Μικρές,πικρές αλήθειες για τον Μάικλ Τζάκσον : Όσα οι φαν γνωρίζουν,τα μέσα δεν λένε και το κοινό δεν θα μάθει ποτέ.

Πρωτότυπος τίτλος : IN DEFENSE OF MICHAEL
[9 February 2005]
Αρθρογράφος : Josephine Zohny

Μετάφραση: mixalopoulos aris

Το άρθρο δημοσιεύτηκε κατά τη διάρκεια της δίκης του Μάικλ Τζάκσον το 2005

Είμαι φαν του Μαικλ Τζάκσον. Δεν έχω κανέναν ενδοιασμό γι’αυτό.Αγαπώ τη μουσική του, αγαπώ το χορό του. Να πάρει, μου αρέσουν ακόμα και αυτές οι χρυσές, γυαλιστερές επικαλαμίδες που συνηθίζει να φοράει σε ειδικές περιπτώσεις. Όμως είμαι νέα φαν.Ήταν προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν έμαθα ποιος ήταν ο Μάικλ Τζάκσον. Ο παγκόσμιος Τύπος τον είχε ήδη στιγματιστεί ως παράξενο, έτσι σχεδόν τίποτα από ότι έχει συμβεί σε αυτόν από τότε δεν με έχει σοκάρει. Πολύς κόσμος που γεννήθηκε στη δεκαετία του 80 μεγάλωσε αποδεχόμενος αυτόν τον Μάικλ, τον ίδιο που κατέληξε να γίνει συνώνυμο με οτιδήποτε δυσφημιστικό και ανατριχιαστικό. Όσο παράξενο και να ακούγεται πάντως, ακόμα και αυτός ο Μάικλ Τζάκσον ήταν αποδεκτός- τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που οι κατηγορίες περί παιδικής παρενόχλησης άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους.

Το ξέσπασμα του πρώτου σκανδάλου έδωσε στον κόσμο βάσιμους λόγους να αντιπαθούν τον Μάικλ Τζάκσον, πιο ουσιαστικούς από την παραξενιά του. Τους έδωσε μια δικαιολογία να αμφισβητήσουν το κάποτε αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, αν και είναι κάπως γελοία η σκέψη ότι ένα τεράστιο ταλέντο όπως το δικό του, θα έπαυε τόσο βολικά να υφίσταται ακριβώς τη στιγμή που η γνώμη του κοινού μετατοπίστηκε. Η υπόθεση του 1993,όπου μηνύθηκε – αλλά δεν διώχτηκε ποτέ ποινικά- για παρενόχληση ενός 13 χρόνου αγοριού, προφανώς έδωσε στο κοινό την άδεια να τον αντιλαμβάνεται λιγότερο σαν άνθρωπο και περισσότερο σαν ένα είδος ζώου που ενθουσιάζονταν να βλέπουν να οδηγείται στο γκρεμό. (διαβάστε περισσότερα) Οι επικριτές του Μάικλ Τζάκσον λένε ότι ο ίδιος προκάλεσε αυτόν τον χλευασμό προς το πρόσωπό του, όμως είναι τα μέσα εκείνα που επέλεξαν να αφήσουν τις κατηγορίες και όχι το έργο του,να καθορίσουν τον Μάικλ Τζάκσον. Ο Μάικλ Τζάκσον δεν έγινε ξαφνικά μουσικά ασήμαντος εξαιτίας των κατηγοριών.

Παρά το γεγονός ότι τα μετάThriller άλμπουμ του είχαν μεγάλες πωλήσεις και έτυχαν τότε γενικής κριτικής αποδοχής, οι γενικές γνώμες σήμερα τείνουν να εκθειάζουν τις αρετές μόνο του Off the Wall και του Thriller, επαινώντας τη μαγεία του Quincy Jones για την επιτυχία τους. (Ξεχάστε το γεγονός ότι ο Quincy Jones συμμετείχε επίσης και στη δημιουργία του Bad,το 1987). Αυτό που μπορεί να ήταν ο πραγματικός καταλύτης για την «πτώση» του Τζάκσον άρχισε να παίρνει μορφή το 1986, όταν ο Τζάκσον απέκτησε τον κατάλογο ΑTV, που περιλάμβανε τα εκδοτικά δικαιώματα περισσοτέρων από 150 τραγουδιών των Μπίτλς, για το ποσό των 47.5 εκατομμυρίων δολαρίων. Αργότερα συγχώνευσε το ATV με τον εκδοτικό κατάλογο της Sony, δημιουργώντας μια μουσική-εκδοτική επιχείρηση αξίας περίπου 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Με αυτές τις κινήσεις, ο Τζάκσον έγινε κάτι περισσότερο από ένας απλός άνθρωπος που χορεύει και τραγουδάει. Έγινε ένας από τους πιο ισχυρούς άνδρες στη μουσική βιομηχανία.

Η κριτική ήταν άμεση. «Έκλεψε» τον κατάλογο από τον Paul McCartney. Βεβήλωσε τα πολύτιμα τραγούδια των Mπίτλς με το να δώσει άδεια να χρησιμοποιηθούν σε διαφημίσεις. Ήταν εκείνη την περίοδο που προέκυψε η ονομασία «Wacko Jacko». Μήπως ο σερ Paul αντιμετώπισε τις ίδιες κριτικές όταν αγόρασε τα δικαιώματα μουσικών εκδόσεων άλλων καλλιτεχνών; Όχι, εκείνος εγκωμιάστηκε για το επιχειρηματικό του δαιμόνιο. Η αγορά όμως του ATV καταλόγου σηματοδότησε τη πρώτη φορά που ένας μαύρος (από την εποχή του Berry Gordy, ιδρυτή της Motown και μέντορα του Τζάκσον) έγινε μια υπολογίσιμη δύναμη στη μουσική βιομηχανία και, κατά συνέπεια, στον επαγγελματικό κόσμο.

Και πράγματι, ο κατάλογος παραμένει το επίκεντρο πολλών εικασιών, με ελπιδοφόρους επικριτές να κατασκευάζουν ιστορίες για τον Τζάκσον να ταλεντεύεται στα πρόθυρα της πτώχευσης και στην επικείμενη απώλεια του πολύτιμου καταλόγου: δανείστηκε 200 εκατομμύρια από έναν Σαουδάραβα πρίγκιπα για να ξεπληρώσει τα χρέη του. Θα χάσει τον κατάλογό του. Όχι, περιμένετε, δανείστηκε 200 εκατομμύρια από τη Sony. Περιμένετε, το αρνούνται; Λοιπόν, τότε, τα δανείστηκε από την τράπεζα της Αμερικής. Όπου να’ναι, σας το ορκίζομαι, θα χάσει τον κατάλογο. Οι πηγές; Φυσικά, έχω τις πηγές μου. Ο δεύτερος σύζυγος της ξαδέλφης του θείου του πρώην γείτονα της οικιακής βοηθού του Τζάκσον μου είπε ότι ισχύει.

Ε λοιπόν, έχουν περάσει δεκαοχτώ χρόνια και ο Τζάκσον έχει ακόμα τον κατάλογο και όμως οι αβάσιμες εικασίες συνεχίζουν. Μήπως ο McCartney αντιμετωπίζει τις ίδιες εικασίες, αν και οι κατάλογοι που κατέχει περιλαμβάνουν τη δουλειά πολλών μαύρων τραγουδιστών; Φυσικά και όχι. Ο McCartney ζει πλουσιοπάροχα χωρίς κανένας να εκφράσει κάποια αμφιβολία ή να κρυφογελάσει για το οικονομικό του μυαλό. Όμως επειδή ο Mάικλ Τζάσκον αγόρασε τους Μπίτλς, έχει όλα τα χαιρέκακα ανθρωπάκια να ανυπομονούν για την οικονομική του καταστροφή.

Γιατί αυτή η διαφορετική μεταχείριση των δύο καλλιτεχνών; Αναμφισβήτητα,η φυλή παίζει σημαντικό ρόλο. Ο Τζάκσον έχει κατηγορηθεί ότι έχει χρησιμοποιήσει το θέμα της φυλής κατά τη διάρκεια της τωρινής κατάστασης, καθώς επίσης και κατά τη διάρκεια της δημόσιας διαμάχης του με τον πρώην πρόεδρο της Sony Music, Τοmmy Mottola. Μπορεί να αμφισβητηθεί ότι εκείνοι που ελέγχουν τις επαγγελματικές πρακτικές του Τζάκσον πιο αυστηρά από εκείνες των αντίστοιχων λευκών, νοιώθουν την ανάγκη να υπονομεύσουν τη συγκεκριμένη υπεράσπιση. Ειδήμονες των μέσων μαζικής ενημέρωσης και σχολιαστές- όλοι,από τις κυρίες της εκπομπής «Τhe View», τον Bill O’Reilly, τη «φωνή των μαύρων» στο Rolling Stones, Toure, προσπάθησαν να τον ξεγυμνώσουν από τα επαγγελματικά του επιτεύγματα, και τώρα προσπαθούν να τον ξεγυμνώσουν από τη φυλή του. (Αν και ομολογουμένως το « Άρρεν μαύρης φυλής» είναι τώρα γραμμένο σε περίοπτη θέση στην διάσημη πλέον φωτογραφία της σύλληψής του.)

Εάν ο χλευασμός αυτός που ο Τζάκσον αντιμετωπίζει από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν είχε καμία φυλετική συνιστώσα, κάποιος θα περίμενε ότι θα λάμβανε ακόμη κριτική αποδοχή από την πλειονότητα, όπως ο Roman Polanski (το 1977 ο Polanski βίασε άγρια έναν δεκατριάχρονο κοριτσάκι αφού του είχε χορηγήσει ναρκωτικές ουσίες) έχει κατορθώσει να κάνει. Εάν δεν επρόκειτο για τη φυλή, η εγγύηση αποφυλάκισης του Τζάκσον δεν θα είχε οριστεί στα 3 εκατομμύρια δολάρια, ενώ του κατηγορούμενου δολοφόνου Phil Spector είχε οριστεί στο, συγκριτικά ασήμαντο,1 εκατομμύριο δολάρια. Απολογητές για την Σάντα Μπάρμπαρα υποστηρίζουν ότι η εγγύηση ορίστηκε σύμφωνα με την οικονομική κατάσταση του Τζάκσον, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι ένα σημαντικό ποσοστό των χρημάτων του θα περιερχόταν σε κίνδυνο,εάν δραπέτευε από την πόλη. Περιμένετε όμως, δεν υποτίθεται ότι είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας; Αποφασίστε επιτέλους!

Το γεγονός είναι ότι το πρόσωπο του Μάικλ Τζάκσον θα είναι πάντα άρρηκτα συνδεδεμένο με τα αισθήματα της Αμερικής για τη φυλή: στην καλύτερη περίπτωση, υπέρβαση του χρώματος, στη χειρότερη, αυτό-απέχθεια. Επειδή ο Τζάκσον έχει υπάρξει σταρ από την παιδική του ηλικία, η κοινωνία φαίνεται να πιστεύει ότι της ανήκει, και όταν εκείνος υπερέβη τα όρια αυτού που η κοινωνία πίστευε ότι θα έπρεπε να είναι από άποψη δύναμης, κάποιοι αισθανθήκαν ότι ήταν καθήκον τους να τον μειώσουν σε μέγεθος. Ο άνθρωπος που ολοκλήρωσε το MTV ήταν αγαπητός μόνο όταν απλώς τραγουδούσε και χόρευε, έτσι όπως ήθελε η κοινωνία, όταν δεν αποτελούσε απειλή, όταν έμοιαζε έτσι όπως κάθε μαύρος που δεν αποτελεί απειλεί «πρέπει» να μοιάζει.Το 1993, ο Μάικλ Τζάκσον ήταν αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος διεθνής αστέρας στον κόσμο, αγγίζοντας ανθρώπους κάθε χρώματος και θρησκείας, συνθλίβοντας ρεκόρ πωλήσεων σε παγκόσμια κλίμακα με την άκρως επιτυχημένη «Dangerous» συναυλία και συμβάλλοντας σε φιλανθρωπικές προσπάθειες, με το ίδρυμα Ηeal the World. Όμως, ήταν επίσης πολύ διαφορετικός στην εμφάνιση από την εποχή που βγήκε το αγαπημένο άλμπουν Thriller, και είχε μόλις υπογράψει την σχεδόν ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων συμφωνία του με τη Sony.

Και τότε οι πρώτες κατηγορίες παρενόχλησης έκαναν την εμφάνισή τους. Όμως είναι η απόκοσμη μοναξιά που αναδεικνύεται μέσα απο το «Stranger in Moscow» (απο το History άλμπουμ,1995) λιγότερο όμορφη επειδή ήρθε μετά από τις πρώτες κατηγορίες; Είναι το περίπλοκα ενορχηστρωμένο «Who is it» (από το Dangerous,1991) λιγότερο επιβλητικό επειδή το τραγούδι ηχογραφήθηκε μετά «κάθοδο του Τζάκσον στην τρέλα»; Χάνεται το απολαυστικά funky στοιχείο στο «Υou Rock My World» (από το Invincible,2001) επειδή ο Μάικλ που το τραγούδησε έφερε ελάχιστες φυσικές ομοιότητες με τον άνθρωπο στο εξώφυλλο του Thriller; Εγώ προσωπικά, δεν μπορώ να τα χάψω αυτά, όμως το μεγαλύτερο μέρος του κοινού προφανώς το έχει κάνει, καθώς όλες οι μουσικές προσπάθειες του Τζάκσον φαίνεται να ειρωνεύονται και να γελοιοποιούνται, παρ’όλη την αξία τους.

Φαίνεται ότι η ιδέα ότι ένας μαύρος άντρας -ειδικά ένας που αρνείται να συμμορφωθεί σε σχεδόν όλα τα κοινωνικά πρότυπα και τις προσδοκίες- μπορεί να έχει μια τέτοια βαθιά επίδραση, είναι πάρα πολύ τρομακτική για μερικούς. Στο τραγούδι του «Is it Scary» του 1997,ο Τζάκσον υπόσχεται,« αν θες να δεις εκκεντρικές ιδιορρυθμίες, θα γίνω τρομακτικός μπροστά στα μάτια σου» και πράγματι, σε αυτόν τον απλό στίχο ο Τζάκσον έκανε ένα σημαντικό κοινωνικό σχόλιο- σε ό,τι αφορά την αντίληψη του κοινού, είναι ό,τι οι άνθρωποι θέλουν να είναι. Υποσυνείδητα ίσως, οι εκκεντρικότητες του Τζάκσον ήταν ένας τρόπος να πει «άντε και γαμηθείτε» σε αυτούς που ένιωθε ότι τον εγκλώβιζαν σε αυτό που η καθωσπρέπει κοινωνία θεωρούσε αποδεκτό για έναν μαύρο άντρα. Αλλά με το να καταστρέψει τους περιορισμούς που του είχαν επιβάλλει, αυτές οι αποκλίσεις από τον κανόνα – οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες, οι μεταμορφώσεις του λόγω της πλαστικής χειρουργικής, ο γάμος του με την κόρη διάσημου εκλιπόντα ειδώλου- προετοίμασαν επίσης το έδαφος ώστε ο καθένας να πιστέψει σχεδόν τα πάντα γι’αυτόν.

Όποιο πάντως και να είναι το αποτέλσμα της δίκης- και πάρα τα όσα πολλοί θα ήθελαν να πιστέψουμε- ο Μάικλ Τζάκσον ήταν και θα είναι πάντα κάτι περισσότερο από αυτές τις κατηγορίες.

Σημείωση : Ο Τζάκσον το 2005 αθωώθηκε πανηγυρικά (προς μεγάλη λύπη πολλών και ειδικά των ΜΜΕ)

Mάικλ Τζάκσον : Ο ξεχασμένος ανθρωπιστής, η παρεξηγημένη μορφή

http://www.reflectionsonthedance.com/Interview-with-Patrick-Treacy.html 

Μετάφραση:Αris Mixalopoulos


Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Μάικλ Τζάκσον ως ένα παγκόσμιο είδωλο, έναν ταλαντούχο χορευτή, μια μουσική ιδιοφυία, ως το «Βασιλιά της Ποπ».


Ο Patrick Treacy, αισθητικός χειρουργός και ανθρωπιστής από το Δουβλίνο της Ιρλανδίας, είχε την κάπως σπάνια ευκαιρία να γνωρίσει τον άνθρωπο πίσω από αυτόν τον τίτλο. Για να πάρετε μια γεύση για τον άνθρωπο και τον ανθρωπιστή που πολύ λίγοι είδαν:



«Συνάντησα για πρώτη φορά τον Μάικλ μετά τη δίκη του στη Santa Maria, όταν ήρθε να ζήσει στην Ιρλανδία (2006-2007),»είπε ο δρTreacy. O Michael είχε προσεγγίσει τον Treacy με την ελπίδα ότι θα τον αναλάμβανε ως ασθενή ενώ βρισκόταν εκεί και θα τον βοηθούσε στον έλεγχο των δερματολογικών του παθήσεων. Από εκεί, μια επαγγελματική καθώς και φιλική σχέση, άνθισε.

«Έγινε γρήγορα προφανές ότι μοιραζόμασταν κοινά ανθρωπιστικά ιδεώδη και την ίδια αγάπη για την αφρικανική ήπειρο», είπε ο Τreacy. « Μάλιστα, τα πρώτα του λόγια όταν συναντηθήκαμε ήταν «Ευχαριστώ για όλα όσα κάνεις για τους ανθρώπους στην Αφρική», αναφώνησε ο δρ Treacy.

«Έμεινα έκπληκτος όταν έβγαλε ένα παλιό περιοδικό από την τσέπη του,το οποίο είχε ένα άρθρο που είχε γραφτεί το 1992 και το οποίο περιέγραφε μερικές από τις εμπειρίες μου από την επαφή με άδεια χωριά της Αφρικής. Είχα ονομάσει τη συγκεκριμένη ιστορία «Η σιωπή της Σαβάνας». Το άρθρο κάλυπτε τα βήματά μου καθώς μετακινιόμουν από την Κένια, μέσω της Τανζανίας και της Ζάμπιας, καθ’οδόν προς τη Νότια Αφρική, όπου επρόκειτο να εργαστώ ως γιατρός». (Τα περισσότερα από αυτά τα άρθρα εκδόθηκαν αργότερα στην ιρλανδική Medical Times, και αποτέλεσαν τη βάση για μια βραβευμένη στήλη.)

Ο Μάικλ συγκινήθηκε ιδιαίτερα από το άρθρο του Treacy που περιέγραφε το τοπίο της Αφρικής και τις ερειπωμένες πόλεις που εκκενώθηκαν εξαιτίας της πανούκλας.

« Ξέρεις, έκλαψα όταν το διάβασα το άρθρο αυτό» είπε ο Μάικλ με πραγματική ευσπλαχνία στη φωνή του» εξήγησε ο Τreacy. « Ο Μάικλ συνέχισε, «Πρέπει να κάνουμε κάτι μαζί για τους ανθρώπους στην Αφρική». «Με αυτό, αρχίσαμε να σχεδιάζουμε μια συναυλία στη Ρουάντα» είπε ο Τreacy.

O Mάικλ ήξερε ένα παλιό αεροδρόμιο που θα μπορούσαν να νοικιάσουν ώστε να διοργανώσουν τη συναυλία και προσφέρθηκε να πάει τον Τreacy με το αεροπλάνο του να γνωρίσει τον Νέλσον Μαντέλα προσωπικά. «Γνώριζε ότι είχα συμμετάσχει στους αγώνες για την απελευθέρωσή του,» είπε ο Τreacy.

H αποστολή του Μάικλ γίνεται γρήγορα εμφανής σε αυτούς που αφιερώνουν λίγο χρόνο για να κοιτάξουν βαθύτερα. Ήθελε να θεραπεύσει τον κόσμο, να δείξει αγάπη σε όλους όσους τύχαινε να συναντήσει στο διάβα του καθώς επίσης και εκείνους των οποίων τους δρόμους εσκεμμένα ξεκίνησε να προσπεράσει, και όπως και ο ίδιος δήλωσε, να συνεχίσει να αγαπάει και να βοηθάει τους ανθρώπους με τον τρόπο που ο Ιησούς είπε.

«Ο Μάικλ είχα μια πολύ βαθιά χριστιανική πίστη και πίστευε ότι οι ιδιωτικές πράξεις φιλανθρωπίας θεωρούνται ενάρετες μόνο όταν δεν γίνονται για να θαυμάζονται από τους άλλους», δήλωσε ο δρ Τreacy. «Θα πρέπει να θυμόμαστε αυτό που είπε ο Ιησούς « Προσέξτε να μην κάνετε τις ενάρετες πράξεις σας μπροστά σε άλλους, για να τις δουν εκείνοι. Εάν το κάνετε, δεν θα ανταμειφτείτε από τον ουράνιο Πατέρα σας».

Ο Μάικλ, καθοδηγούμενος από την πίστη του, παρέμεινε πιστός σ’αυτές τις βιβλικές αρχές,και αυτός είναι ο λόγος που έκανε το μεγαλύτερο μέρος των φιλανθρωπιών του μυστικά. Αυτός είναι ο λόγος που τόσο λίγοι, εκτός από τους φανατικούς θαυμαστές του και αυτούς αρκετά κοντά ώστε να έχουν μια ελάχιστη θέα, γνώριζαν πραγματικά το βάθος των ευεργεσιών του.

Εκτός από το κοινό πάθος τους για τον φιλανθρωπισμό, ο Tracey θεωρούσε τον Μάικλ φίλο του. «Γνώριζα τον Μάικλ ως φίλο. Οι ιδιότητες της φιλίας περιλαμβάνουν την ειλικρίνεια, την ικανότητα να μπορείς να παρέχεις στήριξη σε περιόδους κρίσης και επίτευξης στόχου, να είσαι περιποιητικός και προσαρμοστικός, αλλά πάνω απ’ όλα περιλαμβάνουν την εμπιστοσύνη» δήλωσε ο Tracey. «Ο Μάικλ, ωστόσο, ήταν πάνω απ’όλα αυτά. Περίμενε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό λόγω της έμφυτής του καλοσύνης, όμως δεν τα έπαιρνα πάντα ως αντάλλαγμα από τους ανθρώπους».

Ο Τreacy χρησιμοποίησε ένα παράδειγμα από τον Mahavanain Boυδισμό για να εκφράσει τα συναισθήματα της φιλίας με τον Μάικλ Τζάκσον.

«Στον Mahavanain Boυδισμό, υπάρχει μια φωτισμένη ύπαρξη γνωστή ως «bodhisattva». Σε αυτή τη θέση, ένα άτομο αποφασίζει να αναβάλει την επίτευξη της νιρβάνας, προκειμένου να ανακουφίσει τον πόνο των άλλων», δηλώνει ο Tracey. O Tracey αισθάνεται ότι αυτό περιγράφει σε μεγάλο βαθμό το είδος του ανθρώπου που ήταν ο Μάικλ. Να παραιτείται από τη δική του ευτυχία για να βοηθήσει στο να θεραπευτούν οι άλλοι και αυτός ο πλανήτης.

«Είχα την τύχη να γνωρίσω μερικούς από αυτούς τους οραματιστές, όπως τον Νέλσον Μαντέλα, τη Μητέρα Τερέζα, τον Μπόνο, τον Τζον Λένον, τον Μάικλ Τζάκσον», είπε ο Tracey. «Μόνο πέντε άνθρωποι σε σχεδόν μισό αιώνα. Αρκετοί για να τους μετρήσεις στα δάχτυλα ενός χεριού. Ο καθένας από αυτούς, ουσιαστικά κινούμενος από μια αίσθηση μεγάλης συμπόνιας, δημιουργεί «bodhicitta» προς όφελος τελικά όλων των αισθανόμενων όντων. Γνώριζα την Λαίδη Νταιάνα Σπένσερ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ενενήντα από ιατρικής πλευράς και έχω βρεθεί κοντά στον Δαλάι Λάμα χωρίς να τον έχω ουσιαστικά γνωρίσει. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, με τεράστια επιρροή, παγκόσμιοι αγγελιοφόροι που χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για να κάνουν αυτόν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για τον καθένα μας να ζήσει. Ο Νέλσον Μαντέλα αντιτάχθηκε στην αδικία του απαρτχάιντ, η Μητέρα Τερέζα και ο Μπόνο στην αδικίας της φτώχιας, ο Τζον Λένον στην αδικίας του πολέμου, όμως ο Μάικλ Τζάκσον προχώρησε παραπέρα. Το σύνολο του καλλιτεχνικού του έργου μετέφερε ένα πνευματικό μήνυμα γι’αυτές και για όλες τις άλλες αδικίες της ανθρώπινης φυλής… εκείνες του ρατσισμού, της ανισότητας, των ασθενειών, της πείνας, της διαφθοράς. Αυτό για μένα ήταν η ενσάρκωση του φίλου Μάικλ Τζάκσον.»

Ο Treacy θεωρεί ότι το τραγούδι του Τζάκσον, «Man in the Mirror», είναι αυτοαναλυτικό. «Όλοι οι μεγάλοι πνευματικοί ηγέτες πέρασαν μια περίοδο αυτό-ανάλυσης, αμφισβήτησης και διαλογισμού. Νομίζω ότι αυτό είναι μέρος της πραγματικής του κληρονομίας.»




Κάνοντας ένα νεύμα για την επικείμενη δίκη του θεράποντα γιατρού του Μάικλ Τζάκσον όταν πέθανε, δρ. Conrad Murray, o Treacy λέει, « Υπάρχουν δυνάμεις που προσπαθούν να δυσφημίσουν το όνομά του [Τζακσον] πριν από τη νέα δίκη στο Λος Άντζελες. Τα Μέσα ετοιμάζονται να ρίξουν περισσότερα πυρά στο «τέρας» που ήταν «εθισμένο στα ναρκωτικά» και που πιθανόν να ήταν ένοχο για παιδοφιλία, παρ’ όλο που αθωώθηκε σε όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με αυτή,» είπε ο Τreacy.

«Πολύ λίγοι άνθρωποι θυμούνται τώρα πια ότι δώρισε όλα τα χρήματα από το τραγούδι που προανέφερα για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Μετά τη Victory Tour του 1984, δώρισε το μερίδιό του από τα κέρδη της περιοδείας, που ανερχόταν σε 5 εκατομμύρια δολάρια, σε φιλανθρωπίες. Το 1985, έγραψε μαζί με τον Lionel Richie το τραγούδι "We Are the World" και δώρισε όλα τα έσοδα για την βοήθεια των φτωχών στην Αφρική. Το "We Are the World" πούλησε σχεδόν 20 εκατομμύρια αντίτυπα, καθιστώντας το ένα από τα singles με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών. Το έργο συγκέντρωσε εκατομμύρια για την ανακούφιση της πείνας».

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν αναμφίβολα παίξει σημαντικό ρόλο στην παραποίηση του ποιος ήταν πραγματικά ο Μάικλ Τζάκσον.

«Υπάρχουν δύο είδη μεσών μαζικής ενημέρωσης που λειτουργούν στην κοινωνία μας σήμερα», δήλωσε ο δρ.Treacy.

«Εκείνα, όπως το BBC, που ενστερνίζονται την αντικειμενικότητα και θεωρούν καθήκον τους να προσφέρουν αξιόπιστα ντοκιμαντέρ και δημοσιογραφικές έρευνες επικαιρότητας γραμμένες κυρίως για τους ακροατές και τους αναγνώστες τους. Αυτό το είδος της επαγγελματικής δημοσιογραφίας δεν χρειάζεται συνήθως να ικανοποιήσει διαφημιστές με υψηλά ποσοστά πωλήσεων, με διαχειριστές ακροατών (αξιολογήσεις ΤΑΜ) ή αριθμoύς AGB»,δηλώνει ο Τreacy.

«Το άλλο είδος των δημοσιογράφων συντάσσει ιστορίες οι οποίες είναι γραμμένες αποκλειστικά και μόνο για να ευχαριστήσουν τους διαφημιστές. Αυτές οι ιστορίες είναι συνήθως υποκειμενικές, στερούνται αξιοπιστίας και προσπερνούν τη νομιμότητα. Οι πηγές πληροφοριών τους συχνά στερούνται κατάλληλων διαπιστευτηρίων και μπορεί να είναι αναξιόπιστες.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι στη δυτική μας κοινωνία είναι ανενημέρωτοι ή ανεπαρκώς εκπαιδευμένοι και μερικές φορές μπορεί να μην είναι σε θέση να διαφοροποιήσουν ανάμεσα στα υποκειμενικά στοιχεία της πειστικότητας μιας πηγής ή ενός μηνύματος. Τα μέσα βασίζονται σε τέτοιους ανθρώπους για να αυξήσουν τις πωλήσεις των εκδόσεών τους. Για την επίτευξη υψηλού όγκου πρέπει να γράψουν για κάποιον που οι περισσότεροι γνωρίζουν. Η απουσία κανονισμού στην εν λόγω αγορά οδηγεί σε οργιώδη δυσφήμιση χαρακτήρα και αυτό είναι νομικά πιο εύκολο όταν το εν λόγω πρόσωπο έχει αποβιώσει.»

Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη των μέσων ενημέρωσης προκάλεσε ακόμα και τον ίδιο τον Τreacy να θέλει να προστατέψει τον Μάικλ από κάτι που θα μπορούσε να παρερμηνευθεί από το κοινό και από τα φανατικά ΜΜΕ, ως οτιδήποτε άλλο εκτός από την ευγενή πρόθεση που ήταν.

Συνηθισμένος σε έντονες καταστάσεις και ο ίδιος, ο Treacy (το 1988 αιχμαλωτίστηκε από τον Σαντάμ Χουσείν όταν τόλμησε να μπει σε μια ευρύτερη περιοχή όπου εξουθενωτικές επιθέσεις είχαν λάβει χώρα, στέλνοντας πολλούς σε ένα κοντινό νοσοκομείο στη Βαγδάτη. Αφέθηκε ελεύθερος μόλις 4 μέρες πριν από την έναρξη του πρώτου πολέμου του Κόλπου, τον Αύγουστο του 1990), είχε πλήρης επίγνωση του πως θα μπορούσε να φανεί στο κοινό, και επίσης, πως θα μπορούσε να παρουσιαστεί από τα μέσα ενημέρωσης, εάν ο Μαίκλ ακολουθούσε την καρδία του και πήγαινε στο νοσοκομείο Crumlin Childrens του Δουβλίνου για να επισκεφτεί δυο παιδία που είχαν υποστεί σοβαρά εγκαύματα εξαιτίας μιας πρόσφατης επίθεσης.

«Ο Gavin Murray, πέντε ετών, και η αδελφή του Millie, εφτά, είχαν σημαδευτεί για πάντα από τις φλόγες που προήλθαν από  βόμβα βενζίνης κατά τη διάρκεια ενός πολέμου συμμοριών. Οι φλόγες τους είχαν καταβροχθίσει ενώ κάθονταν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου της μητέρας τους στο Pineview Gardens, Limerick στις 10 Σεπτεμβρίου του 2006. Τα παιδιά είχαν φρικτά τραύματα και αφόρητους πόνους ως επακόλουθο της επίθεσης. Ήταν τέτοια η έκταση των τραυμάτων του Gavin, που το δεξί του αυτί είχε ουσιαστικά λιώσει όταν τελικά τον απομάκρυναν από το φλεγόμενο αυτοκίνητο. Είχε υποστεί 25 τοις εκατό εγκαυμάτα στο πρόσωπο, το κεφάλι,την πλάτη, τα χέρια και έπρεπε να τον ναρκώνουν όταν επρόκειτο να καθαρίσουν τις πληγές του και να αλλάξουν τους επιδέσμους του. H Μillie υπέστη 30 τοις εκατό εγκαύματα στο πρόσωπο, το δεξί χέρι, το δεξί μηρό και τη μέση. Οι πληγές της αναπλάστηκαν με δερματικά μοσχεύματα που λήφθηκαν από την πλάτη και τα πόδια της. Και τα δύο παιδιά πρέπει να φορούν προστατευτικό ρουχισμό και εξακολουθούν να λαμβάνουν καθημερινή φροντίδα για τους τραυματισμούς τους.

Οι άνθρωποι έλεγαν ότι «τα παιδιά μετατράπηκαν σε ανθρώπινους πυρσούς».

Η Sheila Murray, η μητέρα των παιδιών, είπε «Όταν έβγαιναν από την καταστολή  πονούσαν τρομερά, όμως εγώ έπρεπε να είμαι εκεί για να τους υποστηρίζω. Τις περισσότερες φορές εγκατέλειπα το δωμάτιο γιατί δεν άντεχα να βλέπω πια. Θα είναι σημαδεμένα για μια ζωή. Πρέπει να ξαγρυπνώ τα περισσότερα βράδια μαζί με τον Gavin καθώς έχει άσχημους εφιάλτες. Και τα δύο φοβούνται να κοιμηθούν μόνα τους, κι έτσι κοιμούνται μαζί μου.»

«Ο Μάικλ ήθελε να πάει να τους επισκεφτεί και το συζητήσαμε εκτενώς», είπε ο Treacy. « Πίστευα ότι ήταν άσχημη ιδέα επειδή τα Μέσα δεν ήξεραν που ήταν και αυτό θα μπορούσε να τον εκθέσει στην εχθρότητα τους και θα μπορούσε να ερμηνευτεί με εντελώς λανθασμένο τρόπο το να παει σε ένα παιδιατρικό νοσοκομείο μετά τις κατηγορίες και τη δίκη του 2005.

Ήθελε να πάω μαζί του και εγώ του είπα ότι θα πήγαινα μόνος μου να δω πως ήταν τα παιδιά, καθώς κάποτε εργαζόμουν ως γιατρός στο συγκεκριμένο νοσοκομείο.

Με ρωτούσε συνεχώς «Πονάνε; Θα τους δοθεί μορφίνη; Πόσο άσχημα έχουν καεί; Θα πας να τους δεις για μένα; Θα τους μείνουν σημάδια; Είναι φτωχοί; Γιατί δεν μπορούσε να πάει να τους δει;»

Ο Μάικλ θα μου έλεγε, «Γιατί τα λες αυτά τα πράγματα Patrick, ότι δεν μπορώ να πάω να τα δω; Πιστεύεις ότι θα μπορούσα ποτέ να βλάψω παιδιά;»

Μου είπε στη συνέχεια μια μεγάλη ιστορία για το πώς μια συγκεκριμένη εταιρία του είχε στήσει παγίδα, σχετικά με τη δίκη της Σάντα Μπάρμπαρα,για να παραδώσει μετοχές του (όσο λιγότερα ειπωθούν τόσο το καλύτερο)

Του είπα «Μάικλ, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσες ποτέ να βλάψεις κάποιο παιδί!»

 Κι εκείνος μου είπε « Τότε, γιατί δε με αφήνεις να πάω στο νοσοκομείο;»

«Επειδή, η αθωότητά σου θα σου δημιουργήσει προβλήματα» του απάντησα.

«Ποια αθωότητα;» είπε εκείνος.

«Ξέρεις, η ανικανότητά σου να δεις το πώς τα μέσα θα το παρουσιάσουν όλο αυτό, είναι η αιτία που βρέθηκες  αρχικά σε δύσκολη θέση!» του απάντησα εγώ.

«Νομίζεις ότι θα μπορούσα ποτέ να βλάψω κάποιο παιδί;» ξαναρώτησε.

«Όχι!» απάντησα.

Μου είπε,«Το εννοείς αυτό από τα βάθη της καρδίας σου;»

Του είπα « Μάικλ, νομίζω ότι είσαι μια σύγχρονη εκδοχή του Ιησού Χριστού!»

«Αν ο Ιησούς ήταν εδώ τώρα,θα τον σταματούσες;» με ρώτησε.

Το σκέφτηκα για μια στιγμή και με ειλικρίνεια είπα «Όχι!»

Και τότε εκείνος είπε «Δεν έχεις γνωρίσει ποτέ τον Ιησού και δεν ξέρεις πως ήταν σαν άτομο παρ’ όλα αυτά θα στεκόσουν δίπλα του. Λες ότι ξέρεις εμένα,αλλά δεν δέχεσαι να το κάνεις! Αυτό είναι υποκριτικό!»

Του είπα «Μάικλ,έχεις δίκιο.»

Συνέχιζα να πιστεύω ότι δεν έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο και εναντιώθηκα σε αυτό και πρέπει να πω ότι το μετανιώνω μέχρι και σήμερα που δεν στάθηκα δίπλα του όταν με χρειάστηκε περισσότερο.

Ξέρεις, τα παιδιά επικοινώνησαν μαζί μου μέσω κάποιου άλλου και είπαν ότι μια από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής τους ήταν το γεγονός ότι ο Μάικλ νοιάστηκε γι’αυτά.»

Οι παρερμηνείες σχετικά με τον Μάικλ Τζάκσον που έγιναν πιστευτές από το κοινό και τροφοδοτήθηκαν από τον μέσα μαζικής ενημέρωσης, κυμάνθηκαν από τον τρόπο ζωής του, στη φωνή του και το χρώμα του δέρματός του. (Διαβάστε περισσότερα εδώ)

Ήταν φανερό ότι το δέρμα του Τζάκσον άρχισε να γίνεται όλο και πιο ανοιχτό κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Τα μέσα, σπρωγμένα από τη μανία τους να γράψουν το οτιδήποτε για τον Τζάκσον, χωρίς καμία απόδειξη, ανέφεραν ότι ο Μάικλ χρησιμοποιούσε λευκαντικά προϊόντα για να ασπρίσει το δέρμα του και άλλαξε την εμφάνισή του για να μοιάζει πιο πολύ με ευρωπαίο.

«Είναι επιστημονικά και επαρκώς τεκμηριωμένο ότι το 1986, ο Μάικλ διαγνώστηκε με Λεύκη (Vitiligo) και Ερυθηματώδη Λύκο», εξηγεί ο δρ. Τreacy. «Η λεύκη είναι μια χρόνια διαταραχή που προκαλεί αποχρωματισμό τμημάτων του δέρματος. Αυτό συμβαίνει όταν τα μελανοκύτταρα, τα κύτταρα υπεύθυνα για το χρώμα του δέρματος, πεθαίνουν ή αδυνατούν να λειτουργήσουν. Η αιτία της λεύκης είναι άγνωστη, αλλά έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να προκύψει από αυτοάνοσες, γενετικές, νευρικές ή ιογενείς αιτίες,όπως και οξειδωτικό στρες.»

Η λεύκη του Μάικλ Τζάκσον καταγράφηκε και παρουσιάστηκε λεπτομερώς στις εκθέσεις νεκροψίας του που δόθηκαν στη δημοσιότητα τον τελευταίο χρόνο.

Εκτός από Λεύκη, ο Τζάκσον υπέφερε επίσης και από ένα ακόμα αυτοάνοσο νόσημα που ονομάζεται Λύκος. «Ο Λύκος είναι μια πάθηση που επηρεάζει διάφορους ανθρώπους με διαφορετικούς τρόπους»,δηλώνει ο δρ.Treacy. «Αυτοί ποικίλουν από δερματικές εκδηλώσεις, πρήξιμο στις αρθρώσεις και υπερβολική κόπωση. Και οι δύο αυτές νόσοι τον έκαναν [τον Τζάκσον] ευαίσθητο στο ηλιακό φως ( εξ ου και οι ομπρέλα που κρατούσε πάντα όταν βρισκόταν σε εξωτερικούς χώρους), καθώς η λεύκη αύξανε τις πιθανότητες για την ανάπτυξη καρκίνου του δέρματος, και ο λύκος μπορούσε να επανενεργοποιηθεί από την ύφεση. Είναι επίσης γνωστό ότι χρησιμοποιούσε τοπικά φάρμακα για να εξισορροπήσει τις διαφορετικές αποχρώσεις του δέρματός του,γεγονός που επίσης τον έκανε ευαίσθητο στις επιπτώσεις της υπεριώδους ακτινοβολίας.»

Ο Treacy και ο Τζάκσον κράτησαν επαφή, αν και δεν τον είχε δει τα τελευταία 2 χρόνια της ζωής του, αφου ο Μαικλ επέστρεψε στην Αμερική.

«Όταν έμαθα για τον θάνατό του, ένιωσα ένα μείγμα θλίψης και σύγχυσης και ότι ένα μεγάλο κομμάτι όλων μας πέθανε μαζί του. Ένιωσα ενοχλημένος που ο κόσμος δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσει τον Μάικλ ως άτομο, και ελπίζω να βρει παρηγοριά και ευτυχία στον ουρανό ώσπου να συναντηθούμε πάλι.»

Mπορεί ο Μichael Jackson να ήταν ένοχος;

http://mjjr.net/content/mjcase/main.html

Πρωτότυπος τίτλος: Could he be guilty?
 Mετάφραση: Άris Mixalopoulos

Το συγκεκριμένο κείμενο δημοσιεύτηκε το 2005,την περίοδο της δίκης του Μάικλ Τζάκσον.(Διαβάστε περισσότερα για  την υπόθεση του 1993)

Έχω συχνά επικρίνει τα μέσα για έλλειψη αντικειμενικότητας όταν ασχολούνται με τις κατηγορίες εναντίον του Michael Jackson. Συνειδητοποίησα όμως ξαφνικά ότι ήμουν εντελώς υποκριτής. Πόσο άδικο είναι εκ μέρους μου να υποθέσω ότι είναι αθώος,μόνο και μόνο επειδή ο πατέρας του πρώτου του κατήγορου είχε παραδεχτεί ότι είχε χορηγήσει στο γιό του φάρμακο αλλοίωσης της μνήμης και είχε μαγνητοσκοπηθεί να συζητάει σχέδιο για την καταστροφή του Michael Jackson; Αντιλαμβάνομαι τώρα το λάθος μου και έχω αποφασίσει να λάβω υπ’οψιν μου την περίπτωση κατά την οποία ο Μάικλ Τζάκσον μπορεί να ήταν ένοχος. Αποφάσισα να μπω στη θέση του κατηγορούμενου και να εξετάσω την όλη κατάσταση από τη σκοπιά ενός ένοχου ανθρώπου. Και ιδού τι ανακάλυψα:

Γεια σας, είμαι ο Μάικλ Τζάκσον, ο πιο επιλεκτικός παιδόφιλος στον κόσμο. Ενώ οι περισσότεροι παιδεραστές έχουν εκατοντάδες θύματα, εγώ έχω κατά μέσο όρο ένα αγόρι κάθε δέκα χρόνια. Το θέμα είναι ότι με ελκύουν εκείνα μόνο τα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι άπληστοι και έχουν μανία με τις αγωγές. Θυμάστε την υπόθεση του 1993; Επιτρέψτε μου να σας φρεσκάρω τη μνήμη.

Ο Evan Chandler, ο πατέρας του πρώτου μου θύματος, απαίτησε 20 εκατομμύρια δολάρια ως αντάλλαγμα για τη σιωπή του. Είχα κάθε καλή πρόθεση να του δώσω τελικά τα χρήματα αλλά αποφάσισα να περιμένω να με καταγγείλει πρώτα. Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ διασκεδαστικό να διαπομπευτώ δημοσίως, να με εξετάσουν γυμνό, να με ερευνήσει η αστυνομία και όλα τα υπόλοιπα που ακολουθούν τις κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση. Υπήρχε βέβαια το μικρό αυτό πρόβλημα του να πάω φυλακή αλλά ευτυχώς για μένα είχα την καταπληκτική ιδέα να πληρώσω το αγόρι για να μην καταθέσει. (Καλά ε, φανταστικό σχέδιο ! Μακάρι να το είχα σκεφτεί όταν ο Evan Chandler προσπάθησε να με εκβιάσει για πρώτη φορά.) Φαίνεται, ωστόσο, ότι υπάρχει κάποιο τυπογραφικό λάθος στο έγγραφο του συμβιβασμού, διότι προφανώς λέει ότι το αγόρι και η οικογένειά του μπορούσαν ακόμη να καταθέσουν εναντίον μου σε ποινικό δικαστήριο. Ωχ! [link]

Παρ’ όλο που οι ηλίθιοι συνήγοροί μου μού χάλασαν το σχέδιο της παρεμπόδισης του μάρτυρα, εντούτοις, κατάφερα τελικά να ξεφύγω γιατί το αγόρι δεν ήθελε να καταθέσει εναντίον μου στο ποινικό δικαστήριο. Ούτε οι γονείς του ήθελαν. Φαίνεται ότι μόλις οι Chandlers πήραν την επιταγή, δεν θεωρούσαν πλέον απαραίτητο να ζητήσουν δικαιοσύνη για το φτωχό γιό τους που κακοποιήθηκε. Αυτό θα πει καλή τύχη, έτσι δεν είναι; Το πρώτο αγόρι που αποφάσισα να κακοποιήσω απλά έτυχε να έχει γονείς που ήταν πρόθυμοι να εκπορνεύσουν το γιό τους. O Evan μάλιστα,ζήτησε από έναν δικαστή να του επιτρέψει να κυκλοφορήσει ένα CD με τραγούδια σχετικά με την κακοποίηση. Καλό, ε; O Εvan Chandler είναι καταπληκτικός τύπος. [link], [link]

Για τα επόμενα δέκα χρόνια αποφάσισα να μην κάνω τίποτα. Όλα αυτά όμως άλλαξαν μετά από την προβολή ενός ντοκιμαντέρ που ονομάζεται “Living with Michael Jackson”. Γνώριζα το αγόρι που είχαν δείξει στο ντοκιμαντέρ για σχεδόν δύο χρόνια και δεν τον ακούμπησα ποτέ,παρά μόνο αφού παρέλασα μαζί του σε όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα και είπα ότι είχε κοιμηθεί αρκετές φορές στο σπίτι μου. Τότε όλοι άρχισαν να λένε ότι κάτι σεξουαλικό συνέβαινε και εγώ σκέφτηκα, « Ε,λοιπόν αυτή δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα. Αλλά να πάρει, μπορεί να με καταγγείλει, εάν τον κακοποιήσω γι’αυτό ας προσλάβω έναν δικηγόρο πρώτα.» Έπειτα πήρα τον Mark Geragos και του ζήτησα να με υπερασπιστεί για ένα έγκλημα που δεν είχα ακόμη διαπράξει.

Μόλις εξασφάλισα τη σωστή νομική εκπροσώπηση, τα πάντα ήταν έτοιμα. Μέχρι αυτό το σημείο οι σχέσεις μου με την οικογένεια ήταν ακόμη φιλικές, όμως εγώ τους απήγαγα όλους, έκλεψα τα έπιπλά τους και τους υποχρέωσα να πουν καλά πράγματα για έμενα μπροστά στην κάμερα. Γιατί μπήκα σε όλον αυτόν τον κόπο; Μα γιατί ήθελα να βελτιώσω την εικόνα μου μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ του Martin Bashir (μη ρωτήσετε τι ρόλο παίζουν τα έπιπλα σε όλα αυτά). Για κάποιο λόγο, ωστόσο, δεν συμπεριέλαβα τα στιγμιότυπα της οικογένειας στο βίντεο που έκανα ως απάντηση στο ντοκιμάντερ του Bashir… γεγονός που κατά κάποιον τρόπο αναιρεί τον σκοπό της απαγωγής, έτσι δεν είναι; Αφού είχα τις δηλώσεις τους σε βίντεο, τότε είναι που κακοποίησα το αγόρι, παρ’όλο που ο σκοπός της όλης συνωμοσίας ήταν να πείσω τον κόσμο ότι δεν ήμουν παιδεραστής. Άντε βγάλτε νόημα από αυτό! [link]

Τώρα, πιθανότατα θα σκέφτεστε ότι είμαι πολύ κρετίνος, όμως το ορκίζομαι, δεν ήμουν τόσο κακός με την οικογένεια. Τους αγόρασα δώρα, τους έδωσα τις πιστωτικές μου κάρτες, τους επέτρεψα να πάνε για ψώνια, τους άφησα να επισκεφτούν τον δικηγόρο τους – πόσοι άλλοι απαγωγείς που κακοποιούν παιδιά επιτρέπουν τόσο προνόμια στα θύματά τους; Να πάρει, επέτρεψα στη μητέρα ακόμα και να τηλεφωνήσει σε έναν φίλο της. Και απ’ ότι έμαθα, είχε πράγματι πει στον φίλο της – ας τον ονομάσουμε Jamie Masada – ότι την κρατούσα παρά την θέλησή της. Ε, μην κοιτάτε εμένα. Δεν φταίω εγώ που ο ηλίθιος δεν αξιώθηκε να καλέσει την αστυνομία.

Τέλος πάντων, τα πράγματα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιό μου, μέχρι που έμαθα ότι το Τμήμα της Υπηρεσίας για το παιδί και την οικογένεια του Λος Άντζελες και η αστυνομική υπηρεσία της Σάντα Μπάρμπαρα επρόκειτο να ξεκινήσουν έρευνα. Ευτυχώς, όλο μου το προσωπικό ήξερε τι συνέβαινε, συνόδεψαν το παιδί στη συνέντευξη με τις υπηρεσίες και το εκφόβησαν ώστε να πει ότι δε συνέβαινε τίποτα. Για κάποιο παράξενο λόγο όμως, τόσο η Υπηρεσία για το παιδί και την οικογένεια όσο και η αστυνομία της Σάντα Μπάρμπαρα, δεν αντιλήφθηκαν το γεγονός ότι η οικογένεια κρατούνταν αιχμάλωτη. Παράξενο, ε; Όπως όμως θα έλεγε και ο φίλος μου,ο Tom Sneddon, « είναι το Λος Άντζελες, τι περιμένετε;» Ένα λεπτό όμως… το δικό του τμήμα ερεύνησε επίσης. Τέλος πάντων, όπως και να έχει εγώ απαλλάχτηκα από οποιοδήποτε αδίκημα. Αν και λίγο έλειψε να με ξεσκεπάσουν, εγώ αποφάσισα να παρενοχλήσω το παιδί, αφού είχε εξεταστεί από τις αρχές. Βγάζει πάρα πολύ νόημα, έτσι δεν είναι; [link]

Το σχέδιό μου υπέστη και άλλο πλήγμα, όταν η οικογένεια δραπέτευσε από τη Νέβερλαντ. Για κάποιο λόγο δεν πήγαν στην αστυνομία μετά την μεγάλη τους απόδραση και μάλιστα μπόρεσα ακόμη και να τους πείσω να γυρίσουν πίσω. Στη συνέχεια σκέφτηκα ένα ακόμη, πιο πανούργο σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο, μόλις είχα τελειώσει την κακοποίηση του αγοριού, θα έστελνα την οικογένεια στη Βραζιλία για να τους εμποδίσω να μιλήσουν με τις αρχές … ξέρετε, επειδή δεν υπάρχει τρόπος να επικοινωνήσει κανείς με το Αστυνομικό τμήμα της Σάντα Μπάρμπαρα από τη Βραζιλία.

Υπήρχε ακόμη το ενδεχόμενο, ωστόσο, ότι η οικογένεια μπορεί να έβρισκε κάποιο τηλέφωνο ή κομπιούτερ στη Βραζιλία (λίγο τραβηγμένο, το ξέρω), έτσι έβαλα τον Geragos να αναγκάσει όλη την οικογένεια να υπογράψει και άλλα έγγραφα που έλεγαν ότι δεν είχα κάνει τίποτα κακό. Άρα, με λίγα λόγια, όλο μου το προσωπικό, ο Mark Geragos, το Τμήμα της Υπηρεσίας για το παιδί και την οικογένεια του Λος Άντζελες, το αστυνομικό τμήμα της Σάντα Μπάρμπαρα και όλοι μου οι φίλοι και τα μέλη της οικογένεια που επισκέφτηκαν το ράντσο τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, είναι εξίσου ένοχοι. Αυτό όλο ήταν μια μεγάλη συνωμοσία η οποία σχεδιάστηκε ώστε να μπορέσω να κακοποιήσω αυτό το καημένο αγόρι και να κλέψω τα έπιπλα της μητέρα του. [link]

Ναι, η υπόθεση της κατηγορούσας αρχής είναι απολύτως λογική.

Σημείωση: Αν και το συγκεκριμένο κείμενο υποτίθεται ότι είναι σατυρικό, το παραπάνω σενάριο βασίζεται αποκλειστικά στις πληροφορίες της κατηγορούσας αρχής. Χωρίς πλάκα.

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους εκείνους που μετά το θάνατο του Μάικλ Τζάκσον βρήκαν την ευκαιρία να κανιβαλίσουν πάνω του. Φαίνεται ότι αυτός είναι ο τρόπος τους για να αισθανθούν λίγο καλύτερα για την αποτυχία της δικής τους ζωής.

Oι κατηγορίες εναντίον του Μάικλ Τζάκσον. Ψέματα και αλήθειες

Συνήθως η αλήθεια δεν πουλάει , δεν τα "φέρνει", δεν κάνει νούμερα βρε αδελφέ, πως το λένε; Και τα νούμερα για τους ανθρώπους των ΜΜΕ είναι το παν. Γι’αυτό, δώστε ψέμα στο λαό. Τι πειράζει αν εξαιτίας αυτών των ψεμάτων ένας άνθρωπος μπορεί να στιγματιστεί για πάντα ως παιδόφιλος, που στη συνείδηση των ανθρώπων θεωρείται, και ίσως δικαίως, ως το πιο ειδεχθές έγκλημα; Τι πειράζει αν εξαιτίας αυτών των ψεμάτων ένας άνθρωπος κινδυνέψει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στη φυλακή;

Φυσικά και δεν πειράζει.

Η συνέντευξη με το δημοσιογράφο Charles Thomson ρίχνει φως στις κατηγορίες εναντίον του Michael Jackson και στον τρόπο που λειτουργούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.(Περισσότερες πληροφορίες)





Πρώτο Μέρος






Δεύτερο Μέρος

Τρίτο Μέρος