόπηση όλου του σώματος του Τζάκσον,
«συμπεριλαμβανομένων του πέους, του πρωκτού, των γοφών, των γλουτών και οποιουδήποτε άλλο μέρος του σώματός του», εκτελέστηκε στις 20 Δεκεμβρίου στη Νέβερλαντ. Στους δικηγόρους του Τζάκσον δεν δόθηκε αντίγραφο της ένορκης δήλωσης του Jordan στο οποίο περιέγραφε το σώμα του Τζάκσον. Με αλλά λόγια, ούτε ο Τζάκσον, ούτε η ομάδα του γνώριζαν τι είδους ισχυρισμούς είχε κάνει το αγόρι.
Μπροστά στην παρουσία των δύο δικηγόρων του, του γιατρού Arnold Klein, του Louis Swayne που ήταν ο φωτογράφος του Τζάκσον, του Sergeant Gary Spiegel, που ήταν ο φωτογράφος του αστυνομικού τμήματος, του δρ. Richard Strick (δερματολόγος της αστυνομίας) και ενός σωματοφύλακα, ο Τζάκσον αφαίρεσε το μπουρνούζι του και στάθηκε στη μέση του δωματίου για 25 λεπτά,ενώ τον εξέταζαν στενά.
Για τον Τζάκσον, ο οποίος υπέφερε από το σύνδρομο της σωματική δυσμορφία και ήταν παθολογικά ντροπαλός, αυτή θα ήταν μια καθοριστική εμπειρία. Συγγενείς και φίλοι του τραγουδιστή έχουν πει ότι αυτή η απίστευτα ταπεινωτική διαδικασία, τραυμάτισε αμετάκλητα τον Τζάκσον.
Σε αντίθεση με τα λεγόμενα της αντίθετης πλευράς σε ό,τι αφορά τις φωτογραφίες, η σύγκριση μεταξύ της περιγραφής του Jordan Chandler και του σώματος του Τζάκσον διέφερε ως προς την πιο προφανή περιοχή:
Ο Jordan είχε δηλώσει ότι ο Τζάκσον είχε κάνει περιτομή. Ο Τζάκσον δεν είχε κάνει. Επειδή ο πατέρας του Jordan ήταν εβραϊκής καταγωγής, πιθανότατα το αγόρι να είχε κάνει και το ίδιο περιτομή και ετσι να πίστευε ότι όλοι οι άντρες έκαναν. Αυτό σήμαινε με λίγα λόγια ότι ο Jordan δεν είχε πολύ στενή γνώση του σώματος του Τζάκσον.
Για κάθε άνδρα, η διαφορά μεταξύ των δύο είναι καθοριστική. Οποιοσδήποτε ισχυρισμός,επομένως, ότι μια τέτοια θεμελιώδη διαφορά μπορεί να χαρακτηριστεί ως αντιστοιχία, είναι λάθος και μάλιστα πολύ σημαντικό.
«Το μαύρο σημάδι» που η Diane Dimond ισχυρίστηκε ότι ο Jordan είπε ότι βρισκόταν στην κάτω πλευρά του όσχεου του Τζάκσον, δεν φωτογραφήθηκε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, σύμφωνα με τον φωτογράφο της αστυνομίας. Αυτό το γεγονός – ότι δηλαδή δεν τραβήχτηκε ούτε μια φωτογραφία του μοναδικού «ενδεικτικού» σημαδιού, εξαιτίας του οποίου απ’ ότι φαίνεται επιτράπηκε εξαρχής η σωματική έρευνα- είναι αξιοσημείωτο.
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι το Φεβρουάριο του 93, σε μια ευρέως διαφημιζόμενη συνέντευξη με την παρουσιάστρια Oprah Winfrey, o Jackson είπε στον κόσμο ότι είχε μια δερματική πάθηση. Έγινε γνωστό ότι το όνομα της πάθησης ήταν Vitiligo (λεύκη), και η αποκάλυψη του Τζάκσον έγινε ένα πολυσυζητημένο θέμα την εποχή εκείνη. Ως αποτέλεσμα,συζητήσεις γύρω από αυτό το θέμα απασχολούσαν κάθε τηλεοπτική και ραδιοφωνική εκπομπή, και τον Τύπο, με εικόνες από ασθενείς με Λεύκη να κυκλοφορούν σε όλα τα μέσα ενημέρωσης.
Είναι λογικό να υποστηριχθεί ότι ο Evan Chandler μπορεί επίσης να είχε δει αυτή την κάλυψη, ειδικά αφού ο Jordan ήταν ήδη φίλος με τον Τζάκσον κατά τη διάρκεια της συνέντευξης με την Winfrey. Υποτυπώδης έρευνα πάνω στη Λεύκη, αποκαλύπτει πληροφορίες που έχουν υπάρξει στη διάθεση του κοινού για πάνω από 20 χρόνια, όπως το γεγονός ότι η Λεύκη ξεκινά συνήθως στα άκρα, στα χέρια, τα πόδια και τα γεννητικά όργανα. Επομένως, εάν κάποιος ήθελε να εκβιάσει ένα άτομο το οποίο είναι γνωστό ότι υποφέρει από λεύκη, το να πει ότι τα γεννητικά του όργανα έχουν επηρεαστεί, σαφώς δεν είναι καθόλου παρακινδυνευμένο.
Τέλος, κάποιος δεν μπορεί παρά να κάνει και τις εξής σκέψεις: Σε περίπτωση που υπήρχε αντιστοιχία μεταξύ των περιγραφών που είχε κάνει το αγόρι των γενετικών οργάνων του Τζάκσον και των φωτογραφιών που τραβήχτηκαν, ο Τζάκσον θα είχε συλληφθεί. Ο τραγουδιστής δεν συνελήφθη ποτέ, γεγονός που από μόνο του μαρτυρά ότι η περιγραφή που είχε κάνει το αγόρι (αν την είχε κάνει ποτέ) ήταν ανακριβής.Επιπλέον, εάν ο Michael Jackson φοβόταν ότι στην περιγραφή που είχε κάνει το αγόρι μπορεί να υπήρχαν αντιστοιχίες, γιατί να μην συμβιβάσει την υπόθεση πριν από τη σωματική έρευνα; Γιατί να μη δώσει τα χρήματα στην οικογένεια πριν τα πράγματα φτάσουν τόσο μακριά; Ωστόσο, εάν κάποιος πίστευε ότι με το να επιτρέψει την σωματική έρευνα,θα μπορούσε να κάνει τον εισαγγελέα να αποσύρει τις κατηγορίες σε περίπτωση μη αντιστοιχίας, δεν θα δεχόταν να
υποβληθεί στη συγκεκριμένη διαδικασία;
Η αστική αγωγή της οικογένειας Chandler εναντίον του Τζάκσον - Τα αίτια για τον συμβιβασμό του Τζάκσον με την οικογένεια
Στα τέλη Αυγούστου του 1993 (πριν από την πραγματοποίηση της σωματική έρευνας), ο δικηγόρος του Τζάκσον κατέθεσε μήνυση για εκβιασμό εναντίον του Evan Chandler και του Barry Rothman. Aυτό ανάγκασε τον Evan Chandler να βρει καινούριο δικηγόρο, καθώς η εκπροσώπησή του από κάποιον που τώρα ήταν συν-κατηγορούμενος θα αποτελούσε σύγκρουση συμφερόντων. Στην υπόθεση μπήκε η ανταγωνιστική Gloria Allred. Υπογράφοντας σαν ο νέος δικηγόρος των Chandlers, η Allred πραγματοποίηση στις 2 Σεπτεμβρίου μια θορυβώδη συνέντευξη τύπου, όπου μίλησε με άσκοπη παραστατικότητα για τις λεπτομέρειες της υποτιθέμενης παρενόχλησης. Η συνέντευξη τύπου μεταδόθηκε, όπως ήταν φυσικό, σε ολόκληρο τον κόσμο.
Λέγοντας στον Τύπο,
« ο πελάτης μου θέλει να πάει στο δικαστήριο», η Αllred δήλωσε
« [o Jordan] είναι έτοιμος, είναι πρόθυμος, είναι ικανός να καταθέσει.» Πηγές κοντά στον Chandler την περίοδο εκείνη ανέφεραν ότι η Allred και ο Chandler συγκρούστηκαν ως προσωπικότητες, και υπάρχουν ενδείξεις ότι διέφεραν ριζικά ως προς τον τρόπο που θα προσέγγιζαν την υπόθεση – αλλά και τον Τύπο. Ως αποτέλεσμα, μέσα σε λίγες μέρες μετά από την συνέντευξη τύπου, η Allred θα λάμβανε ένα γράμμα από τον καινούριο δικηγόρο του Chandler – Larry Feldman, στο οποίο απειλούσε την Allred με κρατικές κυρώσεις, εάν δεν αποσυρόταν αμέσως από την υπόθεση. Η Allred παραιτήθηκε την ίδια εβδομάδα.
Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1993, λιγότερα από ένα μήνα μετά την καταγγελία στην αστυνομία των ισχυρισμών εναντίον του Μάικλ Τζάκσον για κακοποίηση ανηλίκου, η οικογένεια κατέθεσε μήνυση ύψους 30.000.000 δολαρίων εναντίον του Τζάκσον με τη βοήθεια του νέου τους δικηγόρου, Feldman.
Λόγο της διπλής διακινδύνευσης (νομικός όρος ), κάποιος που κατηγορείται για ένα έγκλημα δεν χρειάζεται να υπερασπιστεί τον εαυτό του για τον ίδιο ισχυρισμό δύο φορές, εκτός και αν η μια δίκη πραγματοποιηθεί σε αστικό δικαστήριο και η άλλη σε ποινικό δικαστήριο.
Αυτή ήταν η κατάσταση με τον Μάικλ Τζάκσον το 1993.
Μέχρι εκείνο το σημείο, η μητέρα του φερόμενου ως θύματος, June Schwartz, είχε υποστηρίξει ότι ο Τζάκσον ήταν αθώος για όλες τις καταγγελίες. Μόλις όμως κατατέθηκε η αστική αγωγή, η June άλλαξε στάση και ένωσε τις δυνάμεις της με τον πρώην σύζυγό της, Εvan Chandler και τον γιό τους Jordan. Σε εκείνο το σημείο, ο δικηγόρος της June Schwartz, Michael Freeman υπέβαλε παραίτηση. Ο Freeman εξήγησε,
«Το όλο θέμα ήταν ένα χάος. Ένωσα άβολα με τον Έvan. Δεν είναι αληθινός, και είχα την αίσθηση ότι δεν λειτουργούσε σωστά.»
Οι Chandler μήνυσαν τον Τζάκσον για σεξουαλική βιαιοπραγία, βιαιοπραγία, αποπλάνηση, δόλο, εκ’ προθέσεως επιβολή συναισθηματικής αγωνίας, απάτη και αμέλεια.
Η αστική αγωγή κατατέθηκε ενώ η αστυνομική έρευνα βρισκόταν ακόμα σε εξέλιξη. Ως αποτέλεσμα, η αστική δίκη προγραμματίστηκε να διεξαχθεί πριν την έναρξη της ποινικής δίκης,το οποίο θα αποτελούσε παραβίαση του συνταγματικού δικαιώματος του Τζάκσον να μην αυτό-ενοχοποιηθεί. Συνήθως, όταν υπάρχουν δύο δίκες που ασχολούνται με τις ίδιες κατηγορίες, η ποινική δίκη λαμβάνει χώρα πριν από την αστική δίκη.
Αυτό γίνεται για να εξασφαλιστεί ότι η αμυντική στρατηγική του εναγόμενου δεν θα τεθεί σε κίνδυνο,ως αποτέλεσμα της διαδικασίας της αστικής δίκης.
Με απλά λόγια,στην περίπτωση του Μάικλ Τζάκσον, εάν η αστική δίκη προηγούνταν της εγκληματικής, η πλευρά των μηνυτών θα είχε μια πρώτη θέση στην αμυντική στρατηγική του Τζάκσον. Αυτό θα άφηνε τον Τζάκσον με μόνο μια επιλογή – να επικαλεστεί την Πέμπτη τροποποίηση. Αυτή η δυνατότητα, ωστόσο, λειτουργεί μόνο στα χαρτιά. Στην πραγματικότητα, σε μια δίκη όπου οι κατηγορίες περιλαμβάνουν κάτι τόσο συγκινησιακό και ειδεχθές, όπως η κακοποίηση παιδιών, ο εναγόμενος που απαντάει συνεχώς «επικαλούμαι την Πέμπτη τροποποίηση, κύριες δικαστά» δεν είναι δίκη. Είναι νομικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
«Η διεξαγωγή της αστικής δίκης πριν από την ποινική» εξηγεί ο δημοσιογράφος Charles Thomson
« θα έδινε στην δίωξη απεριόριστη πρόσβαση στην υπερασπιστική τακτική του Τζάκσον. Εάν ο Τζάκσον ανέφερε κάποιο άλλοθι στην αστική του δίκη, ο Sneddon θα μπορούσε να πάει πίσω στο γραφείο του και να αλλάξει τις ημερομηνίες των κατηγοριών. Εάν ο Τζάκσον καλούσε μάρτυρες για να επιβεβαιώσουν τη δική του εκδοχή των γεγονότων, ο Sneddon θα μπορούσε να πάει πίσω στο γραφείο του και να ανακατασκευάσει την υπόθεσή του με βάση τη μαρτυρία τους. Θα μπορούσε να προσαρμόσει την υπόθεσή του σύμφωνα με τη στρατηγική της υπεράσπισης, καθιστώντας αδύνατο για τον Τζάσκον να νικήσει στη ποινική δίκη. Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε ο Τζάκσον να έχει μια δίκαιη ποινική δίκη, ήταν με το να παρακάμψει την αστική δίκη»
Εάν η πλευρά του Τζάκσον νοιάζονταν για τη νίκη της ποινικής υπόθεσης, έπρεπε να σταματήσουν την αστική δίκη να προηγηθεί της ποινικής.
Οι συνήγοροι του Τζάκσον κατέθεσαν αίτημα ζητώντας την αναβολή της αστικής δίκης μέχρι την ολοκλήρωση της ποινικής. (Λάβετε υπόψη ότι κάποιος δεν μπορεί να συμβιβάσει ποινική δίκη και σε περίπτωση που κριθεί ένοχος πάει κατευθείαν στη φυλακή). Για να υποστηρίξουν το αίτημά τους ανέφεραν πολλές περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα εκείνη του Pacer,Inc εναντίον του Aνώτατου Δικαστηρίου. Η Ομοσπονδιακή υπόθεση όριζε ότι,
« όταν και οι δύο δικαστικές διαδικασίες, ποινική και αστική, προκύπτουν από τα ίδια ή συναφή πεπραγμένα, ο κατηγορούμενος δικαιούται Αναστολή της ανακάλυψης και δίκη επί της αστικής αγωγής όταν το ποινικό θέμα έχει επιλυθεί πλήρως.» Άλλες περιπτώσεις που αναφέρθηκαν περιλάμβαναν εκείνη του Dustin W. Brown ενταντίον του Ανώτατου δικαστηρίου, του Dwyer εναντίον της Crocker National Bank, του Patterson εναντίον του White και του Huot εναντίον του Gendron.
Ο Larry Feldman ισχυρίστηκε ότι εάν η αστική δίκη αναβαλλόταν, ο ενάγον, όντας ανήλικος, θα μπορούσε να ξεχάσει συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με ό,τι υποτίθεται ότι είχε συμβεί σε αυτόν. Ο δικαστής έκρινε ότι η «εύθραυστη κατάσταση» του αγοριού ήταν πιο σημαντική από το δικαίωμα του Τζάκσον της πέμπτης τροποποίησης και αποφάνθηκε υπέρ του αγοριού.
Οι συνήγοροι του Τζάκσον υπέβαλλαν άλλη πρόταση, ζητώντας να απαγορευτεί στον Εισαγγελέα Tom Sneddon να προμηθευτεί στοιχεία που η ομάδα του τραγουδιστή θα χρησιμοποιούσε κατά τη διάρκεια της αστικής δίκης. Και πάλι, η πρόταση της πλευράς του Τζάκσον δεν έγινε δεκτή. Ο Εισαγγελέας κατέστησε σαφές ότι σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει τα στοιχεία από την αστική διαδικασία ως βοήθεια για την ποινική υπόθεση εναντίον του Τζάκσον.
Εάν ο Τζάκσον δεν είχε συμβιβάσει την αστική δίκη, θα είχε θέσει σε κίνδυνο το σύνολο της αμυντικής του στρατηγικής με το να την αποκαλύψει στους μηνυτές μήνες προτού η ποινική υπόθεση πήγαινε στο δικαστήριο.
Ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι ο Μάικλ Τζάκσον είχε συνεχίσει με την αστική δίκη. Τι θα είχε συμβεί; Ο Τζάκσον θα είχε παρουσιάσει στο δικαστήριο όλα τα στοιχεία του εκβιασμού και ο Sneddon θα είχε παρακολουθήσει όλη την εξέλιξη της δίκης. Θα μπορούσε στη συνέχεια να πάρει τα πιο κρίσιμα απαλλακτικά στοιχεία του Τζάκσον από την αστική δίκη και θα έβρισκε τρόπους να τα αναιρέσει, με αποτέλεσμα ο Τζάκσον να μην έχει τίποτα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του στην ποινική δίκη.
Κατά τη διάρκεια της αστική δίκης, οι συνήγοροί του Τζάκσον θα είχαν αναμφίβολα αποκαλύψει ενδεχόμενες ανακολουθίες στην ιστορία του κατηγόρου. Αυτό θα έδινε την ευκαιρία στον Sneddon να εξετάσει και να τροποποιήσει τις στην δική του υπόθεση εναντίον του Τζάκσον.
Όπως μπορείτε να δείτε, επιτρέποντας τη συνέχιση της αστικής δίκης, θα είχε δώσει στη δίωξη το πάνω χέρι στην πολύ πιο σημαντική ποινική δίκη. Αν και αυτός είναι ο κύριος λόγος πίσω από την απόφαση του Μάικλ Τζάκσον να συμβιβάσει την αστική δίκη, υπήρχαν πολλοί άλλοι παράγοντες που εμπλέκονταν:
- Στην ποινική δίκη, το βάρος της απόδειξης φέρει η πλευρά των μηνυτών: Με άλλα λόγια, εναπόκειται στον εισαγγελέα να αποδείξει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο κατηγορούμενος είναι ένοχος για ένα εγκλήμα. Στις αστικές δίκες, εάν η επιτροπή των ενόρκων νομίζει ότι ο εναγόμενος μπορεί να ευθύνεται για ο,τι αυτός ή αυτή κατηγορείται, μπορούν να τον κρατήσουν υπεύθυνο.
- Στο ποινικό δίκαιο, εάν ο κατηγορούμενος επιλέξει να μην καταθέσει, η άρνησή του δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον τους. Σε μια αστική δίκη,ωστόσο, ο εναγόμενος πρέπει να είναι συνεργάσιμος για όλες τις καταθέσεις και τις μαρτυρίες. Εάν σε μια αστική δίκη, ο εάν ο κατηγορούμενος επικαλεστεί το δικαίωμα της Πέμπτης Τροποποίησης, ο δικαστής θα πει στους ενόρκους ότι μπορούν να βγάλουν συμπέρασμα από την πλευρά που αρνήθηκε να καταθέσει. Εάν ο Μάικλ Τζάκσον δεν είχε συμβιβάσει την αστική αγωγή, όλη του η προσωπική ζωή θα είχε τεθεί στη διάθεση του κοινού. Οι κατηγορούμενοι για εγκλήματα σεξουαλικής κακοποίησης καλούνται συχνά να απαντήσουν σε εξαιρετικά προσωπικές ερωτήσεις στο δικαστήριο: Φανταστείτε πως θα ήταν αυτή η διαδικασία για κάποιον σαν τον Μάικλ Τζάκσον που ήταν ομολογουμένως πολύ ντροπαλός και του οποίου η προσωπική ζωή ήταν πάντα θέμα ενδελεχής εξέτασης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
- Στις αστικές δίκες η ετυμηγορία των ενόρκων δεν χρειάζεται να είναι ομόφωνη. Εάν τουλάχιστον το 50% των ενόρκων βρει τον εναγόμενο υπεύθυνο, ο μηνυτής (στην συγκεκριμένη περίπτωση η οικογένεια Chandler) θα πάρει πάλι χρήματα.
- Ο κατηγορούμενος σε μια αστική δίκη έχει λιγότερα δικαιώματα. Στο ποινικό δίκαιο, η αστυνομία πρέπει να εξασφαλίσει ένταλμα έρευνας προτού ερευνήσει ή κάνει κατάσχεση αντικειμένων από την περιουσία ενός ατόμου. Στο αστικό δίκαιο, ένας δικηγόρος μπορεί να ζητήσει πληροφορίες από την υπεράσπιση για οποιοδήποτε θέμα σχετικά με την υπόθεση. Αυτό είναι γνωστό ως διαδικασία ανεύρεσης και δεν περιλαμβάνει συνήθως το δικαστήριο. Η ανεύρεση μπορεί να περιλαμβάνει : γραπτές ερωτήσεις που πρέπει να απαντηθούν ενόρκως, αίτηση σχετικών εγγράφων, σωματική ή ψυχολογική εξέταση σε περίπτωση ισχυρισμού βλάβης. Εάν η πλευρά του Τζάκσον είχε επιτρέψει τη διεξαγωγή της αστικής δίκης,ο Larry Feldman θα είχε πρόσβαση στα ιατρικά και οικονομικά αρχεία του Τζάκσον, χωρίς να έχει λάβει ένταλμα.
- Η αστική δίκη μπορεί να πάρει μήνες ή ακόμη και χρόνια για να επιλυθεί. Ο Μάικλ Τζάκσον θα πλήρωνε εκατομμύρια δολάρια σε νομικά έξοδα, ενώ ταυτόχρονα θα περιόριζε την πηγή των εσόδων του με το να βάλει την καριέρα του σε αναμονή. Πιθανώς να υπήρξε και μεγάλη πίεση από την δισκογραφική του εταιρία να συμβιβάσει την αγωγή, επειδή η υπόθεση επηρέαζε την καριέρα και τη δημόσια εικόνα του.
- Μια τόσο μεγάλη, χρονοβόρα διαδικασία θα είχε προκαλέσει στον Τζάκσον και την οικογένειά του απίστευτο άγχος και στρες. Ακόμα και όταν ή αστική δική θα είχε επιλυθεί, ο Τζάκσον θα εξακολουθούσε να έχει να αντιμετωπίσει την ποινική δίκη.
- Σύμφωνα με τον δικηγόρο της οικογένειας Τζάκσον, Brian Oxman, ο ισχυρισμός της αμέλειας που περιλαμβανόταν στη μηνυτήρια αγωγή των Chandler εναντίον του Τζάκσον, μπορεί να ώθησε την ασφαλιστική εταιρεία του τραγουδιστή στο να τον αναγκάσει να συμβιβαστεί «Αυτό σημαίνει ότι η ασφαλιστική εταιρία του ατόμου αναλαμβάνει και η ασφαλιστική εταιρία μπορεί να συμβιβάσει πάρα τις αντιρρήσεις του εναγόμενου. Ο κατηγορούμενος μπορεί να φωνάζει, « Δεν θα συμβιβάσω την υπόθεση», όμως δεν έχει επιλογή γιατί η ασφαλιστική εταιρία την διευθέτει.»
Για όλους τους παραπάνω λόγους η νομική ομάδα του Μάικλ Τζάκσον απρόθυμα συμβίβασε με το ποσό των 15,331,250 δολαρίων την αστική αγωγή που είχε κατατεθεί εναντίον του τραγουδιστή από την οικογένεια Chandler.
Ο Συμβιβασμός της αστικής αγωγής
Στις 25 Ιανουαρίου του 1994, το γραφείο του Εισαγγελέα του Λος Άντζελες αποφάσισε να μην ερευνήσει τους ισχυρισμούς της πλευράς του Μαικλ Τζάκσον για εκβιασμό από τους Chandlers. H απόφαση αυτή θέτει τη βάση για τον συμβιβασμό. Ο λόγος για την απόφαση είναι σαφής: θα ήταν εντελώς παράλογο για έναν Εισαγγελέα να οικοδομήσει υπόθεση για παρενόχληση εναντίον του Τζάκσον, ενώ ταυτόχρονα να ασκήσει δίωξη στους Chandlers για εκβιασμό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ελάχιστα ήταν εκείνα τα μέσα ενημέρωσης που ανέφεραν τους ισχυρισμούς του Τζάκσον για εκβιασμό. Η USA Today ανέφερε,
« πληροφορίες που διέρρευσαν από την υπόθεση παιδικής παρενόχλησης εναντίον του Μάικλ Τζακσον και τα δημόσια έγγραφα από την προσπάθεια του πατέρα του αγοριού για την κηδεμονία, εγείρουν ερωτήματα για τα κίνητρα του κατηγόρου,» και « η αποτυχία των μέσων μαζικής ενημέρωσης να αντιμετωπίσουν από την αρχή τους ισχυρισμούς για εκβιασμό με την σοβαρότητα που τους αρμόζει, έβλαψε αδίκως την εικόνα του Τζάκσον.»
Για αυτόν τον λόγο και για όσους αναφέρθηκαν παραπάνω ο Jackson προχωράει στον συμβιβασμό της αστικής αγωγής που κατατέθηκε εναντίον του από την οικογένεια του κατήγορου το 1993.
Το έγγραφο του συμβιβασμού που διέρρευσε κατά τη διάρκεια της δίκης του Τζάκσον το 2005, αποκαλύπτει τα εξής στοιχεία:
1) 15,331,250 εκατομμύρια δολάρια τέθηκαν σε ειδικό ταμείο για τον Jordan Chandler. Kαι οι δύο γονείς του παιδιού, καθώς και ο δικηγόρος της οικογένειας, Larry Feldman, πήραν μερίδιο από το ποσό.
2) Ο Τζάκσον αρνήθηκε τις κατηγορίες.
3) Ο Τζάκσον συμβιβάστηκε μόνο όσον αφορά τους ισχυρισμούς για αμέλεια και όχι τους ισχυρισμούς για παιδική παρενόχληση.
4) Ο Τζάκσον υποστηρίζει επανειλημμένα την αθωότητά του, ενώ η οικογένεια που τον κατηγορεί δεν ισχυρίζεται ούτε μια φορά ότι τα λεγόμενα του αγοριού είναι αλήθεια.
5) Το 2005, σύμφωνα με έγγραφο που παρουσίασε στο δικαστήριο ο δικηγόρος του Τζάκσον, Thomas Mesereau, οι ισχυρισμοί για αμέλεια που περιλαμβάνονταν στην αγωγή, παρακίνησαν την ασφαλιστική εταιρία του Τζάκσον να παρέμβει και να διευθετήσει την υπόθεση για εκείνον. Αυτό σημαίνει ότι ο Τζάκσον μπορεί να μην πλήρωσε τίποτα στους Chandlers.
6) Το αγόρι και ο πατέρας του μπορούσαν ακόμα να καταθέσουν εναντίον του Michael Jackson στο πλαίσιο της ποινικής δίκης (που θα λάμβανε χώρα μετά την αστική). Ο μόνος όρος στον διακανονισμό ήταν ότι η οικογένεια δεν μπορούσε να καταθέσει για τις καταγγελίες σε αστικό δικαστήριο. Σε αντίθεση με όσα πιστεύουν πολλοί, ο συμβιβασμός ΔΕΝ έκλεισε το στόμα κανενός. Ήταν απόφαση της οικογένειας να μην καταθέσει για την ποινική δίκη. Η οικογένεια θα μπορούσε να πάρει τα χρήματα και ταυτόχρονα να διεκδικήσει δικαιοσύνη μέσω της ποινικής δίκης που θα ακολουθούσε. Οι Chandler επέλεξαν να πάρουν τα χρήματα,αλλά αποφάσισαν να μην διεκδικήσουν δικαιοσύνη για την υποτιθέμενη κακοποίηση του παιδιού τους με το να μην καταθέσουν στην ποινική δίκη.
6) Αξίζει να σημειωθεί ότι αναφορικά με τον συμβιβασμό, ο πληρεξούσιος δικηγόρος των Chandlers, Larry Feldman, ανέφερε,« κανείς δεν εξαγόρασε τη σιωπή κανενός.» Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, τα μέρη έπρεπε να ζητήσουν την έγκριση του δικαστηρίου για το έγγραφο. Μάλιστα, το έγγραφο δεν ήταν δεσμευτικό μέχρι να το εγκρίνει το δικαστήριο. Δεδομένου ότι είναι παράνομο να εμποδίζεις τη δικαιοσύνη με το να απαιτείς τη σιωπή του άλλου για ένα έγκλημα, το δικαστήριο δεν θα μπορούσε να επιτρέψει μια διευθέτηση που απαιτούσε από τον Jordie να αρνηθεί να καταθέσει (σε ποινικό δικαστήριο), παρακωλύοντας κατ’ουσίαν τη δικαιοσύνη.
Ρωτήστε τον εαυτό σας το εξής: εάν το παιδί σας είχε κακοποιηθεί, δεν θα κάνατε τα πάντα προκειμένου το κλείσετε τον υπεύθυνο στη φυλακή; Οι Chandlers δεν το έκαναν. Αντίθετα, απέσυραν τις κατηγορίες παιδικής παρενόχλησης εναντίον του Τζάκσον, υπέγραψαν ένα έγγραφο όπου ουσιαστικά τους αποκαλούσε ψεύτες, πήραν τα χρήματά τους και αρνήθηκαν να μιλήσουν στις αρχές. Έχω ήδη αναφέρει τους λόγους που ο Τζάκσον συμβίβασε την υπόθεση.
Ποιον λόγο είχαν οι Chandlers να μην καταθέσουν στην ποινική δίκη;
Κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι δεν ήθελαν να περάσουν μια δημόσια δίκη, ωστόσο, αυτός ο ισχυρισμός δεν βγάζει νόημα αν σκεφτεί κανείς το γεγονός ότι οι Chandler ήταν παραπάνω από πρόθυμοι να καταθέσουν στην αστική δίκη. Μάλιστα, όπως έχει αναφερθεί και παραπάνω, δικαστικά έγγραφα αποδεικνύουν ότι ο μόνος λόγος που ο δικαστής αρνήθηκε να καθυστερήσει την αστική δίκη, ήταν επειδή ο Larry Feldman φέρεται να ανησύχησε ότι o Jordan Chandler θα ξεχνούσε την ιστορία του, όταν κατέθετε. Επιπλέον, ο Evan αργότερα ξαναμήνυσε τον Τζάκσον και την τότε σύζυγό του, Λίζα Μαρί Πρέσλει ( ο Τζάκσον σε μια κοινή τηλεοπτική εμφάνιση του ζευγαρίου είχε, μεταξύ άλλων, υποστηρίξει την αθωότητά του σχετικά με τις κατηγορίες) λέγοντας ότι ο Τζάκσον έβλαψε τη φήμη της οικογένειάς του και ζήτησε από το δικαστήριο να του επιτρέψει να δημιουργήσει cd με τραγούδια για τις κατηγορίες. (Ναι,σωστά διαβάσατε). Οι πράξεις αυτές των Chandlers παρουσιάζουν μια οικογένεια που δεν δίσταζε να πει την δική της πλευρά της ιστορία.
Για τα τελευταία δεκαέξι χρόνια, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν αναφερθεί στον συμβιβασμό ως «εξαγορά» αλλά η ερώτησή μου είναι η εξής: τι ακριβώς «εξαγόρασε» ο Μάικλ Τζάκσον όταν συμβίβασε την αστική αγωγή; Πως μπορεί κάνείς να τον αποκαλεί «συμβιβασμό για να κλείσει στόματα»,όταν δεν εμπόδισε τον κατήγορο από το να καταθέσει εναντίον του; Πως μπορεί κανείς να τον αποκαλεί «συμβιβασμό για να κλείσει στόματα»,όταν όλος ο κόσμος γνώριζε ήδη για τις καταγγελίες; Πως μπορεί κανείς να τον αποκαλεί «συμβιβασμό για να κλείσει στόματα», όταν εκκρεμούσε ακόμα η ποινική έρευνα, η οποία συνεχίστηκε κανονικά;
Τέλος, ο Evan Chandler ζήτησε 20 εκατ. δολάρια πριν οι καταγγελίες αναφερθούν στην αστυνομία. Αν υποθέσουμε ότι ο Τζάκσον είχε πράγματι παρενοχλήσει τον Jordan Chandler, γιατί δεν εκμεταλλεύτηκε αυτή την ευκαιρία για να αποφύγει να πιαστεί. Θα μπορούσε να είχε δώσει χρήματα στον Evan Chandler, αποφεύγοντας έτσι όλη αυτή τη δοκιμασία. Αντ’ αυτού, απέρριψε την αρχική απαίτηση για χρήματα. Εάν ήταν ένοχος, γιατί να το κάνει αυτό;
Εάν πάλι κάποιος υποστηρίξει ότι σχέδιο του Τζάκσον ήταν να συμβιβάσει την αστική αγωγή, προκειμένου να δωροδοκήσει το αγόρι ώστε να μην καταθέσει εναντίον του στην ποινική δίκη
, τότε γιατί ο Τζάκσον ζήτησε την αναβολή της αστικής δίκης; Ήθελε η αστική δίκη να λάβει χώρα μετά την επίλυση της ποινικής, το οποίο σημαίνει ότι οποιοσδήποτε πιθανός συμβιβασμός με την οικογένεια θα διαπραγματευόταν αφού ο Τζάκσον είχε είτε αθωωθεί είτε καταδικαστεί. Αυτό θα καθιστούσε αδύνατο για τον Τζάκσον να «δωροδοκήσει» το αγόρι για να μην καταθέσει. Οι πράξεις του Τζάκσον έρχονται σε αντίθεση με την αντίληψη ότι ήθελε να εξαγοράσει τη σιωπή του Jordan Chandler.
Μόλις η αστική αγωγή διευθετήθηκε, ο Μάικλ Τζάκσον είχε ακόμα να αντιμετωπίσει την ποινική έρευνα.
Η ποινική έρευνα και η αντιμετώπιση της ιστορίας από τον Τύπο
Όταν ο Jordan Chandler αρνήθηκε να συνεργαστεί με τις αρχές για τη δίωξη του Τζάκσον, η αστυνομική έρευνα άρχισε να καταρρέει .
Η αστυνομία πήρε τους τηλεφωνικούς καταλόγους του Τζάκσον και επικοινώνησε με 30 περίπου παιδιά και τις οικογένειες τους,που είχαν επισκεφτεί κατά καιρούς την Νέβερλαντ. Παρά τη χρήση τεχνικών εκφοβισμού από τη πλευρά της αστυνομίας ( όπως το να λένε στα παιδιά ότι υπήρχαν γυμνές φωτογραφίες τους) ώστε να κάνουν καταγγελίες εναντίον του Τζάκσον, εντούτοις, δεν μπόρεσαν να βρουν κάποιον άλλο κατήγορο. Όλα τα παιδιά που ρωτήθηκαν υποστήριξαν ότι ο Τζάκσον δεν τα είχε αγγίξει ποτέ.
Τα αποτελέσματα από την σωματική έρευνα που είχε υποβληθεί ο Τζάκσον έλεγαν ότι δεν υπήρχε αντιστοιχία με την περιγραφή που είχε κάνει ο Jordie Chandler. Στις 28 Ιανουαρίου του 1994, η USA Today ανέφερε,« οι φωτογραφίες των γεννητικών οργάνων του Μάικλ Τζάκσον δεν ταιριαζουν με τις περιγραφές που έδωσε το αγόρι, το οποίο κατηγόρησε τον τραγουδιστή για σεξουαλικό παράπτωμα.»
Μέχρι τον Φεβρουάριο του 1994, η αστυνομία εξακολουθούσε να μη έχει κάποιον μάρτυρα διατεθειμένο να καταθέσει εναντίον του Τζάκσον. Οι ερευνητές, κατά συνέπεια, στράφηκαν στις ταμπλόιντ εφημερίδες για μάρτυρες, επικοινωνώντας με αρκετούς πρώην υπαλλήλους του Τζάκσον, οι οποίοι καθ’ολη τη διάρκεια της υπόθεσης είχαν πουλήσει ιστορίες στα μέσα ενημέρωσης.
Μερικοί από αυτούς τους «μάρτυρες» θα ήταν άτομα όπως οι Stella και Phillipe Lemarque, πρώην σεφ στη Neverland.
Χρησιμοποιόντας τον χολιγουντιανό ερευνητή και πολύ γνωστό μεσίτη για τις ταμπλόιντ , Paul Barresι ,(γνωστός για το γεγονός ότι περιστασιακά χρησιμοποιούσε πολυβόλα κατά τη διάρκεια διαπραγματεύσεων,) οι Lemarques προσπάθησαν να πουλήσουν τις ιστορίες τους για τον Τζάκσον να παρενοχλεί τον νεαρό ηθοποιό Macaulay Culkin, σε οποιονδήποτε ανέμιζε βιβλίο επιταγών. Η ιστορία τους τελικά πουλήθηκε πρώτα στη Mirror, η οποία κυκλοφόρησε με τον τίτλο
«Jacko’s New Home Alone Slur,» και στη συνέχεια στη Globe για 15,000 δολάρια, η οποία είχε τον τίτλο
«Peter Pan or Pervert: We caught Jackson Abusing Child Star»
Ο Lemarque, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η τεχνική του Τζάκσον ήταν να διεγείρει τα παιδία σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην προσέχουν καν τι τους έκανε ο τραγουδιστής- κατά τη διάρκεια της εξέτασης κατ’ αντιπαράστασης από τον δικηγόρο του Τζάκσον , Thomas Meserau ,το 2005- θα παραδεχόταν ότι ο Barresi τον συμβούλευσε ότι με το να πει ότι το χέρι του Τζάκσον
«ήταν μέσα στο σορτσάκι του Culkin , αντί έξω», θα αύξανε σημαντικά την τιμή που θα μπορούσε να πουλήσει την ιστορία του. Πράγματι, η συγγραφέας Maureen Orth το 1994 στο άρθρο «Nightmare in Neverland» έγραψε ότι ο Barresi της είχε δείξει δύο γραπτές εκδοχές της ιστορίας των Lemarques, αποκαλύπτοντας με σαφήνεια τη σχέση ανάμεσα στην αμοιβή και το περιεχόμενό τους.
Το 93, μετά την αποκάλυψη της ιστορίας των Lemarque, ο Culkin αρνήθηκε δημοσίως ότι είχε κακοποιηθεί από τον Τζάκσον. Όμως τα μέσα δεν ασχολήθηκαν σχεδόν καθόλου με αυτό, με ορισμένους μάλιστα να υπαινίσσονται ότι η άρνηση του Culkin ήταν μια προσπάθεια να σώσει την καριέρα του. Το 2005, ο Culkin – ο οποίος παραδόξως δεν είχε κληθεί ως μάρτυρας από την κατηγορούσα αρχή που τον είχε χαρακτηρίσει ως ένα από τα «θύματα»- επέμεινε να καταθέσει μετά την μαρτυρία των Lemarque. Ο Culkin, ενόρκως, αρνήθηκε πεισματικά ότι το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβη ποτέ και κατήγγειλε τις κατηγορίες εναντίον του Τζάκσον ως «απολύτως γελοίες.» Έχει αποκαλυφθεί ότι οι Lemarque το 1997 είχαν δημιουργήσει ιστοσελίδα σκληρού πορνό με τον τίτλο «Virtual Sin.»
Ωστόσο, πίσω στο 93, χωρίς το πλεονέκτημα της απόστασης για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας των Lemarque, η ιστορία τους θα προσέθετε περισσότερα καύσιμα στην ήδη φλεγόμενη φωτιά.
Οι «αποκαλύψεις» των Lemarques σύντομα θα ακολουθηθούν από δύο πρώην οικονόμους από τις Φιλιππίνες, τους Quindoys. Τρείς μέρες μετά από τα πρώτα νέα των καταγγελιών του 1993, το ABC θα έστελνε έναν ρεπόρτερ στη Μανίλα για να ακούσει την «αυτόπτη» μαρτυρία τους. Και για μία ακόμη φορά τα μέσα θα πλήρωναν για αυτό το προνόμιο. Εν τω μεταξύ, η Diane Dimond στο Hard Copy ήταν επίσης πρόθυμη να μιλήσει στους Quindoys. Η πλειοδοσία ήταν έτοιμη να αρχίσει.
Τα χρήματα που ζητούσαν οι «μάρτυρες» και κατέβαλλαν τα μέσα θα ανέρχονταν σε χιλιάδες δολάρια. Τόσο μεγάλη ήταν η ζήτηση και η εμπορική αξία για νέες ειδήσεις στην ιστορία του Τζάκσον. Όπως είπε και ο Paul Barresi στο Frontline το 1993,
« δεν χρειάζεται παρά να έχει κάποιος μια ιστορία, μια μισή αλήθεια, την οποία ανακατεύεις με λίγο δηλητήριο και τότε έχεις μια ιστορία ταμπλόιντ.»
Ο βρετανός δημοσιογράφος, Allan Hall, που το 1991-92 έγραφε μια ιστορία για τον Τζάκσον στη Sun, πήρε συνέντευξη από τους Quindoys. Στην συνέντευξη του με το ζευγάρι, ο Ηall, θυμήθηκε τους Quindoys να μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τον πρώην εργοδότη τους,
« Δεν είχαν να πουν μια κακή κουβέντα για τον τύπο. Ούτε έναν κακό λόγο.» Ο αμερικάνος παρουσιαστής talk show και δημοσιογράφος, Geraldo Rivera, είχε επίσης τους Quindoys ως καλεσμένους σε μια εκπομπή του 1992 με τον τίτλο «Now It Can Be Told.» Και ο Rivera επίσης θυμήθηκε ότι οι Quindoys είχαν μόνο αβλαβής ιστορίες να πουν από την Neverland.
Φαίνεται ότι, οι Quindoys άρχισαν να θυμάνται τον καιρό που πέρασαν στην Νέβερλαντ διαφορετικά, μόνο όταν δεν εργάζονταν πλέον στη Νέβερλαντ, και αφού οι καταγγελίες εναντίον του Τζάκσον δημοσιοποιήθηκαν. Στο τέλος, οι Quindoys πούλησαν τις «εξομολογήσεις» τους στη News of the World στη Βρετανία, η οποία δημοσίευσε την ιστορία χωρίς να τους δώσει τα χρήματα. Οι Quindoys θα πουν στη συνέχεια ότι ο λόγος που δεν πήγαν στην αστυνομία με τους ισχυρισμούς τους, αλλά αντίθετα πούλησαν την ιστορία τους στις ταμπλόιντ, ήταν ότι
« εμείς ήμασταν μόνο μάρτυρες, δεν ήμασταν θύματα.»
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πατρίδα του, ο Mark Quindoy, ήταν και εξακολουθεί να είναι, δικηγόρος. Το γεγονός αυτό καθιστά μάλλον απίθανο το γεγονός ότι δεν καταλάβαινε τη διαφορά ανάμεσα στο να είναι κάποιος «θύμα» και «μάρτυρας», όσον αφόρα την κατάθεση στην αστυνομία.
Όταν το 1994 εξετάστηκαν από την αστυνομία στο πλαίσιο της ποινικής έρευνας για τον Τζάσκον, τόσο οι Lemarques όσο και οι Quindoys απορρίφθηκαν από τους ερευνητές ως αναξιόπιστοι μάρτυρες, εξαιτίας της ασυνέπειας της μαρτυρίας τους και της πιθανότητας να παραπεμφθούν για ψευδορκία.
Το κοινό όμως, από τη δική του προοπτική, το μόνο που έβλεπε ήταν ένα αυξανόμενο σώμα ανθρώπων να ορκίζονται μπροστά στην κάμερα ότι ο Μάικλ Τζάκσον ήταν παιδεραστής. Αυτές οι ιστορίες θα είχαν μεγάλη επίδραση στην αντίληψη του Τζάκσον ως ένοχο. Αγνοώντας το χρήμα που κυκλοφορούσε στα παρασκήνια, το οποίο έκανε αυτές τις φαινομενικά ατελείωτες μαρτυρίες πραγματικότητα, στο δικαστήριο της κοινής γνώμης, η ζημιά που γινόταν στον Τζάκσον ήταν πραγματικά πολύ μεγάλη.
Με ελάχιστες πληροφορίες να διαρρέουν από το γραφείο του εισαγγελέα, αμοιβές άρχισαν να προσφέρονται σε όποιον έβρισκε τη μεγαλύτερη είδηση,ενώ εκπομπές όπως το Hard Copy, Geraldo, A Current Affair, Inside Edition, Eye To Eye, Prime Time Live, και Day one άρχισαν να παρακαλάνε χειριστές και μεσίτες ταμπλόιντ για να βρουν νέου «μάρτυρες». Δεν θα χρειαζόταν να περιμένουν για πολύ.
Όταν το Νοέμβριο του 1993, ντοκιμαντέρ του PBS , το όποιο είχε ως στόχο να εκθέσει την αύξηση του ταμπλόιντ περιεχομένου στην παρουσίαση των κεντρικών ειδήσεων, θα ρωτούσε τη Diane Dimond για το θέμα της πληρωμής ειδήσεων που αφορούσαν τον Μάικλ Τζάκσον, η Dimond θα απαντούσε oτι το Hard Copy, σε αντίθεση με άλλες τηλεοπτικές εκπομπές,
«δεν κατέβαλε χρήματα.» Αυτή η δήλωση ήταν ψευδής.
Όταν στις αρχές Δεκεμβρίου του 93, εμφανίστηκαν πέντε πρώην υπάλληλοι με ισχυρισμούς ότι είχαν δει τον Τζάκσον να παρενοχλεί παιδιά, ένα συμβόλαιο του Hard Copy αποκάλυψε ότι μια αμοιβή που κυμαινόταν ανάμεσα στα 100,000–150,000 δολάρια διαπραγματευόταν για την εμφάνισή τους στην εκπομπή. Διαρροές από την εκπομπή διαφήμιζαν τις αποκαλύψεις των σωματοφυλάκων ως
« Τα άκουσαν όλα, τα είδαν όλα, τα ξέρουν όλα.» Το 2005, μετά την αθώωση του Τζάκσον, η Dimond είπε,
«Προκαλώ όλους αυτούς που λένε ότι είμαι υπέρ των κατηγόρων,να δείξουν μια εκπομπή στην οποία δεν παρουσιάζω και τις δύο πλευρές. Δεν έχω πει ποτέ ότι είναι [ο Τζάκσον] παιδόφιλος, δεν έχω πει ποτέ ότι είναι ένοχος.»
Την 1 Δεκεμβρίου του 1993, η Dimond, μια έμπειρη ρεπόρτερ που ξέρει με τον καλύτερο τρόπο να υπαινίσσεται πράγματα, ξεκίνησε την εκπομπή της, Hard Copy,με μια εισαγωγή που δεν θα άφηνε κανέναν να αναρωτιέται σχετικά με το τι πίστευε. Λέγοντας στο κοινό ότι οι σωματοφύλακες είχαν απολυθεί επειδή,
« γνώριζαν πάρα πολλά σχετικά με την παράξενη σχέση του Michael Jackson με αγόρια,» η συνέντευξη γρήγορα κατευθύνθηκε σε γνωστά εδάφη, με τους σωματοφύλακες να εξιστορούν μια ιστορία για φωτογραφίες που
«τους είχαν πει να καταστρέψουν.» Το γιατί είχε ζητηθεί από τους σωματοφύλακες να «καταστρέψουν» φωτογραφίες την περίοδο της απασχόλησης τους, η οποία έληξε το 1992, όταν οι κατηγορίες εναντίον του Τζάκσον ανέκυψαν το 1993, ήταν κάτι που ,παραδόξως ,δεν ρωτήθηκε ποτέ από την Dimond.
Στην πραγματικότητα, η δήλωση της Dimond στον τηλεοπτικό αέρα, που μεταδόθηκε σε εκατομμύρια νοικοκυριά, για τους λόγους που οι σωματοφύλακες είχαν απολυθεί από την Νέβερλαντ- ήταν εντελώς ψευδής. Οι σωματοφύλακες είχαν στην πραγματικότητα απολυθεί για κλοπή. Λίγους μήνες μετά τη συνέντευξή τους στο Hard Copy, ο καθένας από τους πρώην υπαλλήλους θα παραδεχόταν σε καταθέσεις που έδωσαν ως μέρος της αγωγής που είχαν καταθέσει εναντίον του Τζάκσον για «υπαίτια λύση», ότι δεν είχαν δει ποτέ τον Τζάκσον να κακοποιεί κάποιο παιδί. Τα πρακτικά αυτά του δικαστηρίου είναι στη διάθεση του κοινού.
Στη δίκη του Michael Jackson το 2005,ο Ralph Chacon – ένας από του πέντε πρώην υπαλλήλους, κατά τη διάρκεια της εξέτασής του από τον Thomas Mesereau, θα επιβεβαίωνε ότι το 1992 είχε απολυθεί επειδή είχε κλέψει εμπορεύματα από το σπίτι του Τζάκσον. Θα έλεγε επίσης ότι ο δικηγόρος που χειρίστηκε την αγωγή του εναντίον του Τζάκσον για «υπαίτια λύση» το 1994/5,τον είχε συμβουλεύσει να πουλήσει την ιστορία του στα ταμπλόιντ.
Ενόρκως το 2005,ο Ralph Chacon θα παραδεχόταν επίσης ότι είχε συναντηθεί με τον Tom Sneddon (τον εισαγγελέα της Σάντα Μπαρμπαρα εκείνη την εποχή) – κατά την εβδομάδα προτού καταθέσει, για να δώσει στον κ. Sneddon «περισσότερες πληροφορίες» σχετικά με το τι έγινε το 1993. Ωστόσο, το 2005, ο Mesereau έπρεπε να πιέσει τον Chacon για να θυμηθεί ότι είχε συντάξει την ένορκη κατάθεσή του για την αστική αγωγή εναντίων του Τζάκσον μπροστά στην παρουσία του δικηγόρου του.
Η Adrian McManus, μια από τους πρώην υπαλλήλους που είχαν μηνύσει τον Jackson το 94, όταν κλήθηκε να καταθέσει στη δίκη του 2005, προσπάθησε να ανακαλέσει τη δήλωση που είχε κάνει στην ένορκη κατάθεσή της ως μέρος της αγωγής για «υπαίτια λύση» εναντίον του Jackson. Στη δήλωση αυτή,η McManus ανάφερε ότι δεν είχε δει ποτέ τον Τζάκσον να αγγίζει ανάρμοστα τον Macaulay Culkin. Το 2005, όταν ρωτήθηκε ενόρκως από τον Mesereau για τον λόγο που προσπάθησε τώρα να αλλάξει την αρχική της κατάθεση, η McManus απάντησε,
« Δεν είχα πει την αλήθεια.»
Ο Kassim Abdool, ένας άλλος φρουρός που είχε απολυθεί για κλοπή από την περιουσία του Τζάκσον, δεν μπόρεσε να επιβεβαιώσει κάποια περιστατικό κακοποίησης, όταν ρωτήθηκε από τον συνήγορο υπεράσπισης του Τζάκσον το 2005. Ο Morris Williams, ο οποίος είχε επίσης συμμετάσχει στην αγωγή για «υπαίτια λύση» εναντίον του Τζάκσον, όταν ρωτήθηκε για την υπόθεση του 1994 από έναν από τους συνήγορους του Τζάκσον, παραδέχτηκε ενόρκως ότι προσωπικά δεν είχε δει ποτέ οποιαδήποτε παρενόχληση. Όταν ρωτήθηκε γιατί είχε σχηματίσει την εντύπωση ότι ο Τζάκσον ήταν παιδόφιλος, ο Williams με ειλικρίνεια απάντησε
«… από αυτά που είχε ακούσει από τα μέσα ενημέρωσης.»
Όλοι αυτοί οι πρώην υπάλληλοι θα έχαναν την αγωγή τους εναντίων του Τζάκσον τον Ιούλιο του 1995, και θα υποχρεώνονταν να καταβάλουν το ποσό των 1,4 εκατομμυρίων δολαρίων ως αποζημίωση προς τον Τζάκσον. Τουλάχιστον δύο από τους πέντε ενάγοντες κήρυξαν πτώχευση, αποφεύγοντας έτσι την πληρωμή. Αλλά πίσω το 93, χωρίς το πλεονέκτημα της απόστασης, η επίδραση αυτών των «ομολογιών» εναντίον του ονόματος και της φήμης του Τζάκσον- ήταν ανυπολόγιστη.
Στις 15 Δεκεμβρίου, η φήμη του Τζάκσον θα δεχόταν ένα ακόμα δυνατό χτύπημα, όταν το Hard Copy πρόβαλλε τις αναμνήσεις «κακοποίησης» από μια άλλη πρώην υπάλληλο. Στην εκπομπή που προβλήθηκε με τον τίτλο
«Τα επώδυνα μυστικά της υπηρέτριας του υπνοδωματίου,» η Dimond θα δήλωνε ξανά ότι η εκπομπή δεν είχε πληρώσει για την ιστορία. Η δήλωση ήταν ψευδής.
Συνοδευμένο με προκλητικά τρέιλερ της καμαριέρας να ισχυρίζεται ότι είχε δει τον Τζάκσον σε μπανιέρα με ένα νεαρό αγόρι, η εμφάνιση της Blanca Francia στο Hard Copy απέφερε στην πρώην καμαριέρα 20,000 δολάρια. Όσον αφορούσε όμως τα στελέχη του Hard Copy ,τα χρήματα που ξοδεύτηκαν άξιζαν τον κόπο. Η αποκλειστικότητα του Hard Copy με την Francia χτύπησε την αντίπαλη εκπομπή, A Current Affair, στις τηλεθεάσεις.
Μπροστά σε ένα κοινό εκατομμυρίων, η Francia είπε στην Dimond ότι είχε δει τον Τζάκσον να κάνει ντους και να μπαίνει γυμνός σε ένα τζακούζι με μικρά αγόρια στη Νέβερλαντ. Η Francia είπε επίσης ότι είδε τον Τζάκσον να συμπεριφέρεται ανάρμοστα με τον γιό της, Jason. Η αντίδραση των εφημερίδων ταμπλόιντ μετά την εκπομπή, ήταν καταδικαστική. Ο τίτλος της News of The World
« Είδα τον Τζάκσον να το κάνει!» και της LA Times,
« Οι ιστορίες της καμαριέρας για γυμνό Τζάκσον, αγόρια,» είναι τυπικές για το πώς έπαιξε η ιστορία της Francia στον τύπο.
Όταν σε μια συνέντευξη το 2003,η Dimond ρωτήθηκε για την σημασία της επαλήθευσης των ισχυρισμών μιας πηγής είπε,
«κάθε καλός ερευνητής δημοσιογράφος θα σας πει ότι αυτό που αναφέρει μια πηγή, δεν είναι ποτέ αρκετό. Παίρνεις, ασφαλώς, πληροφορίες από την πηγή, αλλά στη συνέχεια πρέπει να τις επαληθεύσεις με άλλους τρόπους προτού την δημοσιοποιήσεις.» Το 1993 όμως, φαίνεται ότι μια τέτοια επαλήθευση δεν ήταν απαραίτητη.
Αν η Dimond είχε επαληθεύσει τους ισχυρισμούς της Francia, θα είχε ανακαλύψει τουλάχιστον δύο πράγματα. Πρώτον, ότι οι ισχυρισμοί της υπηρέτριας ότι είχε αφήσει την δουλειά της επειδή είχε «αηδιάσει», δεν ίσχυαν. Η Francia, είχε στην πραγματικότητα απολυθεί το 1991. Και αν η Dimond είχε επιβεβαιώσει (όπως κάθε δημοσιογράφος οφείλει, ιδιαίτερα όταν αφορά ισχυρισμούς για κάτι τόσο σοβαρό όπως είναι η κακοποίηση)τους ισχυρισμούς της Francia, ρωτώντας το αγόρι το οποίο η Francia ισχυρίστηκε ότι είδε τον Τζάκσον, θα ανακάλυπτε ότι τα λεγόμενά ήταν αβάσιμα. Το νεαρό αγόρι που η Francia είπε ότι είχε δει να κάνει ντους με τον Τζάκσον , ήταν ο Wade Robson.
Απόσπασμα από πρακτικά δικαστηρίου : Πολιτεία κατά Jackson 2005.
T. Mesereau : “ Κύριε Robson, σας παρενοχλήσε ποτέ ο Michael Jackson;»
W.Robson: « Απολύτως όχι.»
Ο Robson αρνήθηκε κατηγορηματικά να κάνει ποτέ ντους με τον Jackson. Όταν του ζητήθηκε να περιγράψει μια τυπική μέρα στη Νέβερλαντ, ο Robson είπε ότι αυτός και ο Τζάκσον και οποιοδήποτε άλλο παιδί που τύχαινε να βρίσκεται εκεί, θα έπαιζαν βίντεο παιχνίδια, θα έβλεπαν ταινίες, θα μιλούσαν, θα έτρωγαν και μερικές φορές θα έπαιζαν μαξιλαροπόλεμο. Το 2005, κάτω από τη διάρκεια της κατ’ αντιπαράστασης εξέτασής του από τον εισαγγελέα της δίωξης ,Zonen, ο Robson επανέλαβε συνεχώς,
« Σας λέω ότι, δεν έγινε ποτέ τίποτα.»
Το 93/1994,όταν η Francia ρωτήθηκε, ενώ έδινε την ένορκη κατάθεσή της στο πλαίσιο της ποινικής έρευνας εναντίον του Τζάκσον, θα παραδεχόταν ότι δεν είχε δει ποτέ τον Τζάκσον να κάνει γυμνός μπάνιο με αγόρια ή να είναι γυμνός σε τζακούζι με νεαρά παιδία στην Νέβερλαντ. Με το να δηλώσει ότι ,όταν είχε δει τον Τζάκσον να παίζει παιχνίδια στο νερό με παιδία, ήταν πάντα με το μαγιό του, αυτή η κατάθεση της Francia μπροστά στην επιτροπή του δικαστηρίου το Δεκέμβριο του 93, θα υπονόμευε ουσιαστικά τη συγκλονιστική ιστορία που είχε πει στην συνέντευξή της με την Dimond στο Hard Copy.
Χρόνια αργότερα, όταν ρωτήθηκε από τον Mesereau στη δίκη του 2005, η Francia θα παραδεχόταν ότι είχε κατασκευάσει την ιστορία της για το Hard Copy. Θα παραδεχόταν επίσης ότι είχε πουλήσει την ιστορία της στο National Enquirer. Ο γιός της Francia, Jason, όταν εξετάστηκε από τον Mesereau το 2005, θα ισχυριζόταν ότι δεν θυμόταν τη δήλωση που έκανε στην κατάθεσή του στο ανώτατο δικαστήριο,στα τέλη του 93/4, ότι είχε δεχτεί πιέσεις από τους αστυνομικούς ερευνητές κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Η δήλωσή του
« με ανάγκασαν να επινοήσω πράγματα. Με πίεζαν συνεχώς. Ήθελα να τους χτυπήσω στο κεφάλι,» υπάρχει στα πρακτικά της δίκης. Η κατάθεση του Jason Francia στη δίκη του Jackson το 2005,θα αποδεικνυόταν αδιάφορη.
Ο βρετανός δημοσιογράφος, Charles Thomson, στο άρθρο του με τίτλο «Ένα από τα πιο επαίσχυντα επεισόδια στη δημοσιογραφική ιστορία,» γράφει,
« το τέταρτο «θύμα» ,Jason Francia, ανέβηκε να καταθέσει και ισχυρίστηκε ότι όταν ήταν παιδί, ο Jackson τον είχε παρενοχλήσει σε τρείς διαφορετικές περιπτώσεις. Πιεσμένος για λεπτομέρειες της «παρενοχλησεις», είπε ότι ο Jackson τον είχε γαργαλήσει τρείς φορές έξω από τα ρούχα του και ότι χρειάστηκε χρόνια θεραπείας για να το ξεπεράσει.»[ΠΗΓΗ]
Ο Thomson σημειώνει ότι
« αν και ο Jason Francia ισχυρίστηκε ότι οι πράξεις της παρενοχλήσεις συνέβησαν το 1990, δεν τις ανέφερε παρά μόνο αφού τα μέσα όρμησαν στους ισχυρισμούς των Chandlers, με τη μητέρα του, τη καμαριέρα της Νεβερλαντ, Blanca Francia, να λαμβάνει 20.000 δολάρια από το Hard Copy… και 2,4 εκατομμύρια ως συμβιβασμό από την πλευρά του Τζάκσον.»
Δυο χρόνια αργότερα, θα αποκαλυπτόταν ότι η σχέση της Blanca Francia με τα τάμπλοιντ μέσα ενημέρωσης,ήταν πιο περίπλοκη από ό,τι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Υποστηριγμένη από το National Enquirer αμέσως μόλις έκανε τις καταγγελίες, φαίνεται ότι ασυνήθιστες κινήσεις έγιναν για να καταστεί δυνατό σε έναν ρεπόρτερ της Enquirer να παραβρίσκεται στη συνέντευξη που οι αστυνομικοί ερευνητές διεξήγαγαν με την Francia το 93/94.
Στις 26 Ιανουαρίου του 1995, ο δημοσιογράφος George Rush ,σε ένα άρθρο του στην εφημερίδα New York Daily News ,ανέφερε ότι η βρετανική εφημερίδα Today είχε δημοσιεύσει μια ιστορία στην οποία αναφερόταν ότι είχε αποκαλυφθεί ότι η Blanca Francia είχε χρησιμοποιήσει μια ρεπόρτερ της National Enquirer , τη Lydia Encinas, ως μεταφράστριά της, όταν το 1993/4 είχε περάσει από συνέντευξη με την αστυνομία,ως μέρος της ποινικής έρευνας εναντίον του Jackson.
O Paul Barresi, μεσάζοντας ταμπλόιντα εφημερίδων και ερευνητής – αφού άκουσε μια σειρά από παράνομα ηχογραφημένες συνομιλίες ,τις οποίες είχε καταγράψει ο ρεπόρτερ Jim Mitteager (που τώρα έχει αποβιώσει)- ανακάλυψε ότι η ρεπόρτερ της Νational Εnquirer, Lydia Encinas, είχε βοηθήσει στην μεταγραφή της συνέντευξης της Francia με την αστυνομία,το 1993. Τότε, το Enquirer, προσέφερε ενεργά ουσιαστικά κίνητρα σε οποιονδήποτε είχε να πουλήσει κάποια ιστορία «παρενόχλησης» από τον Τζάκσον- όλες εγκεκριμένες από τον συντάκτη του Enquirer, David Perel.
Επιπλέον, το Εnquirer, παράλληλα με την καταβολή ενός αξιοσέβαστου ποσού χρημάτων στην Francia για την ιστορία της στην Encinas, την προστάτευε ώστε να μένει κοντά στις έρευνες για τον Τζάκσον. Δεν είναι γνωστό εάν οι αστυνομικοί ερευνητές γνώριζαν ότι η Encinas ήταν ρεπόρτερ ταμπλόιντ εφημερίδας, όμως επειδή πολλές από τις έρευνες των αστυνομικών στην υπόθεση του Τζάκσον ήταν καθοδηγούμενες από τα ταμπλόιντ, είναι απίθανο ότι αυτή η αποκάλυψη θα τους είχε εμποδίσει στο να χρησιμοποιήσουν την Francia για να προωθήσουν την υπόθεση.
Στις 4 Απριλίου του 2005, η δημοσιογράφος Michelle Caruso ,τότε δούλευε στην Daily News, ανέφερε σε ένα άρθρο της, που αφορούσε τις επερχόμενες μαρτυρίες σχετικά με «προηγούμενες πράξεις» στη δίκη του Τζάκσον το 2005, ότι οι «Κασέτες του Mitteager “ περιλάμβαναν συνομιλίες με τον τότε εκδότη του Enquirer – David Perel, να λέει στον Mitteager στις 23 Μάρτιου του 1994 ότι:
«ο λόγος που συμμετέχει η Lydia Encinas είναι επειδή μιλάει ισπανικά και επειδή έχει καλή σχέση με την Blanca Francia.» Στις κασέτες ο Perel θα συνέχιζε λέγοντας ότι τα αγγλικά της Francia ήταν επιπέδου το πολύ Στ Δημοτικού.
Η Caruso εντόπισε τον ντετέκτιβ από το Λος Άντζελες, Russ Birchim, ο οποίος είχε πάρει συνέντευξη από την Francia το 1993, για να επιβεβαιώσει την ιστορία. Η Caruso ανέφερε ότι ο Birchim της είπε, «
Η Lydia Encinas δεν ήταν ο μεταφραστής. Όμως τη συνάντησα στο Λος Άντζελες.» Η Caruso παρατήρησε επίσης ότι, όταν του ζήτησε να εξηγήσει το λόγο που είχε συναντηθεί με έναν ρεπόρτερ της National Enquirer κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής της ποινικής έρευνας το 93/94, o Birchim αρνήθηκε να δώσει στοιχεία.
Η Caruso κατέληξε,
« Ανοίγοντας την πόρτα σε αυτή την ιστορία, ο Εισαγγελέας Tom Sneddon μπορεί να δαγκώσει περισσότερο απ’όσο μπορεί να μασήσει. Η καμαριέρα, η πληρωμή της από το Hard Copy και η αγωγή που προέκυψε, αφορούν περισσότερο την απληστία και την φιλοδοξία που περιβάλλουν τον Τζάκσον, παρά τον ίδιο τον τραγουδιστή. Με το να ξετυλίξει το μυστήριο των «προηγούμενων πράξεων» του Τζάκσον, ο Sneddon αφήνει περιθώρια στον Thomas Mesereau να διερευνήσει τις συνδέσεις ανάμεσα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Και αυτό θα έκανε μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα ιστορία από σχεδόν οτιδήποτε έχουμε ακούσει μέχρι τώρα.»
Τέτοια ήταν η «αξιοπιστία» των «μαρτύρων», ώστε τα στελέχη στο Hard Copy και σε άλλα μέσα ενημέρωσηνς πλήρωσαν χιλιάδες γι’αυτά. Εκείνη την εποχή , ωστόσο, το αποτέλεσμα αυτής της ατελείωτης παρέλασης ανθρώπων έτοιμων να κατηγορήσουν δημόσια τον Τζάκσον για παρενόχληση παιδιών, ήταν καταστροφική. Στο κενό που δημιουργήθηκε από την απουσία του Τζάκσον, αυτοί οι κατήγοροι ήταν οι φωνές που κυριαρχούσαν στα πρωτοσέλιδα, στις ραδιοφωνικές συζητήσεις και στις τηλεοπτικές εκπομπές.
Σε σπίτια και γραφεία σε ολόκληρη την Αμερική, ο Τζάκσον έχανε τον πόλεμο με τα μέσα ενημέρωσης. Το γεγονός ότι αυτοί οι «μάρτυρες» εμφανίζονταν μόνο από τη στιγμή που τους προσφέρονταν χρήματα, δεν έγινε ποτέ αντιληπτό απο το κοινό,το οποίο το τάιζαν με τις ψεύτικες και διαστρεβλωμένες ιστορίες μιας βιομηχανίας που τις δημιουργούσε και τις εκμεταλλευόταν.
Όταν ξέσπασε η ιστορία του Τζάκσον το 1993, το Enquirer, με περισσότερο δυναμικό από όλες τις άλλες ταμπλόιντ εκδόσεις στην αγορά, έριξε τους πάντες στο συγκεκριμένο θέμα –ρεπόρτερ, εκδότες, ερευνητές και ένα δίκτυο πληροφοριών.
Το σκάνδαλο του Τζάκσον θα είχε μεγάλη επιτυχία για το Enquirer,που για τους επόμενους έξι μήνες θα είχε τον Τζάκσον σε περισσότερα από δώδεκα εξώφυλλα. Αυτό ίσως εξηγεί την εκπληκτική παράκαμψη από την παραδοσιακή δημοσιογραφία της έρευνας που θα δοκίμαζαν τον Δεκέμβριο του 1993. Ο αρθρογράφος της Fox411, Roger Friedman, αποκάλυψε στον Matt Drudge, σε μια συνέντευξη στο Drudge Report τον Απρίλιο του 2005, το πόσο μακριά ήταν διατεθειμένο να πάει το Enquirer για χάρη μιας ιστορίας.
Σύμφωνα με τον Friedman, ενώ ο Τζάκσον πάλευε για την φυσική και ψυχική του υγεία, και οι συνήγοροί του για το όνομά του- το Enquirer προετοιμαζόταν για πολύ σκληρό παιχνίδι.
Προσπαθώντας να εισπράξουν την επόμενη δόση στη συνεχώς εξελισσόμενη ιστορία του Τζάκσον, το Enquirer άρχισε να ψάχνει για νεαρά αγόρια που είχαν περάσει χρόνο με τον Τζάκσον. Ο ρεπόρτερ Jim Mitteager βρήκε τα αδέλφια Newt - Robert και Ronald Newt Jr. (o oποίος τώρα έχει αποβιώσει.)Τα αγόρια, επίδοξοι τραγουδιστές, είχαν περάσει δύο εβδομάδες στο οικογενειακό σπίτι των Τζάκσον, στο Ενσίνο. Ο Mitteager πλησίασε τον πατέρα των παιδιών και του πρόσφερε χρήματα (συγκεκριμένα 200.000 δολάρια) ώστε τα παιδιά του να υποστηρίξουν ότι είχαν παρενοχληθεί από τον Τζάκσον. Ο πατέρας, ο οποίος αρχικά είχε σκεφτεί την πρόταση, όταν ήρθε η ώρα να υπογράψει, στη θέση του ονόματος έγραψε τη φράση «no good sucker» Ο λόγος; Ο Τζάκσον δεν είχε ακουμπήσει ποτέ τα παιδιά του.
[ΠΗΓΗ]
Η όλη υπόθεση αποδεικνύεται από ένα συμβόλαιο που είχε συνταχθεί και το οποίο έφερε την υπογραφεί του αρχισυντάκτη του National Enquirer, David Perel, καθώς επίσης και από το γεγονός ότι ο Mitteager είχε μαγνητοσκοπήσει μια από τις συναντήσεις του με τους Νewts. Οι « Μitteager Tapes», όπως έχουν ονομαστεί, έχουν ακουστεί από διαδοχικούς δημοσιογράφους και εκδότες με την πάροδο των ετών. Αυτό όμως που είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό γι’αυτή την κατ’ ουσία προσπάθεια παγίδευσης από μια πανίσχυρη ταμπλόιντ εφημερίδα, είναι το πόσο σαφώς καταδεικνύει το μέγεθος της κακοήθειας που υπάρχει σε μια βιομηχανία, που κάποτε φιλοδοξούσε να είναι κάτι περισσότερο. Και όπως έγραψε ο Steven Moore, το Νοέμβριο του 1993, σε ένα άρθρο του για την Guardian,
«Το σκάνδαλο του Michael Jackson έχει εξελιχθεί σε ένα όργιο για τα μέσα» - « είναι λυπηρό το γεγονός ότι ο Τύπος, που σκοπός του υποτίθεται ότι είναι να εξασφαλίζει βασικές ελευθερίες, κινδυνεύει να γίνει το όργανο που τις αφαιρεί.»
Το 1994, συγκλήθηκαν δυο μεγάλες επιτροπές ενόρκων (Grand jury), προκειμένου να ακούσουν τα στοιχεία στην υπόθεση του Τζάκσον.Σκοπός της επιτροπής ενόρκων είναι να αποφασίσει αν κάποιος πρέπει να διωχθεί για κάτι και να περάσει απο δίκη. Δεν ασκήθηκε ποτέ καμία δίωξη. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι οι επιτροπές ενόρκων ακούνε τις αποδείξεις που ο εισαγγελέας προτίθεται να παρουσιάσει.Τυπικά, δεν υπάρχει κατ’αντιπαράσταση εξέταση ή ανάκριση, και η υπεράσπιση δεν παρουσιάζει κανένα απολύτως στοιχείο. Είναι ως εκ τούτου, τα αποδεικτικά στοιχεία της κατηγορούσας αρχής, χωρίς καμία ευκαιρία από την αντίθετη πλευρά να τα αντικρούσει. Ακόμα και όταν αυτή η μονόπλευρη μορφή αποδείξεων παρουσιάστηκε σε δυο διαφορετικές ένορκες επιτροπές,τα στοιχεία ήταν τόσο πενιχρά, που στον Τζάκσον δεν απαγγέλθηκε καν κατηγορητήριο. Σύμφωνα με αναφορά του CNN στις 2 Μαίου του 1994 « κανένα σοβαρό στοιχείο δεν ακούστηκε.»
Στις 17 Νοεμβρίου του 2009, έξι μήνες σχεδόν μετά το θάνατο του Μάικλ Τζάκσον, το σώμα του Evan Chandler βρέθηκε στο πολυτελές του διαμέρισμα στο Jersey City. Είχε αυτοκτονήσει φυτεύοντας μια σφαίρα στο κεφάλι του. Ο Chandler αποτεφρώθηκε χωρίς την παρουσία κανενός φίλου ή συγγενή.
Σημείωση :
Αφορμή για τη ανάρτηση αυτού του κειμένου
στάθηκαν μερικά βιβλία που έτυχε να διαβάσω μετά το θάνατο του Μάικλ Τζάκσον
και που σαν θέμα είχαν, φυσικά, τη ζωή του. Aυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση
σε αυτές τις "βιογραφίες" ήταν το πόσο προχειρογραμμένες και
ανακριβείς ήταν. Περιττό να πω ότι μερικές είχαν γραφτεί μέσα σε δυο-τρείς
εβδομάδες μετά το θάνατο του Τζάκσον. Αν κάποιος ήθελε να μάθει μέσα απο αυτές
τις λεπτομέρειες για τις κατηγορίες του 1993 και του 2005, θα απογοητευόταν
οικτρά. Το σύνολο σχεδόν των "συγγραφέων" είτε φρόντιζε να περάσει το
θέμα στα γρήγορα ή παρουσίαζε "γεγονότα" που προέρχονταν απο
ταμπλόιντ και σκανδαλοθηρικές εφημερίδες όπως η Mirror, η Sun κλπ. Σχεδόν
κανένας δεν βασιζόταν σε έγκυρες πηγές (δικαστικά έγγραφα,εφημερίδες κλπ) για
να καλύψει το θέμα των κατηγόριων. Αλλά απο την άλλη, θα μου πείς, ποιός
κάθετε τώρα να ψάχνει τις αιτίες πίσω απο τις κατηγορίες; Δεν βαριέσαι. Ας
αφήσουμε να πιστέψουν για τον Τζάκσον ό,τι θέλουν. Εξάλλου ο Τζάκσον είναι.
Ποιός νοιάζεται;
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πηγές :
http://mjjr.net/content/mjcase/
http://www.buttonmonkey.com/misc/maryfischer.html
http://www.reflectionsonthedance.com/index.html
http://theun-blindzone.blogspot.com/2010/06/blog-post.html
http://theun-blindzone.blogspot.com/2010/09/blog-post.html
http://www.stereoboard.com/content/view/97709/44
http://theun-blindzone.blogspot.com/2010/10/o.html
“Michael”, θα ονομάζεται το καινούργιο cd του Βασιλιά της Ποπ το οποίο αποτελείται από πρωτότυπο υλικό που ηχογραφήθηκε πριν από το θάνατo του τραγουδιστή.Όπως ανακοινώθηκε,το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει στις 14 Δεκεμβρίου από την Epic Records, σε συνεργασία με τους διαχειριστές της περιουσίας του Τζάσκον.
Παρά το γεγονός ότι τα μετάThriller άλμπουμ του είχαν μεγάλες πωλήσεις και έτυχαν τότε γενικής κριτικής αποδοχής, οι γενικές γνώμες σήμερα τείνουν να εκθειάζουν τις αρετές μόνο του Off the Wall και του Thriller, επαινώντας τη μαγεία του Quincy Jones για την επιτυχία τους. (Ξεχάστε το γεγονός ότι ο Quincy Jones συμμετείχε επίσης και στη δημιουργία του Bad,το 1987). Αυτό που μπορεί να ήταν ο πραγματικός καταλύτης για την «πτώση» του Τζάκσον άρχισε να παίρνει μορφή το 1986, όταν ο Τζάκσον απέκτησε τον κατάλογο ΑTV, που περιλάμβανε τα εκδοτικά δικαιώματα περισσοτέρων από 150 τραγουδιών των Μπίτλς, για το ποσό των 47.5 εκατομμυρίων δολαρίων. Αργότερα συγχώνευσε το ATV με τον εκδοτικό κατάλογο της Sony, δημιουργώντας μια μουσική-εκδοτική επιχείρηση αξίας περίπου 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Με αυτές τις κινήσεις, ο Τζάκσον έγινε κάτι περισσότερο από ένας απλός άνθρωπος που χορεύει και τραγουδάει. Έγινε ένας από τους πιο ισχυρούς άνδρες στη μουσική βιομηχανία.
Και τότε οι πρώτες κατηγορίες παρενόχλησης έκαναν την εμφάνισή τους. Όμως είναι η απόκοσμη μοναξιά που αναδεικνύεται μέσα απο το «Stranger in Moscow» (απο το History άλμπουμ,1995) λιγότερο όμορφη επειδή ήρθε μετά από τις πρώτες κατηγορίες; Είναι το περίπλοκα ενορχηστρωμένο «Who is it» (από το Dangerous,1991) λιγότερο επιβλητικό επειδή το τραγούδι ηχογραφήθηκε μετά «κάθοδο του Τζάκσον στην τρέλα»; Χάνεται το απολαυστικά funky στοιχείο στο «Υou Rock My World» (από το Invincible,2001) επειδή ο Μάικλ που το τραγούδησε έφερε ελάχιστες φυσικές ομοιότητες με τον άνθρωπο στο εξώφυλλο του Thriller; Εγώ προσωπικά, δεν μπορώ να τα χάψω αυτά, όμως το μεγαλύτερο μέρος του κοινού προφανώς το έχει κάνει, καθώς όλες οι μουσικές προσπάθειες του Τζάκσον φαίνεται να ειρωνεύονται και να γελοιοποιούνται, παρ’όλη την αξία τους.
Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Μάικλ Τζάκσον ως ένα παγκόσμιο είδωλο, έναν ταλαντούχο χορευτή, μια μουσική ιδιοφυία, ως το «Βασιλιά της Ποπ».
«Συνάντησα για πρώτη φορά τον Μάικλ μετά τη δίκη του στη Santa Maria, όταν ήρθε να ζήσει στην Ιρλανδία (2006-2007),»είπε ο δρTreacy. O Michael είχε προσεγγίσει τον Treacy με την ελπίδα ότι θα τον αναλάμβανε ως ασθενή ενώ βρισκόταν εκεί και θα τον βοηθούσε στον έλεγχο των δερματολογικών του παθήσεων. Από εκεί, μια επαγγελματική καθώς και φιλική σχέση, άνθισε.
Εκτός από Λεύκη, ο Τζάκσον υπέφερε επίσης και από ένα ακόμα αυτοάνοσο νόσημα που ονομάζεται Λύκος. «Ο Λύκος είναι μια πάθηση που επηρεάζει διάφορους ανθρώπους με διαφορετικούς τρόπους»,δηλώνει ο δρ.Treacy. «Αυτοί ποικίλουν από δερματικές εκδηλώσεις, πρήξιμο στις αρθρώσεις και υπερβολική κόπωση. Και οι δύο αυτές νόσοι τον έκαναν [τον Τζάκσον] ευαίσθητο στο ηλιακό φως ( εξ ου και οι ομπρέλα που κρατούσε πάντα όταν βρισκόταν σε εξωτερικούς χώρους), καθώς η λεύκη αύξανε τις πιθανότητες για την ανάπτυξη καρκίνου του δέρματος, και ο λύκος μπορούσε να επανενεργοποιηθεί από την ύφεση. Είναι επίσης γνωστό ότι χρησιμοποιούσε τοπικά φάρμακα για να εξισορροπήσει τις διαφορετικές αποχρώσεις του δέρματός του,γεγονός που επίσης τον έκανε ευαίσθητο στις επιπτώσεις της υπεριώδους ακτινοβολίας.»
Αναρτήσεις
