Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Mάικλ Τζάκσον : Ο ξεχασμένος ανθρωπιστής, η παρεξηγημένη μορφή

http://www.reflectionsonthedance.com/Interview-with-Patrick-Treacy.html 

Μετάφραση:Αris Mixalopoulos


Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Μάικλ Τζάκσον ως ένα παγκόσμιο είδωλο, έναν ταλαντούχο χορευτή, μια μουσική ιδιοφυία, ως το «Βασιλιά της Ποπ».


Ο Patrick Treacy, αισθητικός χειρουργός και ανθρωπιστής από το Δουβλίνο της Ιρλανδίας, είχε την κάπως σπάνια ευκαιρία να γνωρίσει τον άνθρωπο πίσω από αυτόν τον τίτλο. Για να πάρετε μια γεύση για τον άνθρωπο και τον ανθρωπιστή που πολύ λίγοι είδαν:



«Συνάντησα για πρώτη φορά τον Μάικλ μετά τη δίκη του στη Santa Maria, όταν ήρθε να ζήσει στην Ιρλανδία (2006-2007),»είπε ο δρTreacy. O Michael είχε προσεγγίσει τον Treacy με την ελπίδα ότι θα τον αναλάμβανε ως ασθενή ενώ βρισκόταν εκεί και θα τον βοηθούσε στον έλεγχο των δερματολογικών του παθήσεων. Από εκεί, μια επαγγελματική καθώς και φιλική σχέση, άνθισε.

«Έγινε γρήγορα προφανές ότι μοιραζόμασταν κοινά ανθρωπιστικά ιδεώδη και την ίδια αγάπη για την αφρικανική ήπειρο», είπε ο Τreacy. « Μάλιστα, τα πρώτα του λόγια όταν συναντηθήκαμε ήταν «Ευχαριστώ για όλα όσα κάνεις για τους ανθρώπους στην Αφρική», αναφώνησε ο δρ Treacy.

«Έμεινα έκπληκτος όταν έβγαλε ένα παλιό περιοδικό από την τσέπη του,το οποίο είχε ένα άρθρο που είχε γραφτεί το 1992 και το οποίο περιέγραφε μερικές από τις εμπειρίες μου από την επαφή με άδεια χωριά της Αφρικής. Είχα ονομάσει τη συγκεκριμένη ιστορία «Η σιωπή της Σαβάνας». Το άρθρο κάλυπτε τα βήματά μου καθώς μετακινιόμουν από την Κένια, μέσω της Τανζανίας και της Ζάμπιας, καθ’οδόν προς τη Νότια Αφρική, όπου επρόκειτο να εργαστώ ως γιατρός». (Τα περισσότερα από αυτά τα άρθρα εκδόθηκαν αργότερα στην ιρλανδική Medical Times, και αποτέλεσαν τη βάση για μια βραβευμένη στήλη.)

Ο Μάικλ συγκινήθηκε ιδιαίτερα από το άρθρο του Treacy που περιέγραφε το τοπίο της Αφρικής και τις ερειπωμένες πόλεις που εκκενώθηκαν εξαιτίας της πανούκλας.

« Ξέρεις, έκλαψα όταν το διάβασα το άρθρο αυτό» είπε ο Μάικλ με πραγματική ευσπλαχνία στη φωνή του» εξήγησε ο Τreacy. « Ο Μάικλ συνέχισε, «Πρέπει να κάνουμε κάτι μαζί για τους ανθρώπους στην Αφρική». «Με αυτό, αρχίσαμε να σχεδιάζουμε μια συναυλία στη Ρουάντα» είπε ο Τreacy.

O Mάικλ ήξερε ένα παλιό αεροδρόμιο που θα μπορούσαν να νοικιάσουν ώστε να διοργανώσουν τη συναυλία και προσφέρθηκε να πάει τον Τreacy με το αεροπλάνο του να γνωρίσει τον Νέλσον Μαντέλα προσωπικά. «Γνώριζε ότι είχα συμμετάσχει στους αγώνες για την απελευθέρωσή του,» είπε ο Τreacy.

H αποστολή του Μάικλ γίνεται γρήγορα εμφανής σε αυτούς που αφιερώνουν λίγο χρόνο για να κοιτάξουν βαθύτερα. Ήθελε να θεραπεύσει τον κόσμο, να δείξει αγάπη σε όλους όσους τύχαινε να συναντήσει στο διάβα του καθώς επίσης και εκείνους των οποίων τους δρόμους εσκεμμένα ξεκίνησε να προσπεράσει, και όπως και ο ίδιος δήλωσε, να συνεχίσει να αγαπάει και να βοηθάει τους ανθρώπους με τον τρόπο που ο Ιησούς είπε.

«Ο Μάικλ είχα μια πολύ βαθιά χριστιανική πίστη και πίστευε ότι οι ιδιωτικές πράξεις φιλανθρωπίας θεωρούνται ενάρετες μόνο όταν δεν γίνονται για να θαυμάζονται από τους άλλους», δήλωσε ο δρ Τreacy. «Θα πρέπει να θυμόμαστε αυτό που είπε ο Ιησούς « Προσέξτε να μην κάνετε τις ενάρετες πράξεις σας μπροστά σε άλλους, για να τις δουν εκείνοι. Εάν το κάνετε, δεν θα ανταμειφτείτε από τον ουράνιο Πατέρα σας».

Ο Μάικλ, καθοδηγούμενος από την πίστη του, παρέμεινε πιστός σ’αυτές τις βιβλικές αρχές,και αυτός είναι ο λόγος που έκανε το μεγαλύτερο μέρος των φιλανθρωπιών του μυστικά. Αυτός είναι ο λόγος που τόσο λίγοι, εκτός από τους φανατικούς θαυμαστές του και αυτούς αρκετά κοντά ώστε να έχουν μια ελάχιστη θέα, γνώριζαν πραγματικά το βάθος των ευεργεσιών του.

Εκτός από το κοινό πάθος τους για τον φιλανθρωπισμό, ο Tracey θεωρούσε τον Μάικλ φίλο του. «Γνώριζα τον Μάικλ ως φίλο. Οι ιδιότητες της φιλίας περιλαμβάνουν την ειλικρίνεια, την ικανότητα να μπορείς να παρέχεις στήριξη σε περιόδους κρίσης και επίτευξης στόχου, να είσαι περιποιητικός και προσαρμοστικός, αλλά πάνω απ’ όλα περιλαμβάνουν την εμπιστοσύνη» δήλωσε ο Tracey. «Ο Μάικλ, ωστόσο, ήταν πάνω απ’όλα αυτά. Περίμενε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό λόγω της έμφυτής του καλοσύνης, όμως δεν τα έπαιρνα πάντα ως αντάλλαγμα από τους ανθρώπους».

Ο Τreacy χρησιμοποίησε ένα παράδειγμα από τον Mahavanain Boυδισμό για να εκφράσει τα συναισθήματα της φιλίας με τον Μάικλ Τζάκσον.

«Στον Mahavanain Boυδισμό, υπάρχει μια φωτισμένη ύπαρξη γνωστή ως «bodhisattva». Σε αυτή τη θέση, ένα άτομο αποφασίζει να αναβάλει την επίτευξη της νιρβάνας, προκειμένου να ανακουφίσει τον πόνο των άλλων», δηλώνει ο Tracey. O Tracey αισθάνεται ότι αυτό περιγράφει σε μεγάλο βαθμό το είδος του ανθρώπου που ήταν ο Μάικλ. Να παραιτείται από τη δική του ευτυχία για να βοηθήσει στο να θεραπευτούν οι άλλοι και αυτός ο πλανήτης.

«Είχα την τύχη να γνωρίσω μερικούς από αυτούς τους οραματιστές, όπως τον Νέλσον Μαντέλα, τη Μητέρα Τερέζα, τον Μπόνο, τον Τζον Λένον, τον Μάικλ Τζάκσον», είπε ο Tracey. «Μόνο πέντε άνθρωποι σε σχεδόν μισό αιώνα. Αρκετοί για να τους μετρήσεις στα δάχτυλα ενός χεριού. Ο καθένας από αυτούς, ουσιαστικά κινούμενος από μια αίσθηση μεγάλης συμπόνιας, δημιουργεί «bodhicitta» προς όφελος τελικά όλων των αισθανόμενων όντων. Γνώριζα την Λαίδη Νταιάνα Σπένσερ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ενενήντα από ιατρικής πλευράς και έχω βρεθεί κοντά στον Δαλάι Λάμα χωρίς να τον έχω ουσιαστικά γνωρίσει. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, με τεράστια επιρροή, παγκόσμιοι αγγελιοφόροι που χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για να κάνουν αυτόν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για τον καθένα μας να ζήσει. Ο Νέλσον Μαντέλα αντιτάχθηκε στην αδικία του απαρτχάιντ, η Μητέρα Τερέζα και ο Μπόνο στην αδικίας της φτώχιας, ο Τζον Λένον στην αδικίας του πολέμου, όμως ο Μάικλ Τζάκσον προχώρησε παραπέρα. Το σύνολο του καλλιτεχνικού του έργου μετέφερε ένα πνευματικό μήνυμα γι’αυτές και για όλες τις άλλες αδικίες της ανθρώπινης φυλής… εκείνες του ρατσισμού, της ανισότητας, των ασθενειών, της πείνας, της διαφθοράς. Αυτό για μένα ήταν η ενσάρκωση του φίλου Μάικλ Τζάκσον.»

Ο Treacy θεωρεί ότι το τραγούδι του Τζάκσον, «Man in the Mirror», είναι αυτοαναλυτικό. «Όλοι οι μεγάλοι πνευματικοί ηγέτες πέρασαν μια περίοδο αυτό-ανάλυσης, αμφισβήτησης και διαλογισμού. Νομίζω ότι αυτό είναι μέρος της πραγματικής του κληρονομίας.»




Κάνοντας ένα νεύμα για την επικείμενη δίκη του θεράποντα γιατρού του Μάικλ Τζάκσον όταν πέθανε, δρ. Conrad Murray, o Treacy λέει, « Υπάρχουν δυνάμεις που προσπαθούν να δυσφημίσουν το όνομά του [Τζακσον] πριν από τη νέα δίκη στο Λος Άντζελες. Τα Μέσα ετοιμάζονται να ρίξουν περισσότερα πυρά στο «τέρας» που ήταν «εθισμένο στα ναρκωτικά» και που πιθανόν να ήταν ένοχο για παιδοφιλία, παρ’ όλο που αθωώθηκε σε όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με αυτή,» είπε ο Τreacy.

«Πολύ λίγοι άνθρωποι θυμούνται τώρα πια ότι δώρισε όλα τα χρήματα από το τραγούδι που προανέφερα για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Μετά τη Victory Tour του 1984, δώρισε το μερίδιό του από τα κέρδη της περιοδείας, που ανερχόταν σε 5 εκατομμύρια δολάρια, σε φιλανθρωπίες. Το 1985, έγραψε μαζί με τον Lionel Richie το τραγούδι "We Are the World" και δώρισε όλα τα έσοδα για την βοήθεια των φτωχών στην Αφρική. Το "We Are the World" πούλησε σχεδόν 20 εκατομμύρια αντίτυπα, καθιστώντας το ένα από τα singles με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών. Το έργο συγκέντρωσε εκατομμύρια για την ανακούφιση της πείνας».

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν αναμφίβολα παίξει σημαντικό ρόλο στην παραποίηση του ποιος ήταν πραγματικά ο Μάικλ Τζάκσον.

«Υπάρχουν δύο είδη μεσών μαζικής ενημέρωσης που λειτουργούν στην κοινωνία μας σήμερα», δήλωσε ο δρ.Treacy.

«Εκείνα, όπως το BBC, που ενστερνίζονται την αντικειμενικότητα και θεωρούν καθήκον τους να προσφέρουν αξιόπιστα ντοκιμαντέρ και δημοσιογραφικές έρευνες επικαιρότητας γραμμένες κυρίως για τους ακροατές και τους αναγνώστες τους. Αυτό το είδος της επαγγελματικής δημοσιογραφίας δεν χρειάζεται συνήθως να ικανοποιήσει διαφημιστές με υψηλά ποσοστά πωλήσεων, με διαχειριστές ακροατών (αξιολογήσεις ΤΑΜ) ή αριθμoύς AGB»,δηλώνει ο Τreacy.

«Το άλλο είδος των δημοσιογράφων συντάσσει ιστορίες οι οποίες είναι γραμμένες αποκλειστικά και μόνο για να ευχαριστήσουν τους διαφημιστές. Αυτές οι ιστορίες είναι συνήθως υποκειμενικές, στερούνται αξιοπιστίας και προσπερνούν τη νομιμότητα. Οι πηγές πληροφοριών τους συχνά στερούνται κατάλληλων διαπιστευτηρίων και μπορεί να είναι αναξιόπιστες.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι στη δυτική μας κοινωνία είναι ανενημέρωτοι ή ανεπαρκώς εκπαιδευμένοι και μερικές φορές μπορεί να μην είναι σε θέση να διαφοροποιήσουν ανάμεσα στα υποκειμενικά στοιχεία της πειστικότητας μιας πηγής ή ενός μηνύματος. Τα μέσα βασίζονται σε τέτοιους ανθρώπους για να αυξήσουν τις πωλήσεις των εκδόσεών τους. Για την επίτευξη υψηλού όγκου πρέπει να γράψουν για κάποιον που οι περισσότεροι γνωρίζουν. Η απουσία κανονισμού στην εν λόγω αγορά οδηγεί σε οργιώδη δυσφήμιση χαρακτήρα και αυτό είναι νομικά πιο εύκολο όταν το εν λόγω πρόσωπο έχει αποβιώσει.»

Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη των μέσων ενημέρωσης προκάλεσε ακόμα και τον ίδιο τον Τreacy να θέλει να προστατέψει τον Μάικλ από κάτι που θα μπορούσε να παρερμηνευθεί από το κοινό και από τα φανατικά ΜΜΕ, ως οτιδήποτε άλλο εκτός από την ευγενή πρόθεση που ήταν.

Συνηθισμένος σε έντονες καταστάσεις και ο ίδιος, ο Treacy (το 1988 αιχμαλωτίστηκε από τον Σαντάμ Χουσείν όταν τόλμησε να μπει σε μια ευρύτερη περιοχή όπου εξουθενωτικές επιθέσεις είχαν λάβει χώρα, στέλνοντας πολλούς σε ένα κοντινό νοσοκομείο στη Βαγδάτη. Αφέθηκε ελεύθερος μόλις 4 μέρες πριν από την έναρξη του πρώτου πολέμου του Κόλπου, τον Αύγουστο του 1990), είχε πλήρης επίγνωση του πως θα μπορούσε να φανεί στο κοινό, και επίσης, πως θα μπορούσε να παρουσιαστεί από τα μέσα ενημέρωσης, εάν ο Μαίκλ ακολουθούσε την καρδία του και πήγαινε στο νοσοκομείο Crumlin Childrens του Δουβλίνου για να επισκεφτεί δυο παιδία που είχαν υποστεί σοβαρά εγκαύματα εξαιτίας μιας πρόσφατης επίθεσης.

«Ο Gavin Murray, πέντε ετών, και η αδελφή του Millie, εφτά, είχαν σημαδευτεί για πάντα από τις φλόγες που προήλθαν από  βόμβα βενζίνης κατά τη διάρκεια ενός πολέμου συμμοριών. Οι φλόγες τους είχαν καταβροχθίσει ενώ κάθονταν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου της μητέρας τους στο Pineview Gardens, Limerick στις 10 Σεπτεμβρίου του 2006. Τα παιδιά είχαν φρικτά τραύματα και αφόρητους πόνους ως επακόλουθο της επίθεσης. Ήταν τέτοια η έκταση των τραυμάτων του Gavin, που το δεξί του αυτί είχε ουσιαστικά λιώσει όταν τελικά τον απομάκρυναν από το φλεγόμενο αυτοκίνητο. Είχε υποστεί 25 τοις εκατό εγκαυμάτα στο πρόσωπο, το κεφάλι,την πλάτη, τα χέρια και έπρεπε να τον ναρκώνουν όταν επρόκειτο να καθαρίσουν τις πληγές του και να αλλάξουν τους επιδέσμους του. H Μillie υπέστη 30 τοις εκατό εγκαύματα στο πρόσωπο, το δεξί χέρι, το δεξί μηρό και τη μέση. Οι πληγές της αναπλάστηκαν με δερματικά μοσχεύματα που λήφθηκαν από την πλάτη και τα πόδια της. Και τα δύο παιδιά πρέπει να φορούν προστατευτικό ρουχισμό και εξακολουθούν να λαμβάνουν καθημερινή φροντίδα για τους τραυματισμούς τους.

Οι άνθρωποι έλεγαν ότι «τα παιδιά μετατράπηκαν σε ανθρώπινους πυρσούς».

Η Sheila Murray, η μητέρα των παιδιών, είπε «Όταν έβγαιναν από την καταστολή  πονούσαν τρομερά, όμως εγώ έπρεπε να είμαι εκεί για να τους υποστηρίζω. Τις περισσότερες φορές εγκατέλειπα το δωμάτιο γιατί δεν άντεχα να βλέπω πια. Θα είναι σημαδεμένα για μια ζωή. Πρέπει να ξαγρυπνώ τα περισσότερα βράδια μαζί με τον Gavin καθώς έχει άσχημους εφιάλτες. Και τα δύο φοβούνται να κοιμηθούν μόνα τους, κι έτσι κοιμούνται μαζί μου.»

«Ο Μάικλ ήθελε να πάει να τους επισκεφτεί και το συζητήσαμε εκτενώς», είπε ο Treacy. « Πίστευα ότι ήταν άσχημη ιδέα επειδή τα Μέσα δεν ήξεραν που ήταν και αυτό θα μπορούσε να τον εκθέσει στην εχθρότητα τους και θα μπορούσε να ερμηνευτεί με εντελώς λανθασμένο τρόπο το να παει σε ένα παιδιατρικό νοσοκομείο μετά τις κατηγορίες και τη δίκη του 2005.

Ήθελε να πάω μαζί του και εγώ του είπα ότι θα πήγαινα μόνος μου να δω πως ήταν τα παιδιά, καθώς κάποτε εργαζόμουν ως γιατρός στο συγκεκριμένο νοσοκομείο.


Με ρωτούσε συνεχώς «Πονάνε; Θα τους δοθεί μορφίνη; Πόσο άσχημα έχουν καεί; Θα πας να τους δεις για μένα; Θα τους μείνουν σημάδια; Είναι φτωχοί; Γιατί δεν μπορούσε να πάει να τους δει;»

Ο Μάικλ θα μου έλεγε, «Γιατί τα λες αυτά τα πράγματα Patrick, ότι δεν μπορώ να πάω να τα δω; Πιστεύεις ότι θα μπορούσα ποτέ να βλάψω παιδιά;»

Μου είπε στη συνέχεια μια μεγάλη ιστορία για το πώς μια συγκεκριμένη εταιρία του είχε στήσει παγίδα, σχετικά με τη δίκη της Σάντα Μπάρμπαρα,για να παραδώσει μετοχές του (όσο λιγότερα ειπωθούν τόσο το καλύτερο)

Του είπα «Μάικλ, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσες ποτέ να βλάψεις κάποιο παιδί!»

 Κι εκείνος μου είπε « Τότε, γιατί δε με αφήνεις να πάω στο νοσοκομείο;»

«Επειδή, η αθωότητά σου θα σου δημιουργήσει προβλήματα» του απάντησα.

«Ποια αθωότητα;» είπε εκείνος.

«Ξέρεις, η ανικανότητά σου να δεις το πώς τα μέσα θα το παρουσιάσουν όλο αυτό, είναι η αιτία που βρέθηκες  αρχικά σε δύσκολη θέση!» του απάντησα εγώ.

«Νομίζεις ότι θα μπορούσα ποτέ να βλάψω κάποιο παιδί;» ξαναρώτησε.

«Όχι!» απάντησα.

Μου είπε,«Το εννοείς αυτό από τα βάθη της καρδίας σου;»

Του είπα « Μάικλ, νομίζω ότι είσαι μια σύγχρονη εκδοχή του Ιησού Χριστού!»

«Αν ο Ιησούς ήταν εδώ τώρα,θα τον σταματούσες;» με ρώτησε.

Το σκέφτηκα για μια στιγμή και με ειλικρίνεια είπα «Όχι!»

Και τότε εκείνος είπε «Δεν έχεις γνωρίσει ποτέ τον Ιησού και δεν ξέρεις πως ήταν σαν άτομο παρ’ όλα αυτά θα στεκόσουν δίπλα του. Λες ότι ξέρεις εμένα,αλλά δεν δέχεσαι να το κάνεις! Αυτό είναι υποκριτικό!»

Του είπα «Μάικλ,έχεις δίκιο.»

Συνέχιζα να πιστεύω ότι δεν έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο και εναντιώθηκα σε αυτό και πρέπει να πω ότι το μετανιώνω μέχρι και σήμερα που δεν στάθηκα δίπλα του όταν με χρειάστηκε περισσότερο.

Ξέρεις, τα παιδιά επικοινώνησαν μαζί μου μέσω κάποιου άλλου και είπαν ότι μια από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής τους ήταν το γεγονός ότι ο Μάικλ νοιάστηκε γι’αυτά.»

Οι παρερμηνείες σχετικά με τον Μάικλ Τζάκσον που έγιναν πιστευτές από το κοινό και τροφοδοτήθηκαν από τον μέσα μαζικής ενημέρωσης, κυμάνθηκαν από τον τρόπο ζωής του, στη φωνή του και το χρώμα του δέρματός του. (Διαβάστε περισσότερα εδώ)

Ήταν φανερό ότι το δέρμα του Τζάκσον άρχισε να γίνεται όλο και πιο ανοιχτό κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Τα μέσα, σπρωγμένα από τη μανία τους να γράψουν το οτιδήποτε για τον Τζάκσον, χωρίς καμία απόδειξη, ανέφεραν ότι ο Μάικλ χρησιμοποιούσε λευκαντικά προϊόντα για να ασπρίσει το δέρμα του και άλλαξε την εμφάνισή του για να μοιάζει πιο πολύ με ευρωπαίο.



«Είναι επιστημονικά και επαρκώς τεκμηριωμένο ότι το 1986, ο Μάικλ διαγνώστηκε με Λεύκη (Vitiligo) και Ερυθηματώδη Λύκο», εξηγεί ο δρ. Τreacy. «Η λεύκη είναι μια χρόνια διαταραχή που προκαλεί αποχρωματισμό τμημάτων του δέρματος. Αυτό συμβαίνει όταν τα μελανοκύτταρα, τα κύτταρα υπεύθυνα για το χρώμα του δέρματος, πεθαίνουν ή αδυνατούν να λειτουργήσουν. Η αιτία της λεύκης είναι άγνωστη, αλλά έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να προκύψει από αυτοάνοσες, γενετικές, νευρικές ή ιογενείς αιτίες,όπως και οξειδωτικό στρες.»

Η λεύκη του Μάικλ Τζάκσον καταγράφηκε και παρουσιάστηκε λεπτομερώς στις εκθέσεις νεκροψίας του που δόθηκαν στη δημοσιότητα τον τελευταίο χρόνο.

Εκτός από Λεύκη, ο Τζάκσον υπέφερε επίσης και από ένα ακόμα αυτοάνοσο νόσημα που ονομάζεται Λύκος. «Ο Λύκος είναι μια πάθηση που επηρεάζει διάφορους ανθρώπους με διαφορετικούς τρόπους»,δηλώνει ο δρ.Treacy. «Αυτοί ποικίλουν από δερματικές εκδηλώσεις, πρήξιμο στις αρθρώσεις και υπερβολική κόπωση. Και οι δύο αυτές νόσοι τον έκαναν [τον Τζάκσον] ευαίσθητο στο ηλιακό φως ( εξ ου και οι ομπρέλα που κρατούσε πάντα όταν βρισκόταν σε εξωτερικούς χώρους), καθώς η λεύκη αύξανε τις πιθανότητες για την ανάπτυξη καρκίνου του δέρματος, και ο λύκος μπορούσε να επανενεργοποιηθεί από την ύφεση. Είναι επίσης γνωστό ότι χρησιμοποιούσε τοπικά φάρμακα για να εξισορροπήσει τις διαφορετικές αποχρώσεις του δέρματός του,γεγονός που επίσης τον έκανε ευαίσθητο στις επιπτώσεις της υπεριώδους ακτινοβολίας.»

Ο Treacy και ο Τζάκσον κράτησαν επαφή, αν και δεν τον είχε δει τα τελευταία 2 χρόνια της ζωής του, αφου ο Μαικλ επέστρεψε στην Αμερική.

«Όταν έμαθα για τον θάνατό του, ένιωσα ένα μείγμα θλίψης και σύγχυσης και ότι ένα μεγάλο κομμάτι όλων μας πέθανε μαζί του. Ένιωσα ενοχλημένος που ο κόσμος δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσει τον Μάικλ ως άτομο, και ελπίζω να βρει παρηγοριά και ευτυχία στον ουρανό ώσπου να συναντηθούμε πάλι.»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου