Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Μάικλ Τζάκσον: Η δίκη του 2005 - Ένα απο τα πιο επαίσχυντα επεισόδια στη δημοσιογραφική ιστορία


Aρθρογράφος: Charles Thomson
Μετάφραση: Aris Mixalopoulos
Πρωτότυπος τίτλος: Οne of the most shameful episodes in the journalistic history

Ένα απο τα πιο επαίσχυντα επεισόδια στη δημοσιογραφική ιστορία



Πέντε χρόνια έχουν περάσει απο την ημέρα εκείνη που δώδεκα ένορκοι, ομόφωνα,αθώωσαν τον Μάικλ Τζάκσον σε διάφορες κατηγορίες για παιδική παρενόχληση, συνωμοσία και παροχή αλκοόλ σε ανήλικο. Είναι δύσκολο να γνωρίζει κανείς πως θα θυμάται η ιστορία τη δίκη του Μάικλ Τζάκσον. Ίσως σαν την επιτομή της εμμονής των δυτικών με τους διάσημους. Ίσως ως ένα λιντσάρισμα στον 21 αιώνα.Προσωπικά πιστεύω ότι θα μείνει γνωστή ως ένα από τα πίο επαίσχυντα επεισόδια στη δημοσιογραφική ιστορία.

Δεν είναι μέχρι τη στιγμή που κάποιος αρχίσει να σκάβει στα αρχεία των εφημερίδων και ξαναδεί τις ώρες της τηλεοπτικής κάλυψης, που πραγματικά καταλαβαίνει το μέγεθος των αδυναμιών των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ήταν σε ολόκληρη τη βιομηχανία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπήρξαν συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι, ακόμη και ορισμένα έντυπα και τηλεοπτικοί σταθμοί ,που ευνόησαν εμφανώς τους μηνυτές, όμως πολλές απο τις ελλείψεις των μέσων ήταν θεσμικές. Σε μέσα παθιασμένα με τους ηχηρούς τίτλους, πως περιορίζει κάποιος οκτώ ορών κατάθεση σε δύο προτάσεις παραμένοντας ταυτόχρονα ακριβής; Στην εποχή του άμεσου blogging και των ειδήσεων που τρέχουν, πως να αντισταθεί κανείς στον πειρασμό να ορμήσει έξω απο την αίθουσα με την πρώτη ευκαιρία, για να μεταδώσει τα νεα των τελευταίων ισχυρισμών, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα χάσει μέρος της μαρτυρίας της ημέρας;

Κοιτάζοντας πίσω στη δίκη του Μάικλ Τζάκσον, βλέπω μέσα μαζική ενημέρωσης εκτός ελέγχου. Το τεράστιο μέγεθος της προπαγάνδας, της προκατάληψης, της παραμόρφωσης και της παραπλάνησης είναι σχεδόν ακατανόητο. Διαβάζοντας κανείς τα πρακτικά του δικαστηρίου και συγκρίνοντάς τα με τα αποκόμματα των εφημερίδων, συμπεραίνει οτι η δίκη που είχε μεταδοθεί στο κοινό, δεν είχε καμία ομοιότητα με τη δίκη που εξελισσόταν στη δικαστική αίθουσα. Τα πρακτικά μαρτυρούν μια ατέλειωτη παρέλαση από άθλιους μάρτυρες κατηγορίας να ψεύδονται σε σχεδόν ωριαία βάση και στη συνέχεια να καταρρέουν κατά τη διάρκεια της εξέτασης κατ' αντιπαράσταση. Τα αποκόμματα των εφημερίδων και τα αποσπάσματα των τηλεοπτικών ειδήσεων  απο την αλλή, παρουσιάζουν τις καθημερινές, ειδεχθής, κατηγορίες και τα ανατριχιαστικά υπονοούμενα.

Ήταν 18 Νοεμβρίου του 2003, όταν 70 αστυνομικοί εισέβαλλαν στο ράντζο Νέβερλαντ του Μάικλ Τζάκσον. Μόλις τα νέα της επιδρομής έγιναν γνωστά, τα ειδησεογραφικά κανάλια εγκατέλειψαν τα προγράμματά τους και μεταπήδησαν σε 24 κάλυψη των γεγονότων. Όταν αποκαλύφθηκε οτι ο Τζάκσον κατηγορούνταν οτι παρενόχλησε τον Gavin Arvizo,το νεαρό αγόρι που είχε επιβιώσει απο καρκίνο και του οποίου το χέρι ο τραγουδιστής είχε εμφανιστεί να κρατάει στο ντοκιμαντές του Martin Bashir, " Living With Michael Jackson", τα μέσα ξέφυγαν απο κάθε έλεγχο. Τα δίκτυα ήταν τόσο προσκολλημένα με το σκάνδαλο του Τζάκσον, που μία τρομοκρατική επίθεση στην Τουρκία πέρασε σχεδόν χωρίς καμία αναφορά, με μόνο το CNN να μπαίνει στον κόπο να μεταδώσει την κοινή συνέντευξη τύπου του George Bush και του Τony Blair για την καταστροφή.

Και τα τρία μεγάλα δίκτυα ξεκίνησαν αμέσως την παραγωγή ωριαίων ειδικών αφιερωμάτων στην υπόθεση του Τζάκσον, προφανώς απτόητοι απο το γεγονός ότι τίποτα δεν ήταν ακόμη γνωστό για τις καταγγελίες και οτι οι μηνυτές δεν απαντούσαν σε ερωτήσεις. Το CBS αφιέρωσε ένα επεισόδιο απο το "48 Hours Investigates" στη σύλληψη, ενώ το " Dateline" του ΝBC και το 20/20 του ABC επίσης έσπευσαν να βγάλουν αφιερώματα για τον Τζάκσον. Μέσα σε δύο μέρες απο την επιδρομή στη Νέβερλαντ, και πριν ο Jackson να έχει κάν συλληφθεί, το VH1 ανακοίνωσε την προβολή ενός ημίωρου ντοκιμαντέρ με τον τίτλο " Michael Jackson Sex Scandal".

To Daily Variety περιέγραψε την ιστορία του Τζάκσον σαν ένα " θεόσταλτο καλό για...τα μέσα ενημέρωσης, ειδικά για τα καλωδιακά κανάλια και τους τοπικούς σταθμούς, που προσπαθούσαν να ανεβάσουν τα νούμερα του Nielsen την τελευταία εβδομάδα με τα σημαντικότερα του Νοέμβρη"

Το Daily Variety είχε δίκιο. Τα shows που έχουν ως θέμα τους διάσημους είδαν τα νούμερά τους να εκτινάσσονται, όταν ξέσπασε η ιστορία του Τζάκσον. Οι τηλεθεάσεις για το Access  Hollywood ανέβηκαν κατά 10% απο την προηγούμενη εβδομάδα.Το Entertainment Tonight και το Extra πέτυχαν, απο κοινού, τα καλύτερα νούμερα της σεζόν, ενω το Celebrity Justice επίσης γεύτηκε μια αύξηση του 8%.

Οι εφημερίδες αντέδρασαν το ίδιο υστερικά με τους τηλεοπτικούς σταθμού. "Sicko!"(άρρωστος,διεστραμμένος), στρίγγλιζε η New York Daily News. "Jacko: Για να δούμε πως θα ξεφύγεις απο αυτό εδώ", προέτρεπε η New York Post.


H Sun, η μεγαλύτερη εφημερίδα της Βρετανίας, δημοσίευσε ένα άρθρο με τον τίτλο " Ηe's Bad, He's Dangerous, He's History". Το κομμάτι στιγμάτιζε τον Τζάκσον σαν "πρώην μαύρο, πρώην σούπερ σταρ", ένα "τέρας", ένα διεστραμμένο άτομο" και απηύθυνε έκκληση να ληφθεί μέριμνα για τα παιδιά του. " Αν δεν ήταν ποπ είδωλο μέ ένα σωρό απο χρήματα για να κρύβεται από πίσω", έλεγε "θα τον είχαν μαζέψει πολλά χρόνια πριν".

Ενθαρρυμένοι απο την ώθηση που είχε δώσει στην τηλεθέαση το σκάνδαλο του Τζάκσον, τα μέσα έκαναν προσωπική τους αποστολή να αρμέξουν απο την υπόθεση όσο πιο πολύ μπορούσαν. Ο Tom Sinclair της Entertainment Weekly έγραψε, " Οι μάγοι των μέσων, απο τον πιο κακόγουστο ρεπόρτερ των ταμπλόιντ ως τον πιο επιδέξιο παρουσιαστή ειδήσεων, προσπαθούν με φρενήρης ρυθμούν να γεμίσουν στήλες και τηλεοπτικό αέρα με αποκλειστικότητες απο τον Τζάκσον και με ομιλούμενες κεφαλές".

" Η πίεση στους ανθρώπους των ειδήσεων είναι τεράστια", είπε στον Sinclair o δικηγόρος Harland Βraun. "Ετσι, δικηγόροι τους οποίους κανείς δεν έχει ακουστά, εμφανίζουνται στην τηλεόραση και μιλάνε για υποθέσεις με τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση".

Ο Sinclair πρόσθεσε," Kαι όχι μόνο δικηγόροι. Ο καθένας, απο γιατρούς, συγγραφείς, και ψυχολόγους, μέχρι υπάλληλοι καταστημάτων που κάποτε σέρβιραν στον Τζάκσον, μετράνε στην τηλεθέαση και τον Τύπο".

Όσο τα μέσα ήταν απασχολημένα με το να πιέζουν μια σειρά απο τσαρλατάνους και μακρινούς γνωστούς για την άποψή τους σχετικά με το σκάνδαλο, η ομάδα των μηνυτών, που βρισκόταν πίσω απο την τελευταία υπόθεση του Τζάκσον, επιδιδόταν σε μια εξαιρετικά αμφισβητήσιμη συμπεριφορά - αλλά ο Τύπος δεν έμοιαζε να ενδιαφέρεται.


Kατά τη διάρκεια της επιδρομής στη Νέβερλαντ,ο Tom Sneddon, o εισαγγελέας εκείνος που είχε διώξει ανεπιτυχώς τον Τζάκσον το 1993, και οι αξιωματικοί του, παραβίασαν τους όρους του δικού τους εντάλματος έρευνας εισβάλλοντας στο γραφείο του Τζάκσον και κάνοντας κατάσχεση σε ορδές απο άσχετο, επαγγελματικό υλικό. Παράνομα επίσης εισέβαλλαν στο γραφείο ενός ιδιωτικού ερευνητή που δούλευε για την ομάδα υπεράσπισης του Τζάκσον και πήραν έγγραφα υπεράσπισης απο το σπίτι της προσωπικής βοηθού του τραγουδιστή.


Ο Sneddon επίσης, φαίνεται οτι ανακάτευε βασικά στοιχεία της υπόθεσής του, κάθε φορά που ερχόταν στο φώς κάποιο στοιχείο που υπονόμευε τους ισχυρισμούς της οικογένειας Arvizo. Για παράδειγμα, όταν ο εισαγγελέας έμαθε για δύο μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις στις οποίες ολόκληρη η οικογένεια Arvizo έπλεκε το εγκώμιο του Τζάκσον και αρνιόταν οποιαδήποτε κακομεταχείριση, εισήγαγε στην υπόθεση κατηγορία περί συνωμοσίας και ισχυρίστηκε οτι η οικογένεια είχε αναγκαστεί να πει ψέματα παρά τη θέληση της.

Σε μια παρόμοια περίπτωση, ο δικηγόρος του Τζάκσον, Mark Geragos, εμφανίστηκε τον Ιανουάριο του 2004 στο NBC και ανακοίνωσε οτι ο τραγουδιστής είχε ένα "ατράνταχτο άλλοθι" για τις ημερομηνίες που αναγράφονταν στο κατηγορητήριο. Μέχρι να παραπεμφθεί ο Τζάκσον  τον Απρίλιο για τις κατηγορίες περί συνομωσίας, οι ημερομηνίες της παρενόχλησης στο κατηγορητήριο είχαν μετατοπιστεί κατά δύο περίπου εβδομάδες.

Ο Sneddon στη συνέχεια πιάστηκε να προσπαθεί να "φυτέψει" στοιχεία δακτυλικών αποτυπωμάτων εναντίον του Τζάκσον με το να επιστρέψει στον Gavin Arvizo να κρατήσει περιοδικά για ενήλικες κατά τη διάρκεια των ακροάσεων στο δικαστήριο, στη συνέχεια να τα τοποθετεί σε ειδικές σακούλες και να τα στέλνει για ανάλυση αποτυπωμάτων.(περισσότερες πληροφορίες)

Το μεγαλύτερο μέρος των μέσων, όχι μόνο παράβλεψε αυτή την καταιγίδα απο αμφίβολες και ενίοτε παράνομες δραστηριότητες απο την πλευρά των διωκτών, αλλά φαινόταν απόλυτα ικανοποιημένο με το να διαιωνίζει επιζήμια προπαγάνδα για λογαριασμό της κατηγορούσας αρχής,παρά την παντελή έλλειψη στοιχείων που να την στηρίζει. Για παράδειγμα, η Diane Dimond εμφανίστηκε στο show "Larry King Live" μέρες αφότου ο Τζάκσον είχε συλληφθεί και αναφέρθηκε επανειλημμένα σε μια "στοίβα απο ερωτικά γράμματα" που ο σταρ είχε δήθεν γράψει στον Gavin Arvizo.


"Yπάρχει κάποιος εδω...που να γνωρίζει την ύπαρξή τους;" ρώτησε ο King


"Φυσικά," απάντησε η Diamond. "Εγώ.Γνωρίζω με απόλυτη βεβαιότητα για την ύπαρξή τους"!


"Diane,τα έχεις διαβάσει";


"Όχι. Δεν τα έχω διαβάσει".

Η Dimond παραδέχτηκε οτι δεν είχε δει καν τα γράμματα, πόσο μάλλον να τα έχει διαβάσει, αλλα ισχυρίστηκε οτι γνώριζε για την ύπαρξη του απο "ανώτερες πηγές". Όμως αυτές οι ερωτικές επιστολές δεν ήρθαν ποτέ στο φώς.Όταν η Dimond είπε οτι γνώριζε με απόλυτη βεβαιότητα την ύπαρξή τους, βάσιζε στους ισχυρισμούς της στα λεγόμενα και μόνο των αστυνομικών πηγών.Στην καλύτερη περίπτωση,οι αστυνομικές πηγές παπαγάλιζαν,καλή τη πίστη,τους ισχυριμούς των Arvizo.Στην χειρότερη, είχαν κατασκεύασει απο μόνοι τους την ιστορία για να αμαυρώσουν το όνομα του Τζάκσον.Όπως και να έχει, η ιστορία έκανε το γύρω του κόσμου χωρίς ίχνος αποδεικτικού στοιχείου που να την υποστηρίζει.

Έιχε παράσει πάνω από ένας χρόνος μεταξύ της σύλληψης του Τζάκσον και της έναρξης της δίκης του και τα μέσα στο ενδιάμεσο έκαναν ότι μπορούσαν προκειμένου να κρατήσουν την ιστορία στο προσκήνιο.Έχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι ο Τζάκσον ήταν δεσμευμένος με περιοριστικούς όρους και ως εκ τούτου ανήμπορος να απαντήσει, οι θετικά προσκείμενοι στους μηνυτές, άρχισαν να διαρρέουν έγγραφα, όπως για παράδειγμα την αστυνομική κατάθεση του Jordan Chandler το 1993. Tα μέσα, πεινασμένα για σκάνδαλα και εντυπωσιασμούς,όρμησαν πάνω τους.

Την ίδια στιγμή,ισχυρισμοί που είχαν πουληθεί σε τηλεοπτικές εκπομπές κίτρινου τύπου απο πρώην δυσαρεστημένους υπάλληλους κατά τη δεκαετία του 90', ξαναμαγειρεύονταν και παρουσιάζονταν ως καινούργιου.Άρχισαν επίσης να διαρρέουν και μικρές λεπτομέρειες απο τις κατηγορίες της οικογένειας Arvizo.

Eνώ τα περισσότερα μέσα ανέφεραν τις ιστορίες αυτές ως ισχυρισμούς και όχι ως πραγματικά γεγονότα, η μεγάλη ποσότητα και η συχνότητα των ιστοριών που συνέδεαν τον Τζάκσον με άσχημη σεξουαλική συμπεριφορά, σε συνδιασμό με την αδυναμία του να τις αντικρούσει, είχαν καταστροφικές συνέπειες για τη δημόσια εικόνα του τραγουδιστή.

Η δίκη ξεκίνησε στις αρχές του 2005 με την επιλογή των ενόρκων. Ερωτηθείσα απο το NBC για τις τακτικές που θα ακολουθούσαν μηνυτές και υπεράσπιση με βάση τους ενόρκους, η Dimond απάντησε ότι η διαφορά ήταν στο ότι η κατηγορούσα αρχή θα έψαχνε για ενόρκους που είχαν την αίσθηση του "καλού έναντι του κακού" και του "σωστού και του λάθους".

Δεν είχε καλά καλά γίνει η επιλογή των ενόρκων, και το Newsweek άρχισε να τους υπονομεύει, υποστηρίζοντας οτι ένα σώμα ενόρκων που προερχόταν απο την μεσαία τάξη δεν θα ήταν ικανό να κρίνει δίκαια μια οικογένεια κατηγόρων απο χαμηλή τάξη. Σε ένα άρθρο με τίτλο "Playing the Class Card" το περιοδικό υποστήριζε," Η δίκη του Τζάκσον μπορεί να κριθεί απο κάτι άλλο πέρα απο τη φυλή.Και δεν εννοούμε τα στοιχεία".


Καθώς η δίκη άρχισε να εξελίσσεται, έγινε γρήγορα προφανές οτι η υπόθεση ήταν γεμάτη κενά.Τα μόνα "στοιχεία" που είχε η δίωξη ήταν μια στοίβα απο περιοδικά πορνό για ετερόφυλους και ένα ζευγάρι νόμιμων βιβλίων τέχνης.Ο Thomas Mesereau (δικηγόρος του Τζάκσον) έγραψε σε μια δικαστική κίνηση, "Η προσπάθεια να δικαστεί ο κ.Τζάκσον επειδή έχει μια απο τις μεγαλύτερες ιδιωτικές βιβλιοθήκες στον κόσμο είναι ανησυχητική.Ο κόσμος έχει να δεί μια κατηγορούσα αρχή που να ισχυρίζεται οτι η κατοχή βιβλίων απο γνωστούς καλλιτέχνες είναι απόδειξη εγκλήματος κατά του κράτους, απο την εποχή των σκοτεινών ημερών, σχεδόν τρία τέταρτα του αιώνα πριν".

Πρώτος άρχισε να καταθέτει ο αδελφός του Gavin Arvizo,Star, ο οποίος ισχυρίστηκε οτι είχε γίνει μάρτυρας δύο συγκεκριμένων πράξεων παρενόχλησης.Η μαρτυρία του όμως ήταν απολύτως ασυνεπής.Σχετικά με μια ισχυριζόμενη πράξη, υποστήριξε στο δικαστήριο ότι ο Τζάκσον είχε χαιδέψει τον Gavin,όμως σε μια προηγούμενη περιγραφή του ίδιου συμβάντος είπε μια τελείως διαφορετική ιστορία, υποστηρίζοντας οτι ο Τζάκσον είχε τρίψει το πέος του στους γλουτούς του Gavin.Είχε επίσης δυο διαφορετικές ιστορίες για την άλλη, υποτιθέμενη πράξη,σε δύο διαδοχικές μέρες στο δικαστήριο.

Κατά τη διάρκεια της εξέτασης κατ'αντιπαράσταση, ο δικηγόρος του Τζάκσον, Thomas Mesereau, έδειξε στο αγόρι ένα αντίτυπο του Beraly Legal και το ρώτησε επανειλημμένα, εάν ήταν η συγκεκριμένη έκδοση που ο Τζάκσον είχε δείξει σε αυτόν και τον αδελφό του. Το αγόρι επέμεινε οτι ήταν αυτό,με αποτέλεσμα ο Mesereau να αποκαλύψει οτι η συγκεκριμένη έκδοση είχε δημοσιευθεί τον Άυγουστο του 2003, πέντε μήνες μετά την απομάκρυνση της οικογένειας απο την Νέβερλαντ.Η πληροφορία όμως αυτή πέρασε σχεδόν χωρίς καμία αναφορά, με τα μέσα να επικεντρώνονται στους ισχυρισμούς του αγοριού αντί στην κατ' αντιπαράσταση εξέταση που τους υπονόμευε. Οι ισχυρισμοί κάνουν καλές επικεφαλίδες. Όι περίπλοκες ακροάσεις όχι.


Όταν ο Gavin Arvizo ανέβηκε να καταθέσει, υποστήριξε οτι ο Τζάκσον ξεκίνησε την πρώτη πράξη την παρενόχλησης λέγοντάς του ότι όλα τα αγόρια έπρεπε να αυνανίζονται διαφορετικά θα μετατρέπονταν σε βιαστές.Όμως ο Μesereau απέδειξε,κατά τη διάρκεια της εξέτασης,ότι το αγόρι είχε προηγουμένως παραδεχτεί ότι ήταν η γιαγιά του εκείνη η οποία είχε κάνει το σχόλιο αυτό, όχι ο Τζάκσον, πράγμα που σημαίνει ότι η όλη ιστοριά περί παρενόχλησης βασιζόταν σε ένα ψέμα.

Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, το αγόρι υπνόμευσε σοβαρά την κατηγορία της διωκτικής αρχής περί συνομωσίας, με το να ισχυριστεί ότι δεν φοβήθηκε πότε όσο βρισκόταν στην Νέβερλαντ και ούτε θέλησε ποτέ να φύγει απο εκεί.Οι περιγραφές του επίσης, σχετικά με την υποτιθέμενη παρενόχληση,διέφεραν απο εκείνες του αδελφού του.


Δυστυχώς για τον Τζάκσον, η κατ'αντιπαράσταση εξέταση του Gavin Arvizo αγνοήθηκε σχεδόν εξολοκλήρου, καθώς οι εφημερίδες μειδιούσαν και κουτσομπόλευαν για αυτό που αργότερα έγινε γνωστό ως "η ημέρα της πιτζάμας". Την πρώτη μέρα της εξέτασης του παιδιού, ο Τζάκσον γλίστρησε στο μπάνιο του, τραυμάτισε τους πνεύμονες του και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Όταν ο δικαστής Rodney Melville διέταξε ένταλμα για τη σύλληψη του Τζάκσον, εάν δεν εμφανιζόταν μέσα σε μια ώρα, ο τραγουδιστής κατέφθασε στο δικαστικό μέγαρο φορώντας τις ίδιες εκείνες πιτζάμες με τις οποίες τον είχαν μεταφέρει στο νοσοκομείο.


Οι φωτογραφίες του Τζάκσον με τις πιτζάμες του έκαναν το γύρω του κόσμου,συχνά χωρίς καμία αναφορά στον τραυματισμό του τραγουδιστή ή το λόγο που τις φορούσε.Πολλοί δημοσιογράφοι κατηγόρησαν τον Τζάκσον οτι σκηνοθέτησε το συμβάν για να κερδίσει τη συμπόνια, αν και συμπονετική είναι η τελευταία λέξη που θα περιέγραφε κανείς την αντίδραση των μέσων.

Το περιστατικό δεν εμπόδισε τα μέσα να μεταδώσουν τους ανατριχιαστικούς ισχυρισμούς του Gavin Arvizo, την επόμενη μέρα. Ορισμένα μέσα, ακόμη, ανέφεραν την μαρτυρία του αγοριού ως γεγονός και όχι ως εικασίες, "Είπε ότι ,αν τα αγόρια δεν το κάνουν, μπορεί να μετατραπούν σε βιαστές- Ο καρκινοπαθείς Gavin λέει στο δικαστήριο για Jacko σεξ" έγραψε η Mirror.

Όμως η κατ' αντιπαράσταση εξέταση του αγοριού ήταν μια άλλη ιστορία.Πέρασε σχεδόν χωρίς καμία αναφορά. Αντί για τις ιστορίες σχετικά με τα ψέματα του Gavin Arvizo και τους αντιφατικούς ισχυρισμούς των δύο αδελφών, τα φύλλα των εφημερίδω γέμιζαν με καυστικά κομμάτια σχετικά με τις πιτζάμες του Τζ'ακσον, αν και η " μέρα της πιτζάμας" είχε περάσει προ πολλού. Πολλή μελάνη χύθηκε σχετικά με το αν ο Τζάκσον φορούσε περούκα ή όχι και η Sun δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο επιτίθετο στον Τζάκσον για τα αξεσουάρ που φορούσε κάθε μέρα στο γιλέκο του . Φαινόταν οτι ο Τύπος θα έγραφε οτιδήποτε προκειμένου να αποφύγει την αναφορά στην εξέταση του αγοριού, η οποία έβλαπτε σοβαρά την υπόθεση της κατηγορούσας αρχής.

Αυτή η συνήθεια της δημοσίευσης των αποκρουστικών ισχυρισμών, αλλα της αδιαφορίας για την κατ'αντιπαράσταση εξέταση που τους αναιρούσε, έγινε μια σαφής τάση σε όλη τη διάρκεια της δίκης του Τζάκσον. Σε μια συνέντευξη με τον Matt Drudge τον Απρίλιο του 2005, ο αρθρογράφος της Fox, Roger Friedman εξήγησε, "Αυτό που δεν αναφέρουν τα μέσα είναι ότι η κατ'αντιπαράσταση εξέταση αυτών των μαρτύρων είναι συνήθως μοιραία γι'αυτούς" Πρόσθεσε οτι,κάθε που κάποιος ανέφερε κάτι πικάντικο ή δραματικό για τον Τζάκσον, τα μέσα "έτρεχαν έξω απο την αίθουσα για να το αναφέρουν, με αποτέλεσμα να χάνουν την επακόλουθη εξέταση".

Ο Drudge συμφώνησε, προσθέτοντας" Δεν ακούς πουθενά πως ο ένας μάρτυρας μετά τον άλλο διαλύεται στο έδρανο.Δεν υπάρχει ούτε ένας μάρτυρας,τουλάχιστον μέχρι τώρα, που να μην έχει παραδεχτεί οτι ψευδόρκησε σε προηγούμενες διαδικασίες, είτε σε αυτή την περίπτωση ή σε κάποια άλλη".

Αυτή η ανησυχητική τάση της αδιαφορίας απέναντι στην εξέταση κατ'αντιπαράσταση, έγινε πιθανότατα πιο φανερή στην περίπτωση της κάλυψης απο τα μέσα της μαρτυρίας της Kiki Fournier.Κατά την άμεση εξέταση απο τον εισαγγελέα, η Fournier -οικονόμος στη Νέβερλαντ- κατέθεσε οτι,όταν ήταν στην Νέβερλαντ, τα παιδία γίνονταν συχνά απείθαρχα και οτι είχε δει μερικές φορές παιδία τόσο υπερκινητικά που,πιθανότατα, ήταν σε κατάσταση μέθης.Τα μέσα όρμησαν έξω για να αναφέρουν αυτό το σημαντικό γεγονός, με αποτέλεσμα να χάσουν ένα απο τα πιο σημαντικά κομμάτια της μαρτυρίας σε ολόκληρη τη δίκη.


Στο πλαίσιο της εξέτασής της απο τον Thomas Mesereau,η Fournier είπε οτι τις τελευταίες εβδομάδες της παραμονής της οικογένειας Αrvizo στην Νέβερλαντ- περίοδος κατά την οποία συνέβη η υποτιθέμενη παρενόχληση- οι ξενώνες των δύο αγοριών ήταν συνεχώς ακατάστατοι, πράγμα που την έκανε να πιστεύει οτι τα παιδία κοιμόντουσαν ανέκαθεν στους δικούς τους κοιτώνες- οχι στο υπνοδωμάτιο του Μάικλ Τζάκσον.

Κατέθεσε επίσης οτι ο Star Arvizo είχε τραβήξει μια φορά μαχαίρι εναντίων της στην κουζίνα, εξηγώντας ότι δεν αισθάνθηκε οτι το έκανε σαν αστείο και οτι της φάνηκε οτι "προσπαθούσε να επιβάλλει κάποιο είδος εξουσίας".

Η Fournier προκάλεσε πλήγμα στην όσο πήγαινε και πιο φαιδρή κατηγορία περί συνωμοσίας, γελώντας στην ιδέα ότι κάποιος θα μπορούσε να κρατηθεί όμηρος στο ραντζο της Νέβερλαντ, λέγοντας στους ενόρκους ότι δεν υπήρχε ψηλός φράχτης γύρω απο την ιδιοκτησία και οτι η οικογένεια θα μπορούσε να είχε φύγει περπατώντας "με ευκολία¨αν πάσα στιγμή.

Όταν η Janet Arvizo,μητέρα του Gavin και του Star, ανέβηκε να καταθέσει,ο κατήγορος εισαγγελέας Tom Sneddon, είχε παρατηρηθεί να έχει το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια του. Η γυναίκα ισχυρίστηκε οτι στην κασέτα εκείνη, που η ίδια και τα παιδία της υμνούσαν τον Τζάκσον, τα λόγια ήταν βάσει σεναρίου που τους το είχε γράψει ένας Γερμανός, ο οποίος με το ζόρι μιλουσε αγγλικά. Σε αμοντάριστα πλάνα είχε εμφανιστεί να πλέκει το εγκώμιο του Τζάκσον και στη συνέχεια ,αμήχανη, να ρωτάει εάν την είχαν καταγράψει. Ισχυρίστηκε οτι και αυτό ήταν βάσει σεναρίου.

Ισχυρίστηκε ότι την κρατούσαν όμηρο στη Νέβερλαντ, παρ'ολο που βιβλία καταγραφής και αποδείξεις μαρτυρούσαν ότι είχε φύγει και ξαναεπιστρέψει στο ράντζο τρείς φορές κατά τη διάρκεια της περιόδου της "αιχμαλωσίας"της. Έγινε γνωστό ότι τη συγκεκριμένη περίοδο ήταν υπο έρευνα για απάτη κατα της πρόνοιας και είχε επίσης παρανόμως αποκτήσει χρήματα στην πλάτη της αρρώστιας του γιού της, με το να παρακρατάει οφέλη για να πληρώσει για τις θεραπείες του καρκίνου, όταν ήδη είχε ασφαλιστική κάλυψη.

Ακόμα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικές της δίωξης, θα έπρεπε να παραδεχτούν ότι η Janet Arvizo ήταν μια καταστροφική μάρτυρας για την πολιτεία. Εκτός απο την Diane Dimond, η οποία τον Μάρτιο του 2005, φάνηκε να χρησιμοποιεί την απάτη της Arvizo κατά της πρόνοιας ( Η Arvizo καταδικάστηκε μετά τη δίκη του Τζάσκον) ως απόδειξει ενοχής του Τζάκσον, υπογράφοντας ένα άρθρο στη New York Post με τον απίστευτο τίτλο " Οι παιδόφιλοι δεν στοχεύουν παιδιά με γονείς τον Ozzie και την Harriet".

Παρακολουθώντας την υπόθεσή της να καταρρέει μπροστά στα μάτια της, η κατηγορούσα αρχή ζήτησε απο τον δικαστή την άδεια να επιτρέψει την είσοδο στοιχείων απο "προηγούμεη επιλήψιμη συμπεριφορορά". Η άδεια χορηγήθηκε. Οι εισαγγελείς είπαν στους ενόρκους ότι θα άκουγαν την κατάθεση πέντε πρώην θυμάτων. Όμως αυτές οι πέντε προηγούμενες περιπτώσεις αποδείχτηκε ότι ήταν ακόμα πιο γελοίες απο τους ισχυρισμούς των Arvizo.

Mια ομάδα απο δυσαρεστημένους σωματοφύλακες και οικιακές βοηθούς άρχισαν να καταθέτουν, λέγοντας ότι είχαν γίνει μάρτυρες κακοποίησης, κυρίως σε ο,τι αφορούσε τρία αγόρια: τους Wade Robson, Brett Barnes και Macauley Culkin. Όμως τα τρία αυτά αγόρια ήταν οι τρεις πρώτοι μάρτυρες της υπεράσπισης, ο καθένας απο τους οποίους κατέθεσε οτι ο Τζάκσον δεν τους είχε αγγίξει ποτέ και οτι δυσανασχετούσαν με την εμπλοκή.

Έγινε επιπλέον γνωστό οτι ο καθένας απο αυτούς τους πρώην εργαζόμενους είχε απολυθεί απο τον Τζάκσον για κλοπή απο την περουσία του ή είχε χάσει κάποια αγωγή και συνεπώς ήταν νευριασμένοι επειδή χρωστουσαν στον τραγουδιστή τεράστια χρηματικά ποσά.Έιχαν επίσης αμελήσει να το πούν στην αστυνομία,όταν είχαν γίνει μάρτυρες αυτών των υποτιθέμενων παρενοχλήσεων, ακόμη και όταν ρωτήθηκαν σχετικά με τους ισχυρισμούς του Jordy Chandler το 1993. Στη συνέχεια όμως προσπάθησαν να πουλήσουν ιστορίες στον Τύπο- μερικές φορές με επιτυχία.Όσο πιο πολλά ήταν τα χρήματα,τόσο πιο φριχτές γίνονταν οι καταγγελίες.


Σε μια συνέντευξη με τον Matt Drudge, o Roger Friedman παραπονέθηκε οτι τα μέσα αγνοούσαν την κατ' αντιπαράσταση εξέταση των μαρτύρων απο "προηγούμενη ανάρμοστη συμπεριφορά", με αποτέλεσμα μια μη αντικειμενική αναφορά των γεγονότων. Είπε" Όταν ξεκίνησε η Πέμπτη, την πρώτη ώρα κατέθετε αυτός ο τύπος ,Rolph Chacon, που είχε δουλέψει στο ράντσο σαν φύλακας.Είπε την πιο εξωφρενική ιστορία.Ήταν πολύ περιγραφικός.Και φυσικά όλοι έτρεξαν έξω για να την αναφέρουν. Είχαν όμως απομείνει δέκα λεπτά πριν απο το πρώτο διάλλειμα της Πέμπτης, οταν ο Thomas Mesereau σηκώθηκε, εξέτασε αυτόν τον τύπο και τον ισοπέδωσε".

Το τέταρτο "θύμα",ο Jason Francia, ανέβηκε να καταθέσει και ισχυρίστηκε οτι όταν ήταν παιδί, ο Τζάκσον τον είχε παρενοχλήσει σε τρεις διαφορετικές περιστάσεις.Πιεσμένος να πει λεπτομερειες της "κακοποίησης", ισχυρίστηκε οτι ο Τζάκσον τον είχε γαργαλίσει τρεις φορές έξω απο τα ρούχα του και χρειάστηκε χρόνια θεραπείας για να το ξεπεράσει.Οι ένορκοι είχαν στριφογυρίσει τα μάτια τους (με δυσπιστία) όμως οι δημοσιογράφοι, συμπεριλαμβανομένου και του Dan Abrams,τον ανακήρυξαν ως "ακαταμάχητο μάρτυρα",προβλέποντας ότι αυτός θα μπορούσε να είναι ο μάρτυρας που θα έστελνε τον Τζάκσον πίσω απο τα σίδερα.

Τα μέσα ισχυρίζονταν συνεχώς οτι ο Francia είχε κάνει τους συγκεκριμένους ισχυρισμούς το 1990, κατευθύνοντας το κοινό στο να πιστεύει οτι οι κατηγορίες του Giordi Chandler ήταν προγενέστερες.Στην πραγματικότητα, αν και ο Jason Francia ισχυρίστηκε οτι οι παρενοχλήσεις συνέβησαν το 1990,δεν τις κατήγγειλε μέχρι τη στιγμή που τα μέσα όρμησαν στους ισχυρισμούς του Chandler,με τη μητέρα του, οικιακή βοηθός στη Νέβερλαντ,Blanca Francia, να λαμβάνει στη συγκεκριμένη φάση 20.000 δολάρια απο την εκπομπή Hard Copy για μια συνέντευξη με την Diane Dimond και επιπλέον 2,4 εκατομμύρια δολάρια ως συμβιβασμό από τον Τζάκσον.

Επιπλέον, τα πρακτικά απο τις καταθέσεις στην αστυνομία έδειξαν ότι ο Francia είχε κατ'επανάληψη αλλάξει την ιστορία του και οτι αρχικά είχε επιμείνει ότι δεν είχε παρενοχληθεί ποτέ.Τα πρακτικά επίσης έδειξαν ότι το αγόρι είπε οτι είχε παρενοχληθεί αφού οι αστυνομικοί είχαν κατ'επανάληψη ξεπεράσει τα όρια κατα τη διάρκεια της συνέντευξης.Οι αξιωματικοί αναφέρονταν επανειλημμένα στον Τζάκσον ως "κακοποιό¨.Σε μια περίπτωση είπαν στο παιδί οτι ο Τζάκσον κακοποιούσε τον Macauley Culkin τη στιγμή που μιλούσαν, υποστηρίζοντας οτι, ο μόνος τρόπος για να σώσουν τον Culkin, ήταν αν ο Francia τους έλεγε οτι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά απο τον τραγουδιστή. Τα πρακτικά επίσης έδειξαν οτι ο Francia είχε πει προηγουμένως για τους αστυνομικούς, "Με εξανάγκασαν να επινοήσω πράγματα.Με πίεζαν συνέχεια.Ήθελα να τους χτυπήσω στο κεφάλι".

Το πέμπτο "θύμα"ήταν ο Jordi Chandler, o oποίος εγκατέλειψε τη χώρα αντί να καταθέσει εναντίων του πρώην φίλου του. Ο Thomas Mesereau είπε κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης στο Harvard αργότερα το ίδιο έτος," Οι μηνυτές προσπάθησαν να τον κάνουν να εμφανιστεί, αλλά εκείνος δεν ήθελε. Εαν είχε εμφανιστεί, είχα μάρτυρες οι οποίοι επρόκειτο να έρθουν και να πουν οτι το αγόρι τους είχε πει οτι δεν συνέβη τίποτα ποτέ και οτι δεν είχε ξαναμιλήσει στους γονείς του εξαιτίας αυτών που τον ανάγκασαν να πει. Όπως παραδέχτηκε, είχε πάει στο δικαστήριο και είχε πάρει νομική χειραφέτηση απο τους γονείς του". (Περισσότερες λεπτομέρειες)

Η June Chandler, η μητέρα του Jordy,κατέθεσε οτι είχε να μιλήσει με τον γιό της 11 χρόνια.Ερωτηθείσα για την υπόθεση του 1993, φάνηκε να υποφέρει απο βαρίας μορφής επιλεκτική μνήμη.Σε κάποια στιγμή ισχυρίστηκε οτι δεν μπορούσε να θυμηθεί να έχει μηνυθεί απο τον Μάικλ Τζάκσον και σε κάποια άλλη είπε οτι δεν γνώριζε τον ίδιο της το δικηγόρο.Και αυτή επίσης δεν ειχε παρατηρήσει ποτέ κάποια παρενόχληση.

Όταν η κατηγορούσα αρχή έπαυσε απο την πλευρά της,τα μέσα φάνηκαν να χάνουν το ενδιαφέρουν τους για τη δίκη. Η πλευρά της υπεράσπισης έλαχε ελάχιστης, συγκριτικά,κάλυψης απο τον Τύπο και την τηλεόραση. Το Hollywood Reporter, που είχε καλύψει επιμελώς τη δίκη του Τζάκσον,έχασε δύο ολόκληρε εβδομάδες απο την πλευρά της υπεράσπισης.Φαίνεται οτι η γενικότερη τάση ήταν οτι, αν η μαρτυρία δεν ήταν γραφική και προκλητική - αν δεν έκανε καλό πρωτοσέλιδο- δεν άξιζε να αναφερθεί.

Η υπεράσπιση κάλεσε αμέτρητους μάρτυρες - αγόρια και κορίτσια- που είχαν μείνει με τον Τζάκσον ξανά και ξανά και ποτέ δεν είδαν οποιαδήποτε ανάρμοστη συμπεριφορά,υπάλληλους που είχαν δει τους Arvizo να παίρνουν αλκοόλ όταν ο Τζάκσον απουσίαζε και αστέρες που επίσης είχαν γίνει στόχος για δωρεές απο τους κατήγορους.Ελάχιστο όμως μέρος αυτών των μαρτυριών αναμεταδόθηκε στο κοινό.Όταν ο κατήγορος εισαγγελέας Tom Sneddon αναφέρθηκε στο μαύρο κωμικό Chris Tucker ως αγόρι, κατά τη διάρκεια της εξέτασής του, στα μέσα δεν πετάρισε βλέφαρο.

Όταν και οι δύο πλευρές τελείωσαν, οι ένορκοι ενημερώθηκαν οτι σε περίπτωση που είχαν εύλογες αμφιβολίες,έπρεπε να αθωώσουν.Όποιος είχε δώσει προσοχή στις διαδικασίες, μπορούσε να αντιληφθεί ότι η αμφιβολία ήταν τόσο πέρα απο κάθε λογική,που δεν ήταν καν αστεία.Σχεδόν ο κάθε ένας απο τους μάρτυρες της δίωξης είτε είχε ψευδορκήσει,είτε είχε καταλήξει στο να βοηθήσει την υπεράσπιση.Δεν υπήρξε ούτε ένα ίχνος στοιχείου που να συνδέει τον Τζάκσον με οποιοδήποτε αδίκημα και ούτε υπήρξε κάποιος αξιόπιστος μάρτυρας που να τον συνδέσει με οποιοδήποτε έγκλημα.

Όμως αυτό δεν εμπόδισε δημοσιογράφους και αναλυτές απο το να προβλέψουν ετυμηγορίες ενοχής, με την Nancy Grace του CNN να ανοίγει το δρόμο.Ο δικηγόρος της οικογένειας Arvizo, που κάποτε είχε εκπροσωπήσει και την οικογένεια Chandler, δήλωσε με βεβαιότητα στο CNN,"Θα καταδικαστει".Η πρώην εισαγγελέας Wendy Murphy είπε στο Fox News,"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα δούμε καταδίκες εδώ".

Η υστερία των οπαδών έξω απο το δικαστικό μέγαρο,αντικατοπτριζόταν από αυτή των δημοσιογράφων που εξασφάλισαν θέσεις για το εσωτερικό,οι οποίοι ήταν τόσο ευερέθιστοι,που ο δικαστής Rodney Melville τους διέταξε να "συγκρατηθούν".Ο Thomas Mesereau σχολίασε εκ των υστέρων οτι τα μέσα "περίμεναν σχεδόν με ανυπομονησία να συρθεί (ο Τζάκσον)στη φυλακή".


Όταν οι ένορκοι ανακοίνωσαν 14 ετυμηγορίες αθώωσης,τα μέσα "ταπεινώθηκαν", είπε ο Mesereau σε μια μεταγενέστερη συνέντευξη.Ο αναλυτής των μέσων,Tim Rutten, σχολίασε αργότερα,"Τι συνέβη λοιπόν,όταν ο Τζακσον αθωώθηκε σε όλες τις κατηγορίες; Ντράπηκε κανείς; Έκανε κάποιος δεύτερες σκέψεις; Μια μικρή ενδοσκόπηση ίσως; Ισως μια μικρή έκφραση λύπης που έσπευσε να καταδικάσει; Μπα! Αντίθετα, η αντίδραση ήταν όργη,συνυφασμένη με την περιφρόνηση και την παράξενα αμήχανη έκφραση.Ο στόχος τους ήταν οι ένορκοι...Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο απο την γελοιοποίηση ενός παρουσιαστή καλωδιακού καναλιού".

Σε μια συνέντευξη τύπου μετά την ετυμηγορία,ο Sneddon εξακολούθησε να αναφέρεται στον Gavin Arvizo ως το "θύμα" και είπε οτι υποπτεύοταν οτι ο "παράγοντας διασημότητα" είχε παρεμποδίσει την κρίση των ενόρκων - μια γραμμή που πολλοι απο τους ειδήμονες των μέσων γρήγορα υιοθέτησαν,καθώς ξεκίνησαν να υπονομεύουν τους ενόρκους και τις ετυμηγορίες τους.


Μέσα σε λίγα λεπτά απο την ανακοίνωση, η Nancy Grace εμφανίστηκε στο CourtTV για να υποστηρίξει ότι οι ένορκοι είχαν μαγευτεί απο τη φήμη του Τζάκσον και αλλόκοτα ισχυρίστηκε οτι, ο μόνος αδύναμος κρίκος της κατηγορούσας αρχής ήταν η Janet Arvizo.

"Είναι μια δύσκολη στιγμή." είπε" Δύσκολη να την ανεχτείς.Αλλά ξέρετε κάτι;Δεν εκπλήσσομαι.Πίστευα οτι η διασημότητα είναι τόσο μεγάλος παράγοντας.Όταν νομίζεις ότι ξέρεις κάποιον,όταν έχεις δει τις συναυλίες του, έχεις ακούσει τους δίσκους του, έχεις διαβάσει τους στίχους του, έχεις πιστέψει οτι προέρχονταν απο την καρδία του...ο Τζάκσον είναι πολυ χαρισματικός, παρ'όλο που δεν κατέθεσε ποτέ.Αυτό έχει μια επίπτωση στους ενόρκους.

"Δεν θα λιθοβολήσω τη μητέρα,αν και νομίζω ότι ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος στην υπόθεση της κατηγορούσας αρχής.Στην πραγματικότητα όμως δεν έχω ξαφνιαστεί.Πίστευα ότι οι ένορκοι θα ψήφιζαν υπέρ τέτοιων διεκπεραιωτικών μαρτύρων.Προφανώς ,η υπεράσπιση τους κατέβαλε με την κατ'αντιπαράσταση εξέταση της μητέρας.Νομίζω ότι συνοψίζεται σε αυτό απλά και καθαρά".

Η Grace αργότερα δήλωσε οτι ο Τζάκσον "δεν ήταν ένοχος για λόγους διασημότητας" και είχε θεαθεί να προσπαθεί να προκαλέσει τον προιστάμενο των ενόρκων,Paul Rodriguez, στο να πει οτι πίστευε οτι ο Τζάκσον είχε κακοποιήσει παιδία.Ένας απο τους καλεσμένους της Grace, η ψυχαναλύτρια Bethany Marshall, εκτόξευσε προσωπικές επιθέσεις εναντίων μιας γυναίκας ενόρκου λέγοντας,"Αυτή είναι μια γυναίκα που δεν έχει προσωπική ζωή".

Στο Fox News,n Wendy Murphy στιγμάτισε τον Τζάκσον ως "ο κακοποιός απο Teflon" και είπε οτι οι ένορκοι χρειάζονταν τέστ IQ.Aργότερα δήλωσε,"Πραγματικά νομίζω οτι είναι ο παράγοντας της διασημοτητας, όχι τα αποδεικτικά στοιχεία.Δε νομίζω οι ένορκοι να κατάλαβαν καν πόσο επηρεασμένοι ήταν απο το ποιός είναι ο Μάικλ Τζάκσον...Ουσιαστικά βάζουν σημάδια πάνω στις πλάτες όλων, ειδικά των κατ'εξοχήν ευάλωτων παιδίων, που απο τώρα και στο εξής θα μπαίνουν στη ζωή του Μάικλ Τζάκσον".

Ο νομικός αναλυτής Jeffrey Toobin είπε στο CNN οτι πίστευε οτι η μαρτυρία απο "προηγούμενη επιλήψιμη συμπεριφορά" είχε αποτελέσει "εντυπωσιακή απόδειξη",ακόμη και αν διάφορα παιδία στο επίκεντρο αυτής της μαρτυρίας είχαν ανέβει στο βήμα ως μάρτυρες υπεράσπισης και είχαν αρνηθεί οτι κακοποιήθηκαν ποτέ.Ισχυρίστηκε επίσης ότι η υπεράσπιση είχε νικήσει εξαιτίας του γεγονότος οτι, "μπορούσαν να πούν μια ιστορία και οι ένορκοι,ξέρετε, καταλαβαίνουν πάντα τις ιστορίες παρά το είδος των ξεχωριστών γεγονότων."

Μονο ο Robert Shapiro στάθηκε αξιοπρεπής στην αντιμετώπιση των ετυμηγοριών,λέγοντας στους τηλεθεατές οτι θα πρέπει να αποδεχτούν την απόφαση των ενόρκων, γιατί οι ένορκοι προέρχονταν απο "μια πολύ συντηρητική περιοχή της Καλιφόρνια και αν εκείνοι δεν είχαν αμφιβολία,κανείς απο έμας δεν θα πρέπει να έχει κάποια αμφιβολία".

Την επόμενη μέρα στο Good Morning America,n Diane Sawyer υποστήριξε την ιδέα οτι η ετυμηγορία είχε επηρεαστεί απο το διάσημο προφίλ του Τζάκσον. "Είστε σίγουροι", επικαλέστηκε "Είστε σίγουροι οτι αυτός ο γιγαντιαία διάσημος τύπος που έμπαινε μέσα στην αίθουσα δεν είχε καμία απολύτως επιρροή;"

Η Washington Post σχολίασε, "μια αθώωση δεν καθαρίζει το όνομά του,θολώνει μόνο τα νερά." Τοσο η New York Post,οσο και η New York Daily News κυκλοφόρησαν με τον ειρωνικό τίτλο "Boy,oh,Boy!"

Στο τελευταίο της άρθρο στη Νew York Post σχετικά με τη δίκη, η Diane Dimond θρήνησε για την αθωωτική ετυμηγορία, λέγοντας ότι άφησε τον Τζάκσον άθικτο, "Βγήκε απο το δικαστήριο ελεύθερος άνθρωπος,αθώος σε όλες τις κατηγορίες. Όμως ο Μάικλ Τζάκσον είναι κάτι παραπάνω απο ελεύθερος.Τώρα έχει το ελέυθερο να ζήσει τη ζωή του όπως εκείνος θέλει , με όποιονδήποτε θέλει, γιατί ποιός θα τολμούσε τώρα να ασκήσει δίωξη στον Μάικλ Τζάκσον;'


Στην εφημερίδα Sun της Βρετανίας,η Jane Moore, παρουσιάστρια και διασημότητα που δανείζεται διάφορα επαγγέλματα, υπέγραψε ένα αρθρο με τον τίτλο "Έαν το σώμα των ενόρκων συμφωνεί οτι η Janet Arvizo είναι μια κακή μητέρα (και είναι)...Πως αθώωσε τον Τζάκσον; Ξεκινούσε: "Ο Μichael Jackson είναι αθώος. Η δικαιοσύνη αποδόθηκε. Ή μάλλον έτσι θέλουν να πιστέψουμε οι ανισόρροποι που μαζεύτηκαν έξω απο το δικαστικό μέγαρο." Συνέχισε με την αμφισβήτηση της διανοητικής ικανότητας των ενόρκων και απέρριψε το νομικό σύστημα της Αμερικής ως "απαρχαιωμένο". "Τίποτα και κανένας δεν βγαίνει πραγματικός νικητής απο αυτό το θλιβερο χάλι", τελείωσε, "και λιγότερο, αυτή που γελοία αποκαλούν αμερικανική "δικαιοσύνη".

Η συνεργάτης της Sun, Ally Ross, απέρριψε τους φαν του Τζάκσον ως "θλιβερους,μοναχικούς παλαβούς" Ένα άλλο άρθρο της Sun, υπογεγραμμένο απο την παρουσιάστρια της πρωινής ζώνης, Lorraine Kelly, είχε τον τίτλο "Μην ξεχνάτε, τα παιδιά είναι ακόμη σε κίνδυνο... ο Jacko νίκησε" χαρακτήριζε φανερά τον Τζάκσον ως ένοχο.Η Kelly - η οποία δεν παρακολούθησε ποτέ τη δίκη του Τζάκσον- θρήνησε το γεγονός ότι ο τραγουδιστής τη "γλυτωσε" παραπονούμενη οτι "αντι να μαραζώνει στη φυλακή, ο Τζάκσον είναι τώρα πίσω στο σπίτι ,στη Νέβερλαντ." Ο Τζάκσον, κατέληξε, ήταν "ένας μικρός, θλιβερός αποτυχημένος, ο οποίος χρησιμοποιούσε τη φήμη και το λεφτά του για να θαμπώνει τους γονείς των παιδίων που του άρεσαν".

Μετά απο την αρχική οργή, η ιστορία του Τζάκσον έπαψε να είναι πρωτοσέλιδο.Ελάχιστη ανάλυση έγινε της αθωωτικής ετυμηγορίας και του πως αυτή επιτεύχθηκε.Μια αθώωση θεωρούνταν λιγότερο αποδοτική απο μια καταδικαστική απόφαση.

Πράγματι,o Thomas Mesereau κατά τα επόμενα χρόνια είπε ότι, εάν ο Τζάκσον είχε καταδικαστεί, θα είχε δημιουργηθεί μια "βιομηχανία" για τα μέσα, με την παραγωγή μιας ιστορίας την ημέρα για τα επόμενα χρόνια. Ατελείωτες αφηγήσεις, όπως για παράδειγμα η κηδεμονία των παιδιών του Τζάκσον, ο έλεγχος της οικονομικής του αυτοκρατορίας, άλλα "θύματα" να υποβάλλουν αστικές αγωγές και η μακροσκελής διαδικασία των προσφυγών, θα είχαν δημιουργήσει χιλιάδες ιστορίες η κάθε μία, για μήνες, έτη, ίσως ακόμη και δεκαετίες.

Η φυλάκιση του Τζάκσον θα είχε δημιουργήσει μια δίχως τέλος και δωρεάν παροχή πρωτοσέλιδων: Ποιός τον επισκέπτεται; Ποιός όχι; Είναι στην απομόνωση; Εάν όχι, ποιοί είναι οι συγκρατούμενοί του; Τι γίνεται με τους φύλακες; Έχει καμία φιλενάδα που να αλληλογραφεί μαζί της μέσα απο τη φυλακή; Μπορούμε να πετάξουμε με ελικόπτερο πάνω απο τη φυλακή και να τον μαγνητοσκοπήσουμε την ώρα που γυμνάζεται; Οι δυνατότητες ήταν ατελείωτες.Ένας πόλεμος προσφορών μαινόταν για το ποιός θα έπαιρνε την πρώτη εικόνα του Τζάκσον στο κελί του,πρωτού οι ένορκοι αρχίσουν καν τις εργασίες τους.

Μια αθωωτικη ετυμηγορία δεν ήταν τόσο επικερδής.Σε μια συνέντευξη με την Newsweek, το αφεντικό του CNN, Jonathan Klein, θυμήθηκε να βλέπει τις αθωωτικές ετυμηγορίες να έρχονται και στη συνέχεια να λέει στους αναπληρωτές του,"Δεν έχουμε μια τόσο ενδιαφέρουσα ιστορία τώρα". Το Hollywood Reporter επισήμανε οτι τα βιαστικά μονταρισμένα τηλεοπτικά αφιερώματα για την αθώωση του Τζάκσον δεν έκαναν νούμερα και χτυπήθηκαν στις τηλεθεάσεις απο την επανάληψη της Nanny 911.

H ιστορία είχε τελειώσει. Δεν υπήρξαν απολογίες ούτε ανακλήσεις.Δεν υπήρξε έλεγχος-δεν ζητήθηκαν πληροφορίες, ούτε έγιναν έρευνες. Κανείς δεν λογοδότησε για ο,τι έγινε στον Μάικλ Τζάκσον.Τα μέσα ήταν ικανοποιημένα με το να αφήσουν τον κόσμο να συνεχίσει να πιστεύει τις δικες τους ,σοβαρά διαστρεβλωμένες και οριακά πλασματικές ,περιγραφές της δίκης.Αυτό ήταν.

Όταν ο Μάικλ Τζάκσον πέθανε, τα μέσα ξέφυγαν πάλι απο τον έλεγχο. Ποία φάρμακα τον είχαν σκοτώσει; Πόσο καιρό τα χρησιμοποιούσε; Ποιός του τα συνταγογραφούσε; Τι άλλο υπήρχε στο σύστημά του; Πόσο ζύγιζε;

Υπήρχε όμως μια ερώτηση που κανείς δεν φαινόταν να θέλει να απαντήσει; Γιατί;

Γιατί ο Μάικλ Τζάκσον ήταν τόσο στρεσαρισμένος και τόσο παρανοικός, που δεν μπορούσε να έχει έναν αξιοπρεπή ύπνο, εκτος κι αν κάποιος χορηγούσε ένα σωληνα γεμάτο αναισθητικό στο χέρι του; Νομίζω ότι η απάντηση μπορεί να βρεθεί στα αποτελέσματα των διαφόρων δημοσκοπήσεων που πραγματοποιήθηκαν στον απόηχο της δίκης του Τζάκσον.

Μια σφυγμομέτριση που πραγματοποιήθηκε απο την Gallup κατά τις ώρες μετά την ετυμηγορία, έδειξε οτι το 54% των λευκών αμερικάνων και το 48% του συνολικού πληθυσμού διαφωνούσε με την αθωωτική απόφαση των ενόρκων. Η σφυγμομέτρηση επίσης έδειξε οτι το 64% των ανθρώπων πίστευε οτι το διάσημο προφίλ του Τζάκσον έπαιξε σημαντικό ρόλο στις ετυμηγορίες. Το 34% είπε οτι "ξαφνιάστηκε" με την απόφαση και το 24% δήλωσε "εξοργισμένο". Σε μια δημοσκόπηση του Fox News, το 37% των ψηφοφόρων είπε οτι η ετυμηγορία ήταν "λάθος" ενώ, ένα πρόσθετο 25% είπε ότι " η διασημότητα αγοράζει τη δικαιοσύνη". Μια δημοσκόπηση απο το People Weekly διαπίστωσε οτι ένα εντυπωσιακό 88% διαφωνούσε με την απόφαση της επιτροπής των ενόρκων.

Τα μέσα συμπεριφέρθηκαν άσχημα στο κοινό τους και στον Τζάκσον.Αφου κατάφερε να επιβιώσει απο μια εξοντωτική και τρομακτική δίκη, γεμάτη με απαίσιες κατηγορίες και δολοφονίες χαρακτήρων, ο Michael Jackson θα έπρεπε να αισθάνθηκε δικαιωμένος όταν οι ένορκοι εξέδωσαν 14 ομόφωνες αθωωτικές ετυμηγορίες.Όμως, η ανεύθυνη κάλυψη της δίκης απο τα μέσα κατέστησε αδύνατο για τον Τζάκσον να αισθανθεί ποτέ πραγματικά δικαιωμένος.Μπορεί το νομικό σύστημα να τον είχε ανακηρύξει αθώο, όμως το κοινό, στο σύνολό του ,εξακολουθούσε να πιστεύει το αντίθετο. Κατηγορίες που διαψεύστηκαν στο δικαστήριο, αμφισβητήθηκαν απο τον Τύπο.Αναξιόπιστες μαρτυρίες παρουσιάστηκαν ως γεγονότα.Η πλευρά τη υπεράσπισης αγνοήθηκε σχεδόν εξολοκλήρου.



Όταν ρωτήθηκαν για αυτούς που αμφισβήτησαν τις ετυμηγορίες του, οι ένορκοι απάντησαν," Δεν είδαν αυτά που είδαμε εμείς".



Έχουν δίκιο.Δεν τα είδαμε.Όμως έπρεπε να το είχαμε κάνει. Και αυτοί που αρνήθηκαν να το κάνουν, παραμένουν στις εργασίες τους, χωρίς κανένα έλεγχο, ατιμώρητοι και ελεύθεροι να κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγματα σε οποιονδήποτε επιθυμούν.


Αυτό είναι που εγώ αποκαλώ αδικία.

4 σχόλια:

  1. Ένα τεράστιο ευχαριστώ για την μετάφραση του αγγλόφωνου δημοσιεύματος!!! http://www.facebook.com/note.php?note_id=385457441023

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τίποτα.Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνεις κανείς.Θα προσπαθήσω να μεταφράσω και άλλα άρθρα που έχω βρεί σχετικά με την άδικη μεταχείριση του Μαικλ απο τα μέσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι, αλλά η τελευταία πρόταση ("that's what I call injustice" φαντάζομαι είναι στο πρωτότυπο), σε λέξη-προς-λέξη μετάφραση στα ελληνικά δεν ακούγεται καλά, κανείς δεν εκφράζεται με τέτοια σύνταξη λέξεων. Ένας έλληνας θα έλεγε: "Αυτό θα πει αδικία", ή "Κατά τη γνώμη μου, ο ορισμός της αδικίας". Αντωνιάδου Ηλέκτρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή