Mπορεί ο Μichael Jackson να ήταν ένοχος;

http://mjjr.net/content/mjcase/main.html

Πρωτότυπος τίτλος: Could he be guilty?
 Mετάφραση: Άris Mixalopoulos

Το συγκεκριμένο κείμενο δημοσιεύτηκε το 2005,την περίοδο της δίκης του Μάικλ Τζάκσον.(Διαβάστε περισσότερα για  την υπόθεση του 1993)

Έχω συχνά επικρίνει τα μέσα για έλλειψη αντικειμενικότητας όταν ασχολούνται με τις κατηγορίες εναντίον του Michael Jackson. Συνειδητοποίησα όμως ξαφνικά ότι ήμουν εντελώς υποκριτής. Πόσο άδικο είναι εκ μέρους μου να υποθέσω ότι είναι αθώος,μόνο και μόνο επειδή ο πατέρας του πρώτου του κατήγορου είχε παραδεχτεί ότι είχε χορηγήσει στο γιό του φάρμακο αλλοίωσης της μνήμης και είχε μαγνητοσκοπηθεί να συζητάει σχέδιο για την καταστροφή του Michael Jackson; Αντιλαμβάνομαι τώρα το λάθος μου και έχω αποφασίσει να λάβω υπ’οψιν μου την περίπτωση κατά την οποία ο Μάικλ Τζάκσον μπορεί να ήταν ένοχος. Αποφάσισα να μπω στη θέση του κατηγορούμενου και να εξετάσω την όλη κατάσταση από τη σκοπιά ενός ένοχου ανθρώπου. Και ιδού τι ανακάλυψα:

Γεια σας, είμαι ο Μάικλ Τζάκσον, ο πιο επιλεκτικός παιδόφιλος στον κόσμο. Ενώ οι περισσότεροι παιδεραστές έχουν εκατοντάδες θύματα, εγώ έχω κατά μέσο όρο ένα αγόρι κάθε δέκα χρόνια. Το θέμα είναι ότι με ελκύουν εκείνα μόνο τα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι άπληστοι και έχουν μανία με τις αγωγές. Θυμάστε την υπόθεση του 1993; Επιτρέψτε μου να σας φρεσκάρω τη μνήμη.

Ο Evan Chandler, ο πατέρας του πρώτου μου θύματος, απαίτησε 20 εκατομμύρια δολάρια ως αντάλλαγμα για τη σιωπή του. Είχα κάθε καλή πρόθεση να του δώσω τελικά τα χρήματα αλλά αποφάσισα να περιμένω να με καταγγείλει πρώτα. Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ διασκεδαστικό να διαπομπευτώ δημοσίως, να με εξετάσουν γυμνό, να με ερευνήσει η αστυνομία και όλα τα υπόλοιπα που ακολουθούν τις κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση. Υπήρχε βέβαια το μικρό αυτό πρόβλημα του να πάω φυλακή αλλά ευτυχώς για μένα είχα την καταπληκτική ιδέα να πληρώσω το αγόρι για να μην καταθέσει. (Καλά ε, φανταστικό σχέδιο ! Μακάρι να το είχα σκεφτεί όταν ο Evan Chandler προσπάθησε να με εκβιάσει για πρώτη φορά.) Φαίνεται, ωστόσο, ότι υπάρχει κάποιο τυπογραφικό λάθος στο έγγραφο του συμβιβασμού, διότι προφανώς λέει ότι το αγόρι και η οικογένειά του μπορούσαν ακόμη να καταθέσουν εναντίον μου σε ποινικό δικαστήριο. Ωχ! [link]

Παρ’ όλο που οι ηλίθιοι συνήγοροί μου μού χάλασαν το σχέδιο της παρεμπόδισης του μάρτυρα, εντούτοις, κατάφερα τελικά να ξεφύγω γιατί το αγόρι δεν ήθελε να καταθέσει εναντίον μου στο ποινικό δικαστήριο. Ούτε οι γονείς του ήθελαν. Φαίνεται ότι μόλις οι Chandlers πήραν την επιταγή, δεν θεωρούσαν πλέον απαραίτητο να ζητήσουν δικαιοσύνη για το φτωχό γιό τους που κακοποιήθηκε. Αυτό θα πει καλή τύχη, έτσι δεν είναι; Το πρώτο αγόρι που αποφάσισα να κακοποιήσω απλά έτυχε να έχει γονείς που ήταν πρόθυμοι να εκπορνεύσουν το γιό τους. O Evan μάλιστα,ζήτησε από έναν δικαστή να του επιτρέψει να κυκλοφορήσει ένα CD με τραγούδια σχετικά με την κακοποίηση. Καλό, ε; O Εvan Chandler είναι καταπληκτικός τύπος. [link], [link]

Για τα επόμενα δέκα χρόνια αποφάσισα να μην κάνω τίποτα. Όλα αυτά όμως άλλαξαν μετά από την προβολή ενός ντοκιμαντέρ που ονομάζεται “Living with Michael Jackson”. Γνώριζα το αγόρι που είχαν δείξει στο ντοκιμαντέρ για σχεδόν δύο χρόνια και δεν τον ακούμπησα ποτέ,παρά μόνο αφού παρέλασα μαζί του σε όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα και είπα ότι είχε κοιμηθεί αρκετές φορές στο σπίτι μου. Τότε όλοι άρχισαν να λένε ότι κάτι σεξουαλικό συνέβαινε και εγώ σκέφτηκα, « Ε,λοιπόν αυτή δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα. Αλλά να πάρει, μπορεί να με καταγγείλει, εάν τον κακοποιήσω γι’αυτό ας προσλάβω έναν δικηγόρο πρώτα.» Έπειτα πήρα τον Mark Geragos και του ζήτησα να με υπερασπιστεί για ένα έγκλημα που δεν είχα ακόμη διαπράξει.

Μόλις εξασφάλισα τη σωστή νομική εκπροσώπηση, τα πάντα ήταν έτοιμα. Μέχρι αυτό το σημείο οι σχέσεις μου με την οικογένεια ήταν ακόμη φιλικές, όμως εγώ τους απήγαγα όλους, έκλεψα τα έπιπλά τους και τους υποχρέωσα να πουν καλά πράγματα για έμενα μπροστά στην κάμερα. Γιατί μπήκα σε όλον αυτόν τον κόπο; Μα γιατί ήθελα να βελτιώσω την εικόνα μου μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ του Martin Bashir (μη ρωτήσετε τι ρόλο παίζουν τα έπιπλα σε όλα αυτά). Για κάποιο λόγο, ωστόσο, δεν συμπεριέλαβα τα στιγμιότυπα της οικογένειας στο βίντεο που έκανα ως απάντηση στο ντοκιμάντερ του Bashir… γεγονός που κατά κάποιον τρόπο αναιρεί τον σκοπό της απαγωγής, έτσι δεν είναι; Αφού είχα τις δηλώσεις τους σε βίντεο, τότε είναι που κακοποίησα το αγόρι, παρ’όλο που ο σκοπός της όλης συνωμοσίας ήταν να πείσω τον κόσμο ότι δεν ήμουν παιδεραστής. Άντε βγάλτε νόημα από αυτό! [link]

Τώρα, πιθανότατα θα σκέφτεστε ότι είμαι πολύ κρετίνος, όμως το ορκίζομαι, δεν ήμουν τόσο κακός με την οικογένεια. Τους αγόρασα δώρα, τους έδωσα τις πιστωτικές μου κάρτες, τους επέτρεψα να πάνε για ψώνια, τους άφησα να επισκεφτούν τον δικηγόρο τους – πόσοι άλλοι απαγωγείς που κακοποιούν παιδιά επιτρέπουν τόσο προνόμια στα θύματά τους; Να πάρει, επέτρεψα στη μητέρα ακόμα και να τηλεφωνήσει σε έναν φίλο της. Και απ’ ότι έμαθα, είχε πράγματι πει στον φίλο της – ας τον ονομάσουμε Jamie Masada – ότι την κρατούσα παρά την θέλησή της. Ε, μην κοιτάτε εμένα. Δεν φταίω εγώ που ο ηλίθιος δεν αξιώθηκε να καλέσει την αστυνομία.

Τέλος πάντων, τα πράγματα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιό μου, μέχρι που έμαθα ότι το Τμήμα της Υπηρεσίας για το παιδί και την οικογένεια του Λος Άντζελες και η αστυνομική υπηρεσία της Σάντα Μπάρμπαρα επρόκειτο να ξεκινήσουν έρευνα. Ευτυχώς, όλο μου το προσωπικό ήξερε τι συνέβαινε, συνόδεψαν το παιδί στη συνέντευξη με τις υπηρεσίες και το εκφόβησαν ώστε να πει ότι δε συνέβαινε τίποτα. Για κάποιο παράξενο λόγο όμως, τόσο η Υπηρεσία για το παιδί και την οικογένεια όσο και η αστυνομία της Σάντα Μπάρμπαρα, δεν αντιλήφθηκαν το γεγονός ότι η οικογένεια κρατούνταν αιχμάλωτη. Παράξενο, ε; Όπως όμως θα έλεγε και ο φίλος μου,ο Tom Sneddon, « είναι το Λος Άντζελες, τι περιμένετε;» Ένα λεπτό όμως… το δικό του τμήμα ερεύνησε επίσης. Τέλος πάντων, όπως και να έχει εγώ απαλλάχτηκα από οποιοδήποτε αδίκημα. Αν και λίγο έλειψε να με ξεσκεπάσουν, εγώ αποφάσισα να παρενοχλήσω το παιδί, αφού είχε εξεταστεί από τις αρχές. Βγάζει πάρα πολύ νόημα, έτσι δεν είναι; [link]

Το σχέδιό μου υπέστη και άλλο πλήγμα, όταν η οικογένεια δραπέτευσε από τη Νέβερλαντ. Για κάποιο λόγο δεν πήγαν στην αστυνομία μετά την μεγάλη τους απόδραση και μάλιστα μπόρεσα ακόμη και να τους πείσω να γυρίσουν πίσω. Στη συνέχεια σκέφτηκα ένα ακόμη, πιο πανούργο σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο, μόλις είχα τελειώσει την κακοποίηση του αγοριού, θα έστελνα την οικογένεια στη Βραζιλία για να τους εμποδίσω να μιλήσουν με τις αρχές … ξέρετε, επειδή δεν υπάρχει τρόπος να επικοινωνήσει κανείς με το Αστυνομικό τμήμα της Σάντα Μπάρμπαρα από τη Βραζιλία.

Υπήρχε ακόμη το ενδεχόμενο, ωστόσο, ότι η οικογένεια μπορεί να έβρισκε κάποιο τηλέφωνο ή κομπιούτερ στη Βραζιλία (λίγο τραβηγμένο, το ξέρω), έτσι έβαλα τον Geragos να αναγκάσει όλη την οικογένεια να υπογράψει και άλλα έγγραφα που έλεγαν ότι δεν είχα κάνει τίποτα κακό. Άρα, με λίγα λόγια, όλο μου το προσωπικό, ο Mark Geragos, το Τμήμα της Υπηρεσίας για το παιδί και την οικογένεια του Λος Άντζελες, το αστυνομικό τμήμα της Σάντα Μπάρμπαρα και όλοι μου οι φίλοι και τα μέλη της οικογένεια που επισκέφτηκαν το ράντσο τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, είναι εξίσου ένοχοι. Αυτό όλο ήταν μια μεγάλη συνωμοσία η οποία σχεδιάστηκε ώστε να μπορέσω να κακοποιήσω αυτό το καημένο αγόρι και να κλέψω τα έπιπλα της μητέρα του. [link]

Ναι, η υπόθεση της κατηγορούσας αρχής είναι απολύτως λογική.

Σημείωση: Αν και το συγκεκριμένο κείμενο υποτίθεται ότι είναι σατυρικό, το παραπάνω σενάριο βασίζεται αποκλειστικά στις πληροφορίες της κατηγορούσας αρχής. Χωρίς πλάκα.

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους εκείνους που μετά το θάνατο του Μάικλ Τζάκσον βρήκαν την ευκαιρία να κανιβαλίσουν πάνω του. Φαίνεται ότι αυτός είναι ο τρόπος τους για να αισθανθούν λίγο καλύτερα για την αποτυχία της δικής τους ζωής.